| |
چهارشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۱:۵۲
بروزرسانی ۱ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ به دسامبر سال ۲۰۲۲ برویم؛ جایی که مسی ۳۵ ساله در قطر مانند مردی به نظر می‌رسد که از باری رها شده که برای مدتی طولانی روی شانه‌هایش سنگینی می‌کرد. او با شکست کرواسی در نیمه‌نهایی به دومین فینال خود در جام جهانی رسید. تماشای مسی پس از سوت پایان بازی دلگرم‌کننده بود. او بسیار خوشحال به نظر می‌رسید و در کنار هم‌تیمی‌ها و هواداران آرژانتین شعر می‌خواند:« بچه‌ها! دوباره می‌خواهیم هیجان‌زده شویم. من می‌خواهم سومی را ببرم. می‌خواهم برنده شوم تا قهرمان جهان شوم. دیگو؛ در آسمان می‌توانیم او را با دون‌دیگو و لا توتا (والدین مارادونا) ببینیم که لیونل را تشویق می‌کنند.»
یک جمله دیگر وجود دارد در مورد اینکه چگونه «شما فینال‌هایی که ما باختیم را متوجه نمی‌شوید. چند سال برای آنها گریه کردم»؛ اما پیروزی بر برزیل در فینال کوپا آمه‌ریکا سال گذشته همه چیز را تغییر داد و بله، اکنون آنها هیجان‌زده می‌شوند. از نو.
بخش عظیمی از این هیجان از مسی نشات می‌گیرد.
انزو فرناندز، خولیان آلوارز و دیگران با گذشتن هر روز از جام جهانی بیشتر از قبل از مسی الهام گرفتند. قطر ۲۰۲۲ بسیار شبیه به نمایش مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ بود. در تمام این سال‌ها همه از مسی توقع داشتند مانند دیگو آرژانتین را قهرمانی جهان برساند. جای خالی مدال قهرمانی جام جهانی در ویترین افتخارات مسی یکی از نقاطی بود که منتقدان بابت آن به او فشار می‌آوردند اما آیا این تصویر منصفانه بود؟
مسی در بارسلونا به خصوص تحت هدایت گواردیولا در یکی از منسجم‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال بازی می‌کرد ولی از تیم بی‌نظیر گواردیولا راهی آفریقای جنوبی شد تا برای تیم آشفته آرژانتین بازی کند. اتفاقی که مشابه آن در جام جهانی ۲۰۱۸ هم رخ داد.
