این موضوع نشاندهنده فاصله بسیار زیاد بین پرسپولیس و سایر تیمهاست و چه بسا اگر حریفان قدرتمندی وجود داشتند، پرسپولیس نمیتوانست سه فصل پیاپی به قهرمانی برسد. نه تنها پیکان و شاهین به عنوان تیمهای قعرنشین بلکه سایر تیمها هم در این فصل ضعیف شدند. سپاهان، شهرخودرو، تراکتور، استقلال و فولاد در این فصل امتیازاتی از دست دادند که هر کدامش میتوانست حکم طلا را داشته باشد.
آنها یا خارج از خانه امتیاز دادند و یا به اندازه کافی در خانه قدرتمند نبودند، اما پرسپولیس نه تنها در ورزشگاه آزادی به پیروزی میرسید، بلکه در دیدارهای خارج از این استادیوم هم برنده میشد. این مهمترین تفاوت پرسپولیس با سایر تیمهاست و تفاوتی ندارد که گابریل کالدرون هدایت سرخها را برعهده داشته باشد یا یحیی گلمحمدی؛ هر کدامشان باشند میتوانند با استفاده از میراث گرانبهای برانکو ایوانکوویچ و با سود بردن از اعتماد به نفس پایین و شرایط تاکتیکی و فنی بسیار بد باقی تیمها، باز هم پیروزی و قهرمانیهای بیشتری به دست بیاورند.