به گزارش خبرداغ به نقل از جام نیوز، استراماچونی عادت داشت به شدت از بازیکنان تیمش تمجید کند و به آنها روحیه بدهد. این نوع رفتارهای سرمربی سابق استقلال گاهی حتی غلو شده هم به نظر میرسید؛ در حدی که او مثلا به عارف غلامی لقب «کاناوارو» داده بود. الان هم فرهاد مجیدی سعی میکند همین سیاست را ادامه بدهد. او در تکتک مصاحبههایش به ستایشهای اغراقآمیز از بازیکنان استقلال میپردازد. فرهاد در آخرین پستی هم که بعد از بازی با نفت مسجد سلیمان روی صفحه شخصیاش گذاشت، با اشاره به بازیکنان استقلال نوشت: «بزرگترین سرمایه ما استقلالیها این پسران فوقالعادهاند. نه فقط ساقهای آنها، بلکه قلبهای بزرگ و احساس مسوولیتی که در خود دارند. با این بازیکنان دورنمای استقلال میتواند پر از زیبایی و افتخار باشد. خوشحالیام را پنهان نمیکنم که مربی این مردان محکم و باانگیزه هستم.»
در نقطه مقابل، مجیدی هم درست مثل استراماچونی سختترین و صریحترین رابطه ممکن را با مدیران باشگاه دارد و از کنار هیچ فرصتی برای انتقاد از آنها و تقاضای امکانات بیشتر به آسانی عبور نمیکند. انتقادات مجیدی از زمین و شرایط مالی و رفاهی تیم، نعل به نعل از جنس طغیانهای گاه و بیگاه استراماچونی است. در حقیقت او هم مثل مرد ایتالیایی، پشت به مدیران و رو به بازیکنان ایستاده است.