روزنامه هم میهن نوشت: این ادعا از کسی که شرکتهایش بهشدت به قراردادها و کمکهای دولتی متکی هستند، بسیار عجیب است (اگر وام ۴۶۵ میلیون دلاری که از دولت اوباما دریافت کرد، نبود، تسلا ممکن بود ورشکست شود).
چنین کاهشهای شدیدی نشان میدهد که ترامپ سعی خواهد کرد کنگره را برای اعمال تغییرات عمده در این برنامهها متقاعد کند. اما منتظر نباشید. ترامپ قبلاً چهار سال برای از بین بردن «دولت اداری» وقت داشت، اما این کار را انجام نداد.
همانطور که سیاست ریاضتی اندرو ملون، وزیر خزانهداری آمریکا، تحت ریاستجمهوری هربرت هوور به رکود بزرگ منجر شد، سیاستهای ریاضتی ۱۴سال حکومت محافظهکار در بریتانیا به یک دهه و نیم رکود انجامیده است.
در تقریباً هر زمینهای که کشور با چالشی مواجه است، سیاستهای ترامپ اوضاع را بدتر خواهد کرد. حتی پیش از همهگیری، امید به زندگی در ایالات متحده - که در میان اقتصادهای پیشرفته از همه پایینتر بود - در دوران ترامپ کاهش یافته بود. با هدف حذف قانون مراقبتهای مقرونبهصرفه و بخشی از قانون کاهش تورم که هزینه داروها را کاهش میدهد، ترامپ وضعیت را بدتر خواهد کرد.
همچنین، آمریکا در میان اقتصادهای پیشرفته از نظر نابرابری در صدر قرار دارد و کاهش مالیات ترامپ برای ثروتمندان این فاصله را بیشتر خواهد کرد. در مقابل، سیاستهای هریس مستقیماً بر بهبود استانداردهای زندگی طبقه متوسط تمرکز دارد.
علاوه بر بحرانهای بهداشتی و نابرابری، تغییرات اقلیمی با تلفات جانی و خسارات مالی بسیاری برای آمریکاییها همراه است. با این حال، ترامپ برای جذب کمکهای انتخاباتی از غولهای سوختهای فسیلی، وعده کاهش مقررات زیستمحیطی را داده است. این سیاست نهتنها آمریکا را در گذار به اقتصاد انرژی پاک از سایر کشورها عقب خواهد انداخت، بلکه این کشور را بار دیگر به یک طردشده بینالمللی تبدیل خواهد کرد.
اینها از جمله دلایلی است که ۲۳اقتصاددان برنده نوبل آمریکایی اخیراً نامهای علنی در حمایت از هریس امضا کردهاند. بهسختی میتوان دو اقتصاددان را پیدا کرد که بر سر موضوعی به توافق برسند، اما ما نتیجه گرفتیم که «بهطور کلی، برنامه اقتصادی هریس سلامت، سرمایهگذاری، پایداری، تابآوری، فرصتهای شغلی و عدالت در کشور ما را بهبود خواهد داد و بهطور چشمگیری برتر از برنامه اقتصادی نامطلوب ترامپ خواهد بود.»
بسیاری از آمریکاییها بهدرستی خواهان فراموشی تمام هرجومرجها (و مرگهای اضافی ناشی از کووید-۱۹) هستند که در دوران ریاستجمهوری ترامپ حاکم بود. اما نباید این وقایع را فراموش کنیم. با ترامپ که آشکارا به دنبال انتقامگیری از آنچه «دشمنان داخلی» مینامد، و با حزب جمهوریخواه که به چیزی جز یک فرقه شخصیتی تبدیل نشده، تردیدی نیست که دور دوم ریاستجمهوری ترامپ بدتر از دور اول خواهد بود.
درحالیکه قدرت اقتصادی آمریکا بر پایههای علم و فناوری استوار است، ترامپ بارها پیشنهاد کاهشهای گسترده در بودجه تحقیقات فدرال را مطرح کرده است که این امر برای پیشرفتهای علمی بنیادی و بسیاری از بخشهای کلیدی اقتصادی پیامدهای منفی خواهد داشت. وقتی او در قدرت بود، حتی جمهوریخواهان خطرات این پیشنهادها را درک کرده و با آن مخالفت کردند. اما اکنون، سرسپردگی کامل حزب به او مشهود است.