توافق هسته ای؛ آیا عقربه‌های ساعت به پیش از ۲۰۱۵ باز می‌گردد؟

القدس العربی در گزاشی تحت عنوان «آیا عقربه های ساعت به پیش از 2015 باز می گردد؟» نوشت: همانطور که پیش بینی می شد، دولت ایران به اقداماتی برای پاسخ به سیاست فشار حداکثری که دونالد ترامپ علیه این کشور اتخاذ کرده، روی آورد. در واقع، انتظار می رفت ایران از برنامه خود برای شروع غنی سازی اورانیوم در میانگینی بالاتر از آنچه برجام به این کشور اجازه داد، پرده بردارد.

به گزارش خبرداغ به نقل از  «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: مشخص است که تهران تهدیداتش در این باره را عملی کرد تا حمله ای را متوجه دولتهای اروپایی حاضر در توافق هسته ای کند؛ تا آنجا که این دولتها در راستای لغو تحریمهای آمریکا  به ترامپ فشار بیاورند و راه حل هایی را برای دور زدن عملی تحریمهای ایالات متحده ارائه دهند.

از انصاف نگذریم، لازم به یادآوری است که ایران بیش از یک سال پس از خروج آمریکا از توافق هسته ای صبر کرد و در شرایطی که تحریمها علیه آن ادامه داشت، دیگر صبر کردن و اجرای تعهداتش در قبال برجام، خارج از توان این کشور بود؛ بویژه آنکه تحت تاثیر تحریمهای آمریکا، صادرات نفت ایران از یک میلیون بشکه در زمان امضای توافق، به 300 هزار بشکه در روز کاهش یافت.

همچنین، تحلیلگران بین المللی که اجرای بندهای توافق را دنبال می کردند، بارها اقرار به وفای به عهد تهران نمودند؛ بر این اساس، 98 درصد اورانیوم ایران به روسیه صادر شده و بیش از 12 هزار سانتریفیوژ غیر فعال شد.

اما این بدان معنا نیست که ایران نمی تواند تمام اقدامات مذکورش در چارچوب توافق هسته ای را به حالت سابق آن، یعنی پیش از امضای این توافق، باز گرداند.

تا این ساعت، هیچ دلیلی برای امکان رسیدن ایران به غنی سازی 90 درصد وجود ندارد؛ اما بدیهی است غنی سازی 20 درصدی که تهران در سال 2015 به آن دست یافت نیز اوباما را بر آن داشت تا وارد مذاکرات طاقت فرسایی شده و در نتیجه، توافق هسته ای امضا شود.

همین مساله باعث طرح سوال در مورد وظایف طرفهای حاضر در این توافق و ضرورت عمل کردن همه آنها به تعهداتشان می شود. دولتهای اروپایی باید بدانند که سیاست خرید زمان از سوی آنها، کافی بود تا ایران در مورد اتخاذ اقدامات بیشتری در راستای نقض توافق، قانع شود.

درست است که رئیس جمهور فرانسه، طی تماس تلفنی با روحانی، پیگیر بحث در مورد امکان انجام مذاکره برای امضای توافقی تازه است، اما آیا ایرانی که زیر آتش تحریمهای آمریکا و فشارهای مخالفان داخلی هر گونه توافقی با ایالات متحده قرار دارد، می تواند در مسیری که مکرون پیشنهاد می دهد، قدم بردارد؟!