مهسا بهادری: فیلم «تایتانیک» ساخته جیمز کامرون قطعا شاهکاری نه فقط در ژانر عاشقانه که در تاریخ فیلم سازی هالیوود است. جیمز کامرون داستان و ماجرای فیلم تایتانیک را با الهام از غرق شدن کشتی تایتانیک نوشت. او معتقد بود که یک داستان عاشقانه با ماجرایی غمانگیز خیلی بیشتر میتواند احساسات بیننده را درگیر کند تا به عمق فاجعه غرق شدن این کشتی پی ببرد. تولید فیلم «تایتانیک» سال ۱۹۹۵ با فیلمبرداری از لاشه کشتی تایتانیک در عمق ۳۸۰۰ متری اقیانوس اطلس و با فاصله ۶۰۰ کیلومتری از جزیره نیوفاوندلند آغاز شد که فرایند آن ماهها به طول انجامید. این فیلم سینمایی با ۲۰۰ میلیون دلار هزینه ساخت، تبدیل به پرهزینهترین فیلم تاریخ در زمان خودش شد و البته با فروشی که داشت ده برابر هزینه ساخت را تامین کرد، این فیلم در سال ۱۹۹۷ میلادی دو میلیارد و ۲۵۶ میلیون دلار فروش را تجربه کرد و حتی کمی بعدتر نسخه سهبعدی تایتانیک برای بزرگداشت صدمین سالگرد غرق شدن که در ۴ آوریل ۲۰۱۲ منتشر شد و ۳۴۳٫۶ میلیون دلار دیگر در سراسر جهان فروخت.
اما تمام محبوبیت «تایتانیک» جدای از داستان و کارگردانی فوقالعاده با صدای سلین دیون و آهنگ «My Heart Will Go On» گره خورده بود و همه ما سلین دیون را به خاطر اجرای تیتراژ پایانی فیلم «تایتانیک»، به خوبی به یاد میآوریم. در همان زمان کامرون تصمیم داشت که تمام موسیقیهای تایتانیک بیکلام باشند. در این بین آهنگساز این فیلم جیمز هورنر در جلساتی پنهانی با ویل جنینگز، ترانهسرا و سلین دیون، خواننده، نسخه دمویی از این آهنگ My Heart Will Go On را ساختند و سپس آن را برای کامرون پخش کردند که او عاشقش شد و خوشبختانه این اثر انتخاب شد.
اما در میان این شهرت سلین دیون به دلیل التهاب تارهای صوتی مجبور شد کنسرت لاس وگاس در سال ۲۰۱۲ را به مدت چهار ماه عقب بیاندازد. بیماری او در نتیجه یک عفونت ویروسی تشخیص داده شد.
حدود ده سال از آن ماجرا گذشت و معلوم شد این خواننده توانایی خواندن خود را از دست داده است.
صدای سلین دیون برای همیشه خاموش شد
خواهر بزرگ سلین دیون خوانده ۵۵ ساله که سال گذشته اعلام کرد به سندروم Stiff person دچارشده در مصاحبه جدیدی گفت:« متاسفانه بر خلاف تلاش های بسیار بیماری سلین بدتر شده و بهبودی حاصل نشده، سلین با بهترین پزشکان و محققان در زمینه ی این بیماری در ارتباط است ولی داروهای آن تاثیر زیادی رویش نداشته است.»
او در ادامه گفت: «سلین به خودش حسابی سخت میگیرد. همه چیز باید عالی و بی نقص باشد من به او گفتم باید کمی استراحت کند. ارامش بگیرد و با بدنش مدارا کند این یک پیاماز بدنش به اوست!»
همچنین گفت خواهرکوچکشان لیندا با سلین زندگی و از او مراقبت میکند. گفته شده سلین در سال ۲۰۱۶ بعد از مرگناگهانی همسرش،رنه انگلیل٬ بعد از بیش از ۲۰ سال زندگی مشترکضربه ی بزرگی خورد و این شروع بیماریش بود.
در این سندروم که از بین ۱ میلیون نفر یک نفر را درگیر میکند عضلات دچار انقبضات ناگهانی و عمدتا دردناکمیشوند در کنار ان قدرت تکلم کاسته شده و دو بینی نیز ایجاد می شود.
در سال ۱۹۹۷، جولی اندروز در بیمارستان بستری شد تا ندول های غیر سرطانی را از گلویش خارج کند. او با آسیب دائمی از زیر عمل جراحی بیرون آمد که خاصیت آواز خوانی او را از بین برد و ریتم صحبت کردنش را تند کرد. او از بیمارستان شکایت کرد و در سال ۲۰۰۰ با مبلغی نامشخص در دادگاه رضایت داد.
البته در این میان خوانندگانی هم بودند که به صورت مقطعی صدای خود را از دست دادند و خوشبختانه توانستند دوباره آن را بازیابند؛ به طور مثال لیونل ریچی همیشه حال و هوای خوبی دارد، اما خواننده مشهور و داور «American Idol» روزهای سیاهی را پشت سر گذاشته است که اجازه نداده مردم آن روزها را ببینند. ریچی در صحبت با مجله People گفته بود که در دوران اوج حرفه انفرادیش با یک بیماری مرموز دست و پنجه نرم می کرد که گلوی او را تحت تاثیر قرار داد.
او در مورد وضعیت روانیش در اوایل دهه ۹۰، وقتی که برای درمان این بیماری ناشناخته چهار عمل جراحی جداگانه انجام داد ، گفت: «تقریباً به همان اندازه که ممکنه به یک حمله عصبی نزدیک شوید من در همان وضعیت بودم. شما نمی خواهید در اون موقعیت کسی شما را فریب دهد. این هویت شماست. او میگوید: «من واقعاً هرگز فکر نمی کردم که یکروزی این بیماری تمام شود.» او در نهایت به رفلاکس اسید ناشی از رژیم غذایی که گلویش را تحت تاثیر قرار داده بود.
در سال ۲۰۱۱، ادل، خواننده و ترانه سرای انگلیسی، به جراحی گره صوتی نیاز داشت، که او را برای هفته ها ساکت ماند و وادار به لغو یک تور کنسرت شد.
سم اسمیت هم مانند ادل مجبور به عمل جراحی تارهای صوتیش شد. او پس از این که در اواخر آوریل ۲۰۱۵ طی اجرایی در شهر سیدنی استرالیا دچار خونریزی تارهای صوتیش شد، مجبور به لغو کردن برنامهها و کنسرتهایش در استرالیا شد. او در همان سال عمل کرد و به مدت چندین ماه از خوانندگی منع شد.
مگان ترینر، خواننده “All About That Bass” پس از اینکه در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۸ چندین بار دچار خونریزی تارهای صوتی شد، زیر تیغ عمل جراحی رفت، او به معنای واقعی کلمه لال شد. حتی کار به جایی رسید که همسرش، داریل سابارا، یاد گرفت که چگونه با او ارتباط برقرار کند. او در زمان استراحت از زبان اشاره استفاده میکرد.
گاهی فشار عصبی یا شوک ناگهانی کار را به جایی میرساند که افراد تا مدتی دیگر نمیتوانند صدای خود را بازیابی کنند به طور مثال؛ حجت اشرفزاده، خوانندهای که در گفتوگویی تصویری در سال ۱۴۰۰، از سه ماه صدا نداشتنش به علت شوک ناشی از شنیدن خبر درگذشت دوستش خبر داد.
او گفت: «سه ماه صدا نداشتم و یک ماه و نیم است که صدایم برگشته است. از فوت یکی از دوستانم، دوست عزیزی که خیلی هم به من پیام داده بود که همدیگر را ببینیم؛ مصطفای عزیز، شوکه شدم و صدایم به مدت حدود سه ماه از دست رفت و در آن سه ماه احساس میکردم هیچچیز و هیچکس نمیتواند جایش را بگیرد.»
اشرفزاده، ادامه داد: «موسیقی برای همه نسلها، همه سلیقهها، چه آنهایی که جوان پسندترند، چه آنهایی که سنتی اصیل دوست دارند، فرقی نمیکند، شعر با هر سبک و سیاقش، خوبش و دلنشین و عاشقانهاش، برای شما دلبری کرده است که خستگیهایتان دربرود. پس دست رفیقهای خوبتان، خوانندههای مورد علاقهیتان را به گرمی بفشارید و بگذارید به عشق شما بخوانند.»