| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۲:۲۹
بروزرسانی ۱ روز پیش
كمال خلف در رای الیوم نوشت: دنیس راس، دستیار ویژه باراک اوباما و دیپلمات سابق آمریکایی، احتمال می دهد در شرایطی که سطح تنش ها به حدی رسیده است که نشستن تهران و واشنگتن پای میز مذاکره بسیار دشوار شده است، رئیس جمهور روسیه، واسطه فعال و کلید سازش بین ایالات متحده و ایران باشد.
به گزارش خبرداغ به نقل از «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: راس در مقاله ای برای اندیشکده واشنگتن نوشت: ولادیمیر پوتین پس از گذشت مدت کوتاهی از ترور سردار سلیمانی، نقش یک داور واقعی در منطقه را ایفا می کند و این مهم، در جریان سفرش به دمشق و ترکیه، نمود یافت. این دیپلمات امریکایی معتقد است که این یک توهم است که تصور کنیم حمله موشکی ایران به پایگاه عراقی، تنها اقدام انتقام جویانه ایران است. از این رو، راس بر این عقیده است که آمریکایی ها باید نگران باشند؛ چرا که ایران می تواند به ابزارهای پنهان خود پناه برده و حملاتی را به واسطه نیروهای نیابتی خود، به تاسیسات نفتی ترتیب دهد؛ تا به این شکل، دولت ترامپ در معرض فشارهای شدیدی قرار بگیرد. علاوه بر این، اعلام ایران در مورد پایبند نبودن به بندهای توافق هسته ای، بدین معناست که جمهوری اسلامی زمان لازم برای ساخت مواد لازم برای سلاح اتمی را در اختیار دارد. در این شرایط، ترامپ چه می کند؟
راس تصریح می کند که واضح است ترامپ به دنبال درگیری نیست، اما قدرت کافی برای رسیدن به شرایطی برای شروع مذاکره با ایران را ندارد؛ بویژه آنکه رهبر ایران تمایلی به مذاکره مستقیم با قاتل سردار سلیمانی ندارد. در اینجاست که پوتین می تواند نقش خاص خود در هیبت یک داور محوری در منطقه را ایفا کند.
راس در مقاله خود به نتایجی می رسد، مبتنی بر اینکه احتمال زیادی برای واسطه شدن پوتین وجود دارد و در این شرایط، ترامپ تلاش می کند از فرصت برای رسیدن به توافق هسته ای جدیدی استفاده کند، تا بتواند ادعا کند که این توافق، از توافقی که اوباما به آن دست یافت، بهتر است. در این شرایط، شکی نیست که پوتین از این نکته استفاده کرده و به ترامپ می گوید اگر به دنبال امتیازات بیشتری است، باید به ایرانی ها از طریق کمک های اقتصادی و سرمایه گذاری، امتیاز بیشتری بدهد.
مشخص نیست چرا دنیس راس مأموریت وساطت را به ولادیمیر پوتین نسبت داده است؛ در حالی که حداقل ظاهرا، هیچ پالسی مبنی بر ایفای چنین نقشی از سوی رئیس جمهور روسیه، وجود ندارد و این مسقط یا دوحه هستند که کانال های انتقال پیام و میانجی گری بین دو طرف هستند.
