به‌گزارش
خبرداغ به نقل از میراث‌آریا ،متن پیام دکتر علی‌اصغر مونسان به این مناسبت به شرح زیر است:
«به‌نام خداوند جان و خرد/ کزین برتر اندیشه برنگذرد.
25 اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی، روز گرامی‌داشت نگاهبان و پدر زبان فارسی، مناسبتی که در تقویم ملی به‌نیکی روز پاسداشت زبان فارسی نیز نام‌گذاری شده است. حکیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی توسی بزرگ‌ترین حماسه‌سرای ایران و یکی از برجسته‌ترین حماسه‌سرایان جهان است و بی‌تردید از باب چنین شکوه و عظمتی است که رهبر فرزانه‌مان فردوسی را خدای سخن و بر فراز قله ادبیات پارسی توصیف می‌کنند.
شاهنامه حکیم توس گنجینه‌ای از حکمت و اخلاق، فرهنگ و اندیشه، داشته‌های معرفتی و باورهای اعتقادی ایرانیان است که با ناب‌ترین واژه‌ها و زیباترین داستان‌ها روایت شده است. در اهمیت شاهکار بی‌بدیل حماسه‌سرای خراسان اگر بگوییم شاهنامه دانشنامه فرهنگ و تاریخ ایرانیان است سخن به اغراق نگفته‌ایم و فردوسی خود نیز به اهمیت کار بزرگش واقف بوده و به‌درستی نتیجه‌ی رنج سی‌ساله و ماحصل تمام اندوخته‌های مادی و معنوی خویش را این‌گونه سروده است: «پی افکندم از نظم کاخی بلند/ که از باد و باران نیابد گزند».
فردوسی هرچند زاده خراسان، اما گستره فرهنگی شاهنامه‌اش به‌وسعت «ایران‌شهر» و اندیشه‌های والایش ورای مرزهای جغرافیایی و عرصه‌ای به فراخنای «جهان‌شهر» است.
اما فراتر از غنای محتوایی و موضوعی شاهنامه، این زبان و کلام فردوسی است که اثرش را جاودانه کرده است، تا جایی که پس از 10 قرن، هنوز و همچنان بر دل‌وجان مخاطب امروز می‌نشیند و دغدغه‌های فرهنگی ایرانیان را به‌روشنی و زیبایی بازگو می‌کند. ازاین‌روست که دیوان نگاهبان بزرگ زبان فارسی، در کنار آثار حافظ و سعدی و مولانا همواره مهمانِ خانه و کاشانه یکایک ایرانیان بوده است، و نسخه‌ای از آن نیز هم‌نشین شاهکارهای تاریخ ادبیات بشر در بزرگ‌ترین کتابخانه‌های جهان.
«شاهنامه فردوسی» نامه ماندگاری مرز پرگهر ایران است و جاودانگی پهلوانان و پاکانی که نام و نشان خود را میراث هر ایرانی کرده‌اند تا جهان بر آستان قامت استوار و پرغرور آنان سر تعظیم و ستایش فرود آورد.
آنچه فردوسی را در ذهن و دل ایرانیان مسلمان ماندگار کرده، عشق زلال او به ایران‌زمین و ارادت خالصانه او به اهل‌بیت (ع) بوده است: «منم بنده اهل‌بیت نبی/ ستاینده خاک‌پای وصی»؛ و آنچه شاهنامه را در جهان جاودانه ساخته، غنای شگفت‌انگیز و منحصربه‌فرد کلامی و محتوایی آن است. بی‌تردید در سایه چنین گنجینه‌هایی، فرهنگ و تاریخ سرزمین وسیعمان ایران، هیچ‌گاه دستخوش فرسودگی و پژمردگی، سکون و سکوت، ایستایی و میرایی نخواهد شد. ایران اسلامی با نام فردوسی و سعدی، حافظ و مولوی، و دیگر ستارگان علم و ادب این مرزوبوم فرهنگ‌پرور زنده و پویاست و همین آموزه‌های معرفتی درآمیخته با معنویت و دین‌مداری، دژی مستحکم در صیانت از هویت اصیل و ماندگار ایرانیان به‌وجود آورده است.
25 اردیبهشت، روز بزرگداشت فخر شعر و ادب پارسی حکیم ابوالقاسم فردوسی بر همه ایرانیان فرهنگ‌دوست و هنرپرور سراسر جهان گرامی باد.»
