| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۳:۰۶
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین، روزنامه اطلاعات نوشت:
در روزهای گذشته گوینده‌ای مشهور(علیرضا پناهیان) در یک برنامه زنده تلویزیونی برخلاف نص قرآن کریم پیامبرعظیم الشأن اسلام(ص) را دارای اخلاق تند و خشن دانست، به‌گونه‌ای که موجب پراکنده‌شدن مردم از اطراف آن حضرت شد.
وی با نهایت جسارت تعبیر زشت و موهن «گوشت‌تلخی» را به آن وجود نازنین نسبت داد و اهانتی آشکار به ساحت قدس پیامبر گرانقدر اسلام(ص) روا داشت.
این امر موجی از تنفر و انزجار میان متدینین و علما و اقشار مختلف بر پا کرد. پس از آن برخی از طرفداران ایشان در دفاع از گفتار وی برآمده و ادعا کردند که مقصود این فرد این بود که دشمنان و حسودان چنین جمله و صفتی را به پیامبر اکرم نسبت می‌دادند نه اینکه خود ایشان نسبت داده باشد؛ ولی این ادعا نابجاست؛ زیرا اگر کسی به سخنان کامل ایشان گوش دهد، به روشنی درمی‌یابد که این تعبیر بیان خود ایشان است نه گفته دشمنان؛ چه، ایشان در مقام استدلال برای تنها ماندن پیامبر و علی، به این ادعای واهی تمسک نموده و می‌گوید: علت دشمنی حسودان با پیامبر این بود که آن حضرت با دیگران سازش نمی‌کرد و گوشت‌تلخ بود! معاذ الله!
البته انتظار بود گوینده این سخن زشت در برنامه بعدی که سحرها به طور زنده پخش میشود، عذرخواهی و جبران کند؛ ولی ایشان در برنامه بعدی به جای دفاع از خُلق خوش پیامبر، از خودش دفاع کرد و در این‌باره که پیغمبر خدا برای همگان منبع رأفت و وسیله رحمت و مهربانی بود توضیحی نداد. در عوض با تمسک به ابتدای آیه «اشدّاء علی الکفار رحماء بینهم» سعی کرد جنبه خشن‌بودن آن حضرت را هرچه بیشتر پررنگ نموده و تحکیم ببخشد و آبروی ازدست‌رفته خود را به قیمت مخدوش‌کردن چهره نورانی رسول خدا برگرداند!ایشان علاوه بر آن، برای توجیه ادعای قبلی خود تفسیر صددرصد غلطی را از آیه «اشداء علی الکفار» بیان کرد و گفت «علی الکفار» یعنی «علی الحسّاد» و کفار را به معنی حسودان گرفت تا میدان وسیع‌تری برای کوبیدن مخالفان سیاسی خود باز کند و شدت در برابر کفار را شامل برخورد تند با همه مخالفان و حسودان کند. در واقع ایشان به جای عذرخواهی، سعی کرد با این تفسیر به رأی، افکار انحرافی و سخنان غلط خود را توجیه و مریدان خود را ثابت‌قدم نگه دارد.
چه بی‌مایه و کم اطلاعند افرادی که می‌پندارند کسی در اطراف پیامبر و علی نمانده بود و دلیلش را هم تندخویی و خشونت آن بزرگواران قلمداد می‌کنند که موجب رمیدن و رانده‌شدن مردم از اطراف آنها شده‌است؛ در حالی که تواریخ شیعه و سنی و حتی مورخان غیر مسلمان و نیز صراحت آیات قرآن خلاف این ادعا را اثبات می‌کند.
مبتلایان به افکار انحرافی که برای مقاصد خاص و توجیه بعضی عملکردهای غلط خود ناچار شده‌اند دست به این تحریف آشکار و رسوا بزنند تا اندک یارانی را که طی سالیان دراز با پروپاگاندا و تبلیغات گسترده و پرهزینه گرد آورده‌اند و اینک به دلیل عدم توفیق در دستیابی به اهداف خود سخت مسأله‌دار شده و در حال ریزشند، نگه دارند.
