به گزارش خبرداغ به نقل از همشهری :آنگونه که اخیرا مؤسسات تحقیقاتی و سایتهای علمی بینالمللی، گزارش دادهاند، بحران کووید-19 طی 2سالونیم اخیر، چالشهای مرتبط با بازارهای زمین و مسکن را افزایش داده است.
بهطور نمونه سایت علمی بینالمللی URBANET گزارش داده که کرونا بدهیهای بیسابقه و افزایش تورم و افزایش فشارهای مالی نامطلوب را بر ظرفیت سرمایهگذاری عمومی شهرها برای زیرساختها، خدمات، مسکن ارزانقیمت و وام مسکن را سبب شده است. در صورتی که شهرها با پدیده افزایش نرخ جمعیتپذیری روبهرو هستند و افراد زیادی بدون برنامه خاص، در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهرهای بزرگ ساکن میشوند و این کار را برای مدیران شهرها سختتر میکند.
مشارکت از راه تعامل و احترام با بخش خصوصی، مسیر دیگری است که شهرها برای کنترل جمعیت حین و پس از همهگیری بیماری، نوسازی بافتهای ناکارآمد و آمادگی در برابر گونه بیماریهای جدید باید طی کنند. اینکه مدیریت شهری فعلی تهران تصمیم گرفته از مسیر تعامل و قرارگاه، پای بخش خصوصی، نهادهای بزرگ تولیدی و پیمانکار قَدَر کشور را در راه تولید مسکن و تامین خانههای مورد نیاز شهر باز کند، اقدامی مثبت تلقی میشود. بنابراین نیاز است تا همه ارگانها به حل موضوعی که اکنون چالش بسیاری از شهرهای دنیا شده، به مدیریت شهری تهران یاری رسانند.
یکی از موضوعاتی که برخی از مدیران شهری را برای شهرسازی پساکرونا به بیراهه کشانده، به طراحی و برنامهریزی خیالانگیز و افزایش بدهیها ارتباط پیدا میکند. بر این اساس، گفته میشود که در عصر کرونا و پساکرونایی، شهرها تا حد امکان باید از خیالپردازیهایی که بیشتر از سیاسیکاری نشأت میگیرد، فاصله بگیرند تا آینده شهرسازی بر پایه درست فاصلهگذاری فیزیکی، توسعه گردشگری، استفاده بهینه از فضای خانهها، گسترش فضاهای اشتراکی بلوکها و شهرکهای ساختمانی، افزایش خدمات سلامتی محلهمحور، تامین زیرساختهای شهری برای توسعه حملونقل پاک و تکمیل فرایندهای هوشمند و الکترونیک، شکل بگیرد.
آیا مدیران شهری پیشین نمیتوانند بهجای آنکه بگویند چه کسی شهر را بیچاره کرده و باعث افزایش آلودگی هوا، نوساز نشدن بافت فرسوده، حملونقل عمومی با چرخ لنگان و... شده، به این مسئله اقرار کنند که در شکلگیری مدیریت یکپارچه شهری ناتوان بودهاند تا با حضور کرونا و اکنون یعنی عادی شدن حضور شهروندان، مشکلاتی مثل کمبود ناوگان اتوبوسرانی و مترو عیان شود. اینکه مدیریت شهری فعلی با تشکیل قرارگاههای مختلف سعی دارد تا بهنوعی دستگاهها و نهادهای مسئول را در کنار یکدیگر جمع کند، یعنی به نوعی تحقق مدیریت واحد شهری در کوتاهمدت که کاش در دورههای پیشتر مورد توجه قرار میگرفت.