به گزارش خبرداغ به نقل از نشست ارتباط معماری با ساختههای اصغر فرهادی روز پنجشنبه در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد. اصغر فرهادی گفت: به نظرم تماشای درباره الی و جدایی راحتتر از فروشنده است؛ بهایندلیل که مخاطب در فیلم فروشنده خودش را جای شخصیتهای مرد قصه میگذارد؛ اما از جایی به بعد دیگر این همذاتپنداری خوشایند نیست و با خودش چالشی پیدا میکند.
در این نشست هومن طالبی، سینا احمدی، پویان روحی، آرش نصیری و محمدیاسر موسیپور حضور داشتند و اصغر فرهادی بهعنوان میهمان این برنامه پاسخگوی سؤالات سخنرانانشد.
اصغر فرهادی در بخشی از صحبتهای خود گفت: اینکه تماشاگر به محض دیدن فیلم بتواند گفتوگویی با شخصیتها داشته باشد، برای من از «چهارشنبهسوری» آغاز شد و در «جدایی» هم این موضوع دیده میشود.
وی در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل دوربین در جدایی نادر از سیمین در جایگاه قاضی قرار گرفته است؟ گفت: در فیلمنامه این صحنه به این شکل نوشته نشده بود. به طور معمول چنین صحنههایی در چند نما گرفته میشود؛ اما من فکر کردم اگر دوربین کنار قاضی باشد یا حتی گاهی این شائبه به وجود بیاید که جای قاضی نشسته است، اینطور به نظر میآید که این دو شخصیت با تماشاگر صحبت میکنند. از همان لحظه میتوان اینطور تصور کرد که فیلم، تماشاگر را دعوت میکند که دیگر تنها شاهد و ناظر نباشد و خودش قضاوت را برعهده بگیرد. اینکه چه کسی درست میگوید و حق با چه کسی است؟ این موضوع در فروشنده بیشتر به چشم میآید. حتی در جایی از فیلم برای تماشاگر سخت میشود و با خودش فکر میکند بیش از اندازه درگیر یکسری ماجراها میشوم.
فرهادی ادامه داد: به نظرم تماشای درباره الی و جدایی راحتتر از فروشنده است؛ بهایندلیل که مخاطب در فیلم فروشنده خودش را جای شخصیتهای مرد قصه میگذارد؛ اما از جایی به بعد دیگر این همذاتپنداری خوشایند نیست و با خودش چالشی پیدا میکند. خوشبختانه در سراسر دنیا در سینما این اجازه به مخاطب داده میشود که تماشاگر تنها از نقش ناظر دربیاید و فعال شود و گفتگو کند و پرسش ایجاد کند؛ بنابراین معتقدم هر فیلمی که در درجه اول ما را با احساساتمان درگیر میکند، منهای فیلمهای خاص و تجربی، تجربه جذابی است. اینکه وقتی فیلم تمام شد، اندیشه شروع میشود.