پاسخ را می توان به چند علت اصلی مرتبط دانست؛ از جمله آمادگی اپوزیسیون برای دوران پسا رهبری و تلقی آنها از آشفتگی أوضاع در دوران جانشینی؛ یکدست شدن حاکمیت و حذف چند صدایی در نهادهای قدرت کشور؛ تشدید دوقطبی شدن جامعه؛ ناکارآمدی و ضعف دولت در تمشیت أمور مردم؛ تشدید شکاف و بی اعتمادی مردم نسبت به حاکمیت؛ توزیع ناعادلانه ثروت و قدرت در بین اقشار جامعه و بالاخره تقویت اپوزیسیون به ویژه به کمک تبلیغات گسترده رسانه های فارسی وابسته به کشورهای غربی و عربی و رسانه های غیر فارسی مرتبط دانست.
در کنار عوامل فوق، مشکلات متعدد داخلی، انفعال یا ضعف ایران در مواجهه با اتفاقات بین المللی در زمینه های دیپلماسی، رسانه، رایزنی های منطقه ای و بین المللی نیز به طور جدی مشهود است؛ به گونه ای که گاهی این پرسش مطرح می شود که آیا دست اندرکاران و تصمیم گیرندگان متوجه حجم اتفاقات صورت گرفته در رابطه با ایران هستند؟
ماموریت هیات حقیقتیاب در مورد ایران یکساله است که این مدت قابلیت تمدید دارد و فعالیت آن متمرکز بر جمع آوری مدارک و مستندات نقض حقوق بشر در ایران در بازه زمانی یاد شده و ارائه یک گزارش شفاهی ابعاد جنسیتی نقض حقوق بشر به پنجاه و سومین نشست شورای حقوق بشر و یک گزارش جامع از یافته ها در پنجاه و پنحمین جلسه شورا از جمله مواد دیگر این قطعنامه است. این قطعنامه همچنین خواستار همکاری دولت جمهوری اسلامی برای همکاری کامل با هیات حقیقت یاب شده است.
شاید اگر از بدو اتفاقات صد روز گذشته قوه عاقله نظام و نهادهای بالادستی حاکمیت اقدام به تشکیل کمیته ای ملی با حضور چهره های موجه و مستقل وکاردان می کردندو این کمیته گزارش خود را به دور از مصلحت سنجی های رایج ارائه می کرد،هم ازحجم اعتراضات داخلی و خسارات های جانی و مالی کاسته می شد و هم زمینه بهره برداری خارجی ایجاد نمی شد.البته در اقدامی دیرهنگام، وزیرکشور از تشکیل کمیته حقیقتیاب درباره ناآرامیهای اخیر خبر داده وگفته:«در راستای صیانت از حقوق مردم وحاکمیت قانون”کمیته تحقیق” متشکل ازنمایندگان دستگاههای مرتبط دولتی و غیردولتیها ازجمله حقوقدانهای مستقل در وزارت کشور تشکیل شده است.» با توجه به حضور سه زن حقوقدان برجسته در راس هیات حقیقت یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل، ضروری است که حتی اگر دولت ایران در صدد همکاری با آن هیات نیست، لااقل با بهره گیری از شخصیت های برجسته و مستقل حقوقی کشورِ،به ویژه زنان توانمند،درصدد حقیقت یابی برآید و با همه اطراف قضیه اعم از معترضین و بازماندگان و وکلا و پزشکان و معلمان و جامعه شناسان و اهل رسانه و … به کشف حقیقت بپردازد.
آمریکا با کارنامه سیاه خود نمی تواند ادعای حقوق بشر و حقوق زن در جهان داشته باشد.
ناقض حقوق بشر و ناقض حقوق زن نمی تواند مدعی آن در جهان باشد.
آمریکا با جنایت های که کرده نمی تواند مدعی حقوق بشر و حقوق زن در جهان باشد.
مدعیان حقوق بشر چشم خود را به روی جنایات عربستان سعودی و متحدانش بسته اند.
آنها که امروز دم از حقوق بشر میزنند و خود را حامی جوانان مامعرفی میکنند در دوران انقلاب و دفاع مقدس بدترین ظلم و خیانتها را در حق ملت ما روا داشتند و امروز نیز به نسل کشی مسلمانان در عراق و سوریه میپردازند و به تکفیریهای داعش کمک مالی میکنند.
مدعیان حقوق بشر به تروریستها در سوریه خدمت میکنند
جای تاسف است آنهایی که دم از حقوق بشر میزنند امروز در سوریه در کنار تروریستها هستند و برای آنکه تروریستها از حلب آزاد شوند فعالیت میکنند.
بر این باوریم که باید به مظلومان کمک کرد، جای تاسف است آنهایی که دم از حقوق بشر میزنند امروز در سوریه در کنار تروریستها هستند و برای آنکه تروریستها از حلب آزاد شوند فعالیت میکنند.
دولت باید شکایتهای خانوادههای بیش از 18 هزار شهید ترور توسط منافقین داعشیصفت را در مجامع حقوقی بینالمللی پیگیری بکند، نه مذاکرات وین وبرجام و خواستار مجازات باقی ماندگان این گروهک خیانتکار بشود.
دستگاه دیپلماسی کشورمان باید مدارک و مستندات متقن جنایات منافقین در ترور 18 هزار شهید را به تمام سازمانها و کشورهای مطرح دنیا ارسال کند تا دنیا را به تحویل باقیمانده این آدمکشها به ایران ترغیب کند و این جانیان به سزای ننگین خود برسند.
چرا دولت از سال 2011 تاکنون با استناد به کتاب خاطرات خانم کلینتون و اظهارات ترامپ در دوره تبلیغات انتخابات مبنی بر ایجاد و حمایت از گروهکهای تکفیری داعش به مجامع بینالمللی شکایت نمیکند؟ هرچند شاید ترتیب اثر ندهند ولی باید ملتهای دنیا بدانند که این ادعای مبارزه با تروریسم توسط غربیها به سخره گرفتن جهان است چرا که سردمداران تروریسم دولتی شیطان بزرگ و رژیم صهیونیستی و همقطاران آنهایند نه جمهوری اسلامی. چطور آنها با توسل به مسائل دروغ توسط دادگاههای خود، جمهوری اسلامی را متهم و تقاضای خسارت میکنند!
شرم آور و تاسف بار است که شبکه اینترنشنال و با کمک مالی عربستان و متحدانش و مزدورانشان و به سرکردگی آمریکا و در سایه سکوت بی شرمانه سازمان های بین المللی خیانتکار هر روز به نظام جمهوری اسلامی ایران اهانت، توهین، بی احترامی و خیانت می کند.
اینترنشنال دیگر نمی تواند تجاوزات، جنایات وحشیانه، وحشی گری وغیر انسانی آمریکا، کشورهای اروپایی، کشورهای عربی و صهیونیست ها سرپوش بگذارد.