در چه صورتی ایران پایگاههای آمریکایی یا دولتهای میزبان آن را هدف می گیرد؟ / ٣ حقیقتی که در هر تحلیلی باید در نظر گرفت

رای الیوم نوشت: اخیرا صحبت از پایگاه نظامی آمریکایی که پهپاد عامل ترور سردار سلیمانی از آنجا پرواز کرده بود، افزایش یافته است. بویژه پس از آنکه سردار حاجی زاده، فرمانده نیروهای هوافضای سپاه پاسداران تصریح کرد که پهپاد آمریکایی از کویت پرواز کرده است و این مساله باعث انتقاد وزارت خارجه این کشور شد.

به گزارش خبرداغ، همزمان، رسانه ها از شروع پرواز پهپاد آمریکایی از پایگاه العدید در قطر خبر دادند؛ اهمیت این موضوع از آن جهت است که پیش از این، ایران تهدید کرده بود هر منطقه ای که تجاوز به این کشور از آن آغاز شود را هدف می گیرد. بر این اساس، اگر ثابت شود که پهپاد آمریکایی از قطر شروع به پرواز کرده، بعید نیست که واشنگتن قصد داشته تا با انتخاب العدید، بر روابط مستحکم بین ایران و قطر، تاثیر بگذارد. اما تهران نشان داد که هوشیارتر از آن است که در دام آمریکا گرفتار شود و می تواند بازی پاسخ به تجاوز واشنگتن را بخوبی اداره کند.

تجاوز آمریکا و پاسخ ایران به آن در عین الاسد، سوال مهمی را به دنبال داشت؛ مبنی بر اینکه در سایه تاکید تهران بر حمله به تمام پایگاههای متجاوز به ایران، دامنه و حجم این پاسخ، چه اندازه است؟

پیش از پاسخ به این سوال، بهتر است به 3 حقیقت مهم اشاره کنیم:

1-به جز روسیه، آمریکا نیز در تمام مناطق اطراف ایران، حضور نظامی دارد، که حجم آن بین دولتهای مختلف، متفاوت است.

2-به جز عربستان، بحرین و امارات، ایران روابط حسنه ای با دولتهای همسایه خود دارد و گهگاه به سطح همکاری و هماهنگی امنیتی با آنها نیز می رسد.

3-قدرت حاکمیت و کنترل تحرکات نظامی آمریکا، در بین دولتهای مختلف، متفاوت است. برخی دولتها، قادر به ایستادگی در برابر آمریکا، برای جلوگیری از استفاده از خاک آنها برای حمله به دولتی دیگر، نیستند و برخی دیگر، قادر به این کار هستند، اما به دلیل موضعگیری شان در قبال ایران یا ترس از خشم واشنگتن و احتمال فروپاشی روابطشان با آمریکا، با ان مخالفتی نمی کنند.

در صورتی که ایالات متحده آمریکا حمله گسترده ای علیه ایران به راه اندازد، تمام پایگاهها و منافع آمریکایی در تمام کشورها، در معرض حملات ایران یا هم پیمانان و حتی دوستان ایران در منطقه و جهان، قرار می گیرد. در اینجا، اولویت میزان تاثیرگذاری حملات ایران بر نیروهای آمریکایی است، نه سطح رابطه دولت مذکور، با ایران.

در صورتی که تجاوز آمریکا، جزئی باشد و یک پایگاه ایرانی را هدف بگیرد، اعتبارهای مذکور، مطرح می شود؛ تجاوز آمریکا از یک دولت ضعیف در برابر تصمیمات واشنگتن شروع می شود، یا از دولتی که توان مخالفت با تصمیم ایالات متحده برای به راه انداختن جنگ را دارد و چنین نمی کند. ضمن آنکه اگر ایران قصد پاسخ دادن داشته باشد، آن را سرزنش نمی کنند.

در این میان، آنچه باعث شگفتی است، موضع وزارت خارجه عراق در قبال پاسخ ایران به تجاوز آمریکاست؛ با اینکه حمله امریکا، نه تنها حق حاکمیت عراق را نقض کرده بود، بلکه یک مسئول بلند پایه عراقی و یک مسئول رده بالای ایرانی، که در جنگ عراق علیه تروریسم کنار آن ایستاده بود را هدف گرفت.

نکته جالب توجه آن است که دولت عراق اعلام کرد که اجازه استفاده از خاک خود برای حمله به دیگر دولتها را نمی دهد؛ در این میان، ایران همه شرایط مورد نظر عراق را در حمله به عین الاسد رعایت کرد. در حالی که در تجاوزهایی نظیر ترور سردار سلیمانی و ابو مهدی المهندس و حملات به سفارتها و کنسولگری های ایران در عراق، دولت عراق مسئولیت کامل را بر عهده دارند.

در شرایطی که ایران به تجاوز انگلیس به نفت کش خود در جبل الطارق، با توقیف نفت کش بریتانیایی در خلیج فارس، پاسخ می دهد، آیا می توان انتظار داشت که در برابر ترور سردار سلیمانی، سکوت کند؟! حمله به عین الاسد، مقدمه انتقام ایران است، به این امید که ترامپ به راه درست بازگشته و در سیاستهای خود در قبال ایران، تجدید نظر کند.