ترامپ در اندیشه پیروزی مجدد در «انتخابات»، نتانیاهو در آرزوی تبدیل شدن به «پادشاه اسرائیل» / مسیر پیش روی هر دو نفر، از «ایران» می‌گذرد؛ احتمالا یک اکتبرِ پرحادثه در پیش داریم

خطار أبودياب در العرب نوشت: کرونا سایه پیامدهای انسانی، بهداشتی، اقتصادی و سیاسی خود را بر برنامه های انتخاباتی رئیس جمهور آمریکا افکنده و وی به جای اینکه روی دستاوردهای اقتصادی خود که در طول چهار سال اول ریاست جمهوری اش موفق به کسب آن شد تمرکز کند، شروع به تمرکز روی چین و مسئولیت آن در انتشار کرونا کرده است. ضمن آنکه تلاش می کند بین دو بعد داخلی و خارجی در رقابت با جو بایدن ارتباط برقرار کند.

به گزارش خبرداغ به نقل از «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: پرونده های متعددی در خاورمیانه و شمال آفریقا وجود دارد که برخی از آنها به درگیریهای موجود بین موازین قوای بین المللی از جمله واشنگتن و پکن یا واشنگتن، مسکو و طرفهای اروپایی مربوط می شود. اما پرونده های نزاع و درگیری اسرائیلی –فلسطینی و پرونده ایران، جنگ قیمت نفتها و سهمیه های آن، در رأس دستور کار برنامه های ترامپ قرار دارد، آنچه که می تواند تاثیر نسبی روی شانس او برای انتخاب مجدد بگذارد.

پس از طی یک مسیر طولانی و برگزاری سه انتخابات، بالاخره نتانیاهو توانست تا سال 2021 در منصب نخست وزیری باقی مانده و این ریاست را با رئیس حزب «آبی سفید» و وزیر دفاع فعلی رژیم صهیونیستی، بنی گانتس، شریک شود. در ادامه، برنامه دولت اسرائیل، الحاق مناطق غور اردن و کرانه باختری به شهرکهای اسرائیلی است.

با اینکه مایک پمپئو طی سفری که به اسرائیل داشت از مسئولان خواست به دلیل مراعات و ملاحظه پادشاه اردن، ملک عبدالله دوم و کسب زمان بیشتر برای عادی سازی عربی و بین المللی این تصمیم، فعلا از اعلام آن خودداری شود و با اینکه اسرائیلی ها در وهله اول با این مساله موافقت کردند، اما نتانیاهو که از افکار زئيف جابوتينسكي الهام می گیرد و رویای آن دارد که «پادشاه اسرائیل» لقب گیرد، برای عملی کردن الحاق غور اردن اشتیاق و عجله زیادی دارد. ظاهرا«بیبی» نگران آن است که با عوض شدن رئیس جمهور آمریکا و رفتن ترامپ، وی نتواند روی حمایت آمریکا برای عملی کردن این تصمیم حساب کند. در حال حاضر، صهیونیستها تلاش می کنند از نیاز ترامپ به حمایت لابی صهیونیستی«ایباک» برای پیروزی در انتخابات استفاده کرده و هر چه سریعتر، منطقه غور اردن را به شهرکهای خود الحاق کنند.

در این میان، نمی توان پرونده آمریکا اسرائیل و تاثیر آن بر داخل آمریکا را از پرونده دیگر در جبهه ایران، جدا کرد، چرا که این مساله ترتیب دیگری به اولویتهای سیاستگذاران در واشنگتن می دهد. همنوایی آمریکا –اسرائیل در قبال پرونده ایران، از حاشیه مانور واشنگتن در طول ماههای باقی مانده از ریاست ترامپ، کم می کند، این در حالی است که نتانیاهو تلاش می کند از باقی مانده دوره ریاست ترامپ برای تکمیل طرحهای شهرک سازی خود و جلوگیری از گسترش نفوذ ایران در سوریه، همسایه نزدیک اسرائیل، جلوگیری کند.

مساله قابل توجه آن است که نقشه های ترامپ در قبال ایران، از زمان خروج از توافق هسته ای و اعمال فشار حداکثری بر این کشور، ترور سردار قاسم سلیمانی و فشارهای اقتصادی بر ایران، تاثیری در کاهش نفوذ ایران در منطقه نداشته و برعکس، باعث قدرتمندتر شدن جناح اصولگرا در این کشور شده است. علاوه بر اینکه ایران در حال خروج تدریجی از توافق هسته ای بوده، ماهواره نظامی به فضا پرتاب می کند و در حال توسعه توانایی های موشکی خود است. آخرین موفقیت ایران، اعزام نفت کش های حامل بنزین خود به ونزوئلاست. این بی تاثیر بودن فشارهای ترامپ بر ایران، وی بر را بر آن داشته است تا به ناچار از تمرکز خود روی درگیری با ایران کاسته و به زورآزمایی با چین روی بیاورد.

این تحولات، حکایت از آن دارد که شرایط در مرحله نزدیک تغییرات زیادی می کند و این احتمال وجود دارد که درگیریها در یکی از جبهه های موجود اوج بگیرد. بویژه انکه طرف ایرانی روی دستاوردهای منطقه ای خود اصرار داشته و حاضر به امتیاز دهی نیست و از سوی دیگر ترامپ در استانه انتخابات، نیاز به یک اقدام و دستاورد مهم دارد تا به آن ببالد! از این رو، احتمالا مساله تمدید تحریم سازمان ملل علیه ایران در اکتبر آینده، پر از خطرات و حوادث غافلگیر کننده خواهد بود.

در وهله سوم توجهات خاورمیانه ای ترامپ، باید به جنگ قیمتهای نفت و تولید آن اشاره کنیم. در این رابطه، دیدیم که دولت ترامپ که نگران سقوط شدید قیمت نفت در طول دو ماه اخیر بود، توانست پس از فشارهای سختی که به عربستان سعودی وارد آورد، تا حدی این موضوع را حل کند. اما به طو کلی، راهکارهای ترامپ در تعامل با رقبا و هم پیمانان، در وهله اول موجب افزایش عناصر برخورد مستقیم شده و لزوما سهمی در اثبات صداقت واشنگتن و درستی سیاست خارجی آن ندارد.