به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین، بدیهی است که پدر و مادر به عنوان والدین، فشار زیادی را برای اطمینان از موفقیت فرزندانتان در مدرسه احساس کنند. تحقیقاتی وجود دارد که نشان میدهد هر مقطع از تحصیلات فرزند شما چقدر مهم است و موفقیت حتی در سالهای ابتدایی دبستان چگونه میتواند در عملکرد فرزندتان در سالهای آینده تفاوت ایجاد کند. در این مسیر حتماً نیاز نیست که شما یک والد آموزشدیده یا یک معلم حرفهای باشید تا به فرزندان خود کمک کنید؛ تنها با رعایت چند نکته میتوانید این مسیر را هموارتر کنید.
الهه جعفرزاده: مسئلهای که در ابتدای دبستان بیشترین اهمیت و تأثیر را دارد، یادگیری اصول اساسی است؛ که تحصیلات آینده فرزند شما بر آن استوار است. این بدان معناست که، به عنوان والدین، هرچه بیشتر به راهنمایی دانشآموز کلاس اولی خود از طریق اصول اولیه بپردازید، آنها را برای موفقیت در آینده آمادهتر میکنید.
در کنار تمام تجربیات و دانشی که از پیش برای حمایت از تحصیلات ابتدایی فرزندتان کسب کردهاید، لازم است چند نکته ساده اما اثرگذار را هم بدانید.
۱. عشق به خواندن و سواد آموزی را در فرزند خود به وجود آورید
توانایی خواندن یکی از قویترین مهارتهایی است که میتوان به فرزندان آموخت. ما مدام در حال مطالعه هستیم و میدانیم خواندن فواید بیشماری دارد؛ از گسترش دایره لغات و بهبود ارتباط مغز گرفته تا کاهش استرس و ... . برخی افراد به سادگی عمل مطالعه را انجام میدهند، اما برخی دیگر در آن مشکل دارند یا به سادگی از آن لذت نمیبرند. افراد وقتی مهارت خواندن را توسعه دهند و زمان زیادی را برای تمرین آن صرف کنند، میتوانند یاد بگیرند که عاشق خواندن باشند. به عنوان والدین سعی کنید عشق به خواندن را در وجود فرزندان خود بپرورید؛ این یکی از بزرگترین هدایایی است که میتوانید به آنها اهدا کنید.
یک راه مناسب برای تشویق دانشآموزان دبستانی به خواندن این است که زمانی را در روز برنامهریزی کنید که به دور از تکنولوژی (موبایل، رایانه، تلویزیون و ...) باشید و با هم بنشینید کتاب بخوانید. بسیاری از خانوادهها این کار را قبل از خواب انجام میدهند، اما شما میتوانید این عادت را در زمان دلخواهتان با دانشآموز کلاس اولی خود تمرین کنید.
۲. ریاضی را به بخشی از زندگی روزمره تبدیل کنید
یکی دیگر از مهارتهای تحصیلی که فرزندان شما در هر روز از زندگی خود استفاده میکنند، ریاضی است. شاید آنها هرگز در مشاغلی کار نکنند که به حل مسائل حسابداری پیشرفته نیاز داشته باشد، اما حداقل باید بتوانند درصد تخفیفها را محاسبه کنند، قادر به پسانداز باشند و یا بلد باشند مقدار مواد اولیه غذایی را در آشپزخانه و یا حین خرید اندازه بگیرند. شاید ریاضیات در فرهنگ ما آنچنان محبوب نباشد، اما باید دانست این مسئله در زندگی نقش اساسی دارد. اگر میخواهید فرزندانتان به ریاضیات علاقهمند شوند، مقطع ابتدایی زمان بسیار خوبی برای شروع است. برای لذت بردن از این علم کافی است چند بازیِ ریاضی پیدا کنید و خانوادگی به انجام آن بپردازید. یا اینکه فرزندان خود را در کارهای اصلی خانه مانند آشپزی یا ساخت و ساز مشارکت دهید؛ این کار باعث میشود کودکان به درک عمیقتر ریاضی در زندگی روزمره و کاربرد آن پی ببرند.
۳. خوب گوش دادن را به فرزند خود بیاموزید
فراتر از مهارتهای عملی تحصیلی مانند خواندن و ریاضیات، مقطع دبستان موقعیت ایدهآلی برای کودکان جهت یادگیری مهارتهای اجتماعی است که برای باقی عمر مفید خواهد بود. یادگیری چگونگی «گوش دادن» و «توجه کردن» یکی از این مهارتهاست. توانایی توجه بیشتر شبیه یک عادت است که قابلیت پرورش دارد. کودک شما در کلاس اول به طور طبیعی در حال یادگیری این مهارت است که چگونه تمرکز و توجه خود را به معلم معطوف کند. با آموزشِ گوش دادن و توجه کردن به دانش آموز کلاس اولی خود در خانه، به او کمک میکنید تا از تحصیل در مدرسه بهره بیشتری ببرد. به طور مثال با فرزند خود به گفتوگو بنشینید یا خاطرهای برایش تعریف کنید و از او بخواهید با دقت به حرفهایتان گوش دهد و اگر جایی برایش ابهام پیش آمد، بپرسد. سپس در پایان، از او درباره صحبتهایتان چند سؤال بپرسید که ببینید کودک چقدر روی حرفهایتان متمرکز بوده است. بدین صورت، شما هم مهارت گوش دادن و هم توجه را در کودک به کار گرفتهاید.
۴. حس مسئولیتپذیری و استقلال را در فرزند خود تقویت کنید
کلاس اول زمان بسیار خوبی برای تشویق کودک به پذیرش مسئولیت در بخشهای خاصی از زندگی است. خارج از مسئولیتهای خانه، انجام دادن تکالیف مدرسه یک گزینه عالی برای آشنایی با حس مسئولیتپذیری است. از طرفی اگر فکر میکنید دانش آموز کلاس اولی شما به اندازه کافی بالغ است که بتواند تنهایی از عهده انجام تمام تکالیفش برآید، او را تشویق کنید تا به طور مستقل کارهای مدرسه خود را مدیریت کند یا اگر از امنیت مسیر دبستان اطمینان دارید، گاهی به او بگویید تنها به مدرسه برود و برگردد. این شاید اولین و کوچکترین قدم برای تمرین استقلال فردی باشد.