در این میان سه مهاجم برزیلی تاریخ پرسپولیس به ترتیب پائولو دیکارمو، وسلی برازیلیا و ژوزه تادئو هستند که در دوران سرمربیگری قطبی، کرانچار و درخشان برای پرسپولیس بازی کردند و فوق العاده ضعیف و کمتوان نشان دادند.
دیکارمو که اصلاً در حد لیگ برتر ایران
نبود چه برسد به اینکه در پرسپولیس بازی کند و تبدیل به بازیکن اصلی شود.
او فقط ۸ بار با پیراهن پرسپولیس بازی کرد و تنها یک گل به ثمر رساند و
بعداً مشخص شد در برزیل پرندهفروش بوده است! وسلی تحرک زیادی داشت، اما
بازیکن درجه ۳ و ۴ برزیلی بهحساب میآمد و توفیقی در پرسپولیس نداشت و
خیلی زود از ایران رفت. او در ۱۴ بازی برای پرسپولیس تنها دو گل به ثمر
رساند.
تادئو هم در بدو ورود به پرسپولس با مشکل اضافه وزن مواجه بود
ضمن اینکه وقتی به میدان رفت مشخص شد بازیکنی نیست که بتواند گره از کار
تیم پر از ایراد درخشان باز کند. تادئو حتی از دیکارمو هم کمتر بازی کرد و
در نیم فصلی که با پیراهن پرسپولیس بازی کرد تنها در ۵ مسابقه به میدان
رفت و یک گل به ثمر رساند.
تجربه نشان میدهد پرسپولیس حداقل در جذب مهاجم برزیلی فوق العاده ضعیف و سؤالبرانگیز عمل کرده و حالا جونیور براندائو اوج شاهکار مدیران قبلی پرسپولیس را نشان میدهد. بازیکنی که به گفته خود گابریل کالدرون نهمین گزینه خرید سرمربی پرسپولیس بوده و به عنوان بازیکن قرضی به ایران آمده و در تیم قهرمان کشور توپ میزند! بیتعارف او نه در گلزنی موفق نشان داده و نه پاس دادن و نه حتی فضاسازی و... خلاصه آنکه بعید میدانیم بیشتر از نیمفصل مهمان پرسپولیس باشد.