کودکان و کهنسالان گرسنه غزه دنبال کامیونهای توزیع غذا می دوند؛ دنیا هم بی خیال است

روزنامه اطلاعات در یادداشتی به قلم جمیله کدیور نوشت: گذشته از بمباران گسترده مناطق اشغالی، حملات مداوم و مکرر به مناطق غیر نظامی و محاصره سرزمینی، غزه از بدترین نوع بحران، یعنی بحران تحمیلی گرسنگی و فاجعه ای کاملاً انسان ساز ناشی از سیاست های غیر انسانی اسرائیل برای گرسنه نگه داشتن غیرنظامیان در رنج و عذاب است. کمک های قطره چکانی به غزه، از تشدید فزاینده گرسنگی و قحطی نکاسته است و منابع خبری و نهادهای بین المللی از گسترش فاجعه حکایت دارند.

فاجعه انسانی ساکنان نوار غزه در نتیجه ادامه بمباران گسترده نیروهای اشغالگر اسرائیل که تاکنون حدود ۳۰۰۰۰فلسطینی را کشته و حدود ۷۰۰۰۰نفر را مجروح کرده، با اعمال گرسنگی اجباری به مردم وخیم تر شده است.

قطع امکانات پزشکی، آب، غذا، سوخت و برق از جمله معضلات اصلی مردم غزه است که از همان روز نخست بعد از توفان الاقصی، از سوی مقامات اسرائیلی اعلام و اعمال شد. حملات اسرائیل به نانوایی‌ها، مغازه ها، مراکز خرید، انبارهای مواد غذایی و جاده‌های انتقال کمک‌های بشردوستانه، فاجعه انسانی را تشدید کرده است.

اسرائیل در کنار تخریب گسترده مراکز مختلف و زیرساختها، اعمال محرومیت غذایی و دیگر ملزومات زندگی مانند دارو، آب سالم و سرپناه، فضا را بر مردم غزه تنگ ترکرده و موجب ایجاد ناامنی در حوزه های مختلف زندگی از جمله ناامنی غذایی برای آنها که از بمباران ها و حملات نظامی جان سالم به در می برند، شده است.

اسرائیل از هفتم اکتبر ۲۰۲۳بدین سو، به موازات حملات سراسری و گسترده به غزه، از سیاست اعمال و تحمیل گرسنگی دسته جمعی برای شکستن مقاومت مردم غزه و تسلیم آنها بهره گرفته است.

مردم غزه هر چند قبل از ۷اکتبر نیز در محاصره بودند، اما پس از آن با شدیدترین نوع بحران گرسنگی و ناامنی غذایی روبرو هستند. شدت و سرعت گرسنگی مردم غزه مورد مشابهی در دهه های اخیر نداشته است. در این میان وضع نوزادان شیرخوار، کودکان خردسال، زنان باردار و مادران شیرده غم انگیزتر است.

پیش از ۷اکتبر و شروع جنگ، روزانه حدود ۵۰۰کامیون کالاهای تجاری وارد نوار غزه می‌شد. بعد از شروع جنگ، گذرگاهها بسته و کمک ها متوقف شد. تحت فشارهای بین المللی، اخیرا تعداد کامیون‌هایی که وارد غزه می‌شوند به طور متوسط حدود ۱۰۰دستگاه در روز است - یک پنجم آنچه که روزانه قبل از ۷اکتبر وارد غزه می‌شد، که حتی در آن زمان هم کافی نبود. به علاوه، به جز بمباران و حمله اسرائیل به بیش از یک سوم زمین‌های کشاورزی نوارغزه و آسیب به آنها، به تولید طولانی مدت غذا با قطع فصل کاشت آسیب وارد آمده است.

بسیاری از زمین های کشاورزی حاصلخیز غزه ویران شده و تقریباً تمام تولیدات کشاورزی، دامداری و ماهیگیری به دلیل بمباران متوقف شده است. اکثر نانوایی ها بمباران شده اند و تعداد معدودی که باقی مانده اند، به دلیل نبود آرد یا سوخت، قادر به پخت نان نیستند.

به رغم روی آوردن مردم غزه به سبکی از زندگی برای بقا، حکایت همچنان باقی است. به دلیل نبود سوخت و مواد غذایی و عدم امکان ارسال کافی کمک های بشردوستانه بین المللی، خامخواری، استفاده از علوفه، خوردن مواد غیرخوراکی، حذف تعداد وعده های غذایی روزانه، گرسنگی والدین برای سیر کردن حداقلی فرزندان از شیوه های مرسوم برای تحمل و ادامه زندگی است.

به علاوه، به دلیل نبود شیر خشک برای نوزادان یا خشک شدن شیر مادران به خاطرکمبود مواد غذایی، مادران ناگزیر از استفاده از غذاهای جامد همچون بیسکویت خرد شده برای تغذیه نوزادان خود شده اند؛ شیوه هایی که آسیب های جدی خود را در آینده نشان خواهند داد. به این ترتیب، امروز، تقریباً تمام مردم غزه‌ در هر سنی، در معرض گرسنگی و سوء تغذیه، تضعیف سیستم ایمنی و آسیب پذیری جدی در برابر أنواع بیماریها هستند و روزی نیست که خبر از مرگ کودک و نوزاد یا بزرگسالی در اثر گرسنگی منتشر نشود.

سازمان خواربار ملل متحد (فائو) نسبت به سطح بالای سوءتغذیه در نتیجه بحران غذایی در نوار غزه هشدار داده و تاکید کرده است که ۷۹درصد از جمعیت غزه در وضع اضطراری به سر می‌برند. این در حالی است که یونیسف نوار غزه را خطرناکترین مکان در جهان برای کودکان دانست و اعلام کرد کودکان در این منطقه از ۹۰درصد نیاز طبیعی خود به آب محرومند.

سازمان ملل در سال ۱۹۸۶، امنیت غذایی را دسترسی همه مردم به غذای کافی در تمام اوقات برای داشتن جسم سالم اعلام کرد. بر این اساس موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا ارکان اصلی امنیت یا مصونیت غذایی تلقی شده است. آنچه در غزه جریان دارد ، نشانه ای از فقدان هر سه مولفه و نماد کامل ناامنی و عدم مصونیت غذایی است.

سازمان ملل متحد هشدار داده بود که ۲.۲میلیون نفر در نوار غزه در معرض خطر قحطی قرار دارند. بر اساس گزارش سازمان ملل، ۳۷۸هزار نفر در غزه با گرسنگی سطح ۵موسوم به "فاجعه‌" در مقیاس طبقه‌بندی مرحله امنیت غذایی یکپارچه و ۹۳۹هزار نفر با گرسنگی سطح ۴که به عنوان "وضعیت اضطراری" شناخته می‌شود، روبرو هستند.

همچنین گفته می شود بیش از ۸۰درصد از افرادی که در مرحله ۵ناامنی غذایی در سراسر جهان طبقه بندی می شوند، در غزه هستند. کارشناسان IPC در گزارشی اعلام کرده اند که غزه «بالاترین سهم را از مردمی خواهد داشت که با سطوح بالای ناامنی غذایی شدید مواجه است. این سطح از فقدان امنیت غذایی بالاترین سهمی است که تاکنون این سازمان برای هر منطقه و یا کشوری طبقه بندی کرده است».

انتشار تصاویر کودکان، زنان و افراد کهنسال کاسه و قابلمه به دست در صفوف تهیه غذا، یا افرادی که دوان دوان کامیونهای توزیع کننده بسته های غذایی و بهداشتی را دنبال می کنند، یا پرسه زدن کودکان در خیابانهای ویران در بین خروارها آوار برای یافتن غذایی از گوشه ای، بخش هایی از رنج مردم غزه و این پدیده تلخ انسانی را به رخ جهانیان می کشد.

محروم کردن عمدی غیرنظامیان از غذا و سایر کمک ها نقض قوانین بین المللی است. مطابق اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی، تحمیل گرسنگی اجباری بر غیرنظامیان به عنوان یک حربه نظامی، از طریق محروم ساختن این افراد از لوازم حیاتی که برای بقای آنها ضروری است، از قبیل ایجاد عمدی موانع در ارسال محموله های حیاتی که در کنوانسیونهای ژنو ضروری نامیده شده اند، از مصادیق جنایات جنگی محسوب می شود.

در حالی که جنایات جنگی اسرائیل از شمارش خارج شده و بی عملی دولتها حیرت انگیز و موجب تاثر و تاسف است، افکار عمومی جهان در انتظار رسیدگی به جرائم این رژیم لحظه شماری می کند و چنین انتظاری دور نیست...