استقلال نکونام، شبیه تیم ملی کی‌روش

ایمان گودرزی؛ جواد نکونام را در مربیگری شبیه به کارلوس کی‌روش می‌دانند؛ ادعایی که از واقعیت چندان هم دور نیست و سرمربی استقلال در دوران مربیگری درفولاد خوزستان بارها با همان شیوه‌های تاکتیکی که پیش‌تر از کارلوس کی‌روش دیده بودیم وارد عرصه رقابت شد. گرچه پروژه نکو در باشگاه فولاد خوزستان به سرانجام نرسید اما سیاق تاکتیکی او در دوران حضورش در باشگاه فولاد خوزستان کاملاً گویای حس درونی آقای سرمربی به تکرار تاکتیک‌هایی است که در دوران حضور کارلوس کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران به اجرا درآمد.
نکونام خود نیز درذات به بازی با روش‌های دفاعی گرایش بیشتری دارد وبه دلیل سال‌ها حضور درپست هافبک دفاعی اصولاً به لحاظ ذهنی با چنین سبکی سازگاری بیشتری دارد کما اینکه بارها در حضور او در تیم ملی بردهای حداقلی و اقتصادی به دست آمد که خود نکو یک پای ماجرا بود و با گلزنی‌های ارزشمند خود تیم ملی را به سوی پیروزی سوق می‌داد.
سرمربی استقلال که تجربه مربیگری در خونه به خونه، نساجی و فولاد خوزستان را در کارنامه دارد، این خصیصه را که برگرفته از تفکرات کی‌روش هم هست به تیم‌های باشگاهی‌اش آورده و تا حد زیادی به توفیق هم رسیده است. او در فولاد خوزستان با همین آرایش تاکتیکی به توفیقاتی دست یافت و اگر پازلش کامل بود، شاید به موفقیت‌های چشمگیرتری نیز دراین باشگاه می‌رسید اما به هرحال هرآنچه نکو در فولاد رقم زد حاصل همین ابتکارات بود.

جواد نکونام با همان خصوصیات حالا سکان هدایت یکی از مهم‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال ایران را به عهده دارد و قطع به یقین به دنبال اجرای همان اسلوب است و استقلالی دفاعی را به استقلالی هجومی ترجیح خواهد داد. مطلوب سرمربی استقلال این است که تیمی را وارد عرصه رقابت کند که عمیقاً اقتصادی باشد و با گل‌های حداقلی گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
فصل پیش ساپینتو در تلاش بود استقلال را به سمت یک تیم حمله‌ور و هجومی سوق دهد. او به توفیقات بسیاری هم رسید و درنهایت نیز توانست استقلال را به هجومی‌ترین لیگ تبدیل کند اما برآیند آن تیم جامی به همراه نداشت و استقلال هرگز نتوانست به موفقیت بزرگی دست یابد و آنچه تنها عاید استقلال ساپینتو شد، برچسب هجومی‌ترین تیم لیگ بیست و دوم بود.
شاید به لحاظ جذابیت، داشتن چنین تیمی موهبت باشد و بتوان به واسطه آن خط حمله فعال فخر فروخت اما مهم‌تر از این عناوین جام‌ها است که درویترین افتخارات یک باشگاه جاودانه می‌ماند و هیچ کس درآینده بابت اینکه ساپینتو توانست استقلالی هجومی را بسازد این مربی را تحسین نخواهد کرد و درعوض بابت جام نگرفتن او را به نقد خواهند کشید.
نکونام هم نمی‌خواهد در استقلال یک ساپینتوی دیگر باشد. او به دنبال نتیجه‌ است و در روزهای بحرانی آماده‌سازی جسته و گریخته این اهداف را برای بازیکنانش تشریح کرده است. نوع تمرینات او نشان می‌دهد که یک تیم اقتصادی که بردن را بلد باشد را به تیمی که بی‌محابا حمله می‌کند و از دفاع تیمی غافل است، ترجیح می‌دهد. به همین دلیل او استقلال را به این سمت برده و ذهن بازیکنانش را برای اجرای تاکتیک‌هایی که به این اهداف نزدیک باشد، آماده کرده است.

درحال حاضر ابزار نکونام برای پیاده کردن تاکتیک‌هایش چندان کامل نیست. برای توفیق قطعی تیم نکونام به یک مهاجم گلزن نیاز دارد. او هراندازه که در بخش دفاعی دستش پراست واحساس نیاز نمی‌کند و حتی ترافیک نیز در برخی پست‌های دفاعی موج می‌زند اما درخط حمله با معما مواجه است که شاید جذب یک مهاجم فیزیکی خارجی بتواند نیاز او برای تکمیل پازلش را در استقلال تکمیل کند و او را به سمت رسیدن به اهداف بلندش در استقلال سوق دهد.
نکونام برای ساختن یک استقلال اقتصادی روی بازیکنانی همچون روزبه چشمی، یامگا، سهرابیان، محمدی، رضاوند و حتی حردانی حساب ویژه‌ای باز کرده است. ضمن اینکه او عمیقاً به داشتن یک دروازه‌بان کم اشتباه نیاز دارد که باید دید سید حسین همچون فصل قهرمانی می‌تواند این نقش را به خوبی ایفا کند یا خیر؟