آمار رسمی درباره میزان تولید و مصرف مشروب و پیامدهای ناشی از آن در کشور وجود ندارد، از همینرو به نظر میرسد آمارهای مطرح شده گزارشهای تخمینی باشد که از سوی مراجع غیررسمی منتشر میشود.
عمدهترین گروه سنی مصرفکنندگان، نوجوانان و جوانان هستند که در بزمهای دوستانهشان در پارکها و مراکز تفریحی یا سالنها و مراسمهای پذیرایی مشروب مصرف میکنند. عمدهترین دلیل برای گرایش آنها به مصرف مشروب هم از سوی گروههای همسال و برای ایجاد نشاط و سرخوشی صورت میگیرد.
یکی از دلایل نبود آمار جامع، نبود سازمان یا نهاد تخصصی مثل ستاد مبارزه با موادمخدر یا پلیس مبارزه با موادمخدر در چرخه تولید و مصرف مشروبات الکلی است. برخورد قانونی در این حوزه یکی از مأموریتهای پلیس امنیت است که در کنار سایر مأموریتهای خود به آن ورود میکند.
با این حال گزارشهای آماری پلیس درباره میزان کشفیات مشروبات هم منتشر نمیشود. مصرف مشروب، مثل مصرف موادمخدر در شکلگیری تخلفها و جرائم دیگر نقش دارد. عمدهترین نگرانی در بروز تخلف مصرفکنندگان مشروب، بروز سوانح رانندگی است. افرادی که بعد از شرب خمر پشت فرمان مینشینند هنگام رانندگی روی رفتارشان کنترل ندارند برای همین به راحتی دچار حادثه میشوند و برای خود و دیگران ایجاد خطر میکنند.
در مورد بروز جرائم از سوی مصرفکنندگان مشروب هم وضعیت به همین وخامت است. مصرفکنندگان مشروب روی رفتارشان کنترل ندارند برای همین وقتی دست به چاقو، قمه یا اسلحه میشوند به راحتی مرتکب قتل میشوند. شناخته شدهترین گروه در بین مجرمان، اوباش هستند که بعد از مصرف مشروب با عربدهکشی در محلهها، نظم عمومی را برهم و دست به عمل مجرمانه میزنند.
با وجود اینکه قانون مجازاتهای معینی درباره ساخت، خرید، فروش و مصرف مشروب در نظر گرفته و آموزههای دینی و اخلاقی هم مردم را از مصرف مشروب برحذر میدارد، اما افزایش گرایش به مصرف مشروب نشان میدهد سازوکارهای به کار گرفته شده قانونی و تبیین مبانی دینی در این حوزه ناکام مانده است. مخلصکلام اینکه افرادی که در حوزه تصمیمگیری دخالت دارند به آمار تولید، قاچاق، مصرف و جرائمی که از مجرای مصرف مشروب به جامعه وارد میشود، دسترسی دارند. دسترسی خیلی آسان به مشروب، میتواند دلیلی برای فراوانی مصرف آن در جامعه باشد، به همین دلیل برای عبور از معضلی که اینگونه سالهاست زیر پوست جامعه جریان دارد باید به صورت منطقی عمل کرد و بعد از صورت دادن پژوهشهای لازم از سوی کارشناسان علوم اجتماعی سازوکارهای لازم برای آگاهسازی عمومی در این باره انجام شود قبل از اینکه این پدیده مثل سونامی موادمخدر جامعه را به خود درگیر کند.