به گزارش خبرداغ به نقل از روزنامه شرق: به قول خودش، سوادش به قدر امضایی است که پای معامله پدر با مرد افغان زده است. میگوید: «پدرم مرا به استادکار روستا فروخت. همه به نام استادکار میشناختیمش. همه کارهای بنایی روستا با او بود. حتی بهترین معمارهای مشهد برای ظریفکاری ساختمانهایشان به سراغ او میآمدند. پولدار بود. خانواده فقیری داریم و پدرم در عوض پول مرا به «جمعه» داد. دو فرزند دارم، یکی چهارساله و یکی هم هفتساله».
از تابعیت فرزندانش میپرسم، میگوید: بچهها تابعیت ایران ندارند. چندینبار برای گرفتن شناسنامه مراجعه کردهام اما ندادهاند. میگویند باید ازدواجتان ثبت قانونی شود و شوهرم اقامت قانونی بگیرد.
آمارها چه میگویند؟
سابقه حضور افغانها در ایران به دهه 60 بازمیگردد، اما در سال 1380 نخستین گام برای شناسایی افغانهای مقیم ایران برداشته شد که به دلیل غیرقانونیبودن اقامتشان، دولت هیچ آمار دقیقی از آنها نداشت. مجریان طرح سرشماری توانستند دو میلیون و 349 هزار و 68 مهاجر افغان را به محلهای انجام سرشماری بکشانند.
مسئولان وزارت کشور در آن زمان تخمین زدند که حدود 250 هزار افغان نیز حاضر به شرکت در سرشماری نشدند که از این تعداد تنها اقامت 980 هزار نفر مجاز شناخته شد.
تا پیش از این تجمع اتباع افغانستانی تنها در برخی از نقاط تهران بود ازجمله شهرستان ری، پیشوا، پاکدشت، ورامین و نقاطی از جنوب شرق تهران همچون منطقه 15 تهران، اما حالا میتوان حضور افغانها را در همه نقاط شهر شاهد بود. لازمه دستیابی به آمار دقیق افغانها نیازمند همکاری خود اتباع است؛ چراکه در هر فراخوان از سوی اداره اتباع و مهاجرین خارجی برای شناسایی اتباع مجاز و غیرمجاز، شاهد عدم تمایل افغانها برای حضور در این طرحها هستیم.
اختلاط فرهنگی و نژادی
پدیده دیگری را همزمان با افزایش حضور اتباع بهویژه اتباع افغانستانی شاهد هستیم؛ ازدواج آنها با زنان و دختران ایرانی. ماده 1060 قانون مدنی ایران، ازدواج مرد خارجی با زن ایرانی را در مواردی که منع قانونی وجود نداشته باشد، موکول به اجازه مخصوص از طرف دولت کرده است. بر همین اساس، بسیاری از مردان افغانستانی فاقد مدرک (غیرمجاز) با زنان ایرانی ازدواج کردهاند، اگرچه آمار رسمی و ثبتشدهای از آن در دست نیست اما گذری در مناطق مختلف کشور بهویژه استانها یا مناطقی که حضور افغانها در آن بیشتر است، آشکارا این موضوع را تأیید میکند. از سوی دیگر تغییر ترکیب جمعیتی و اختلاط نژادی نیز موضوعی است که جمعیتشناسان بارها به آن اشاره دارند.
آنچه در رسانهها بهویژه در سینمای ایران از ازدواج زنان ایرانی با مردان افغانستانی بازنمایی شده است، زنانی از طبقات پایین جامعه را نشان میدهد که پدران یا خانواده بر اثر فقر مجبور به فروش آنها به اتباع افغان هستند. این نوع ازدواجها ازدستدادن تابعیت ایرانی زنان پس از ازدواج با اتباع غیرمجاز افغانستانی و همچنین رهاشدن بسیاری از آنها در آن سوی مرزها توسط شوهرانشان را به دنبال دارد.
مطابق نتایج یک پژوهش که در کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و مطالعات اجتماعی منتشر شده است، در دوران اقامت طولانی مهاجران افغان در ایران، بیش از 30 هزار نفر از زنان ایرانی با مردان افغان ازدواج کردهاند؛ بهویژه که 98 درصد از این ازدواجها با شکست همراه هستند. غیرقانونیبودن ازدواج با اتباع غیرمجاز، مشکلات شناسنامهای، تحصیلی، بهداشتی و اسکان فرزندان آنان را در پی دارد و زنان را دچار سردرگمی و آوارگی میکند.