وقتی بازیکن مصدوم تیم ملی، رپ خوانی می کند!

 مساله این است که خیلی از آنها حتی منتظر نمی مانند فوتبالشان تمام شود تا مثل علی انصاریان و پژمان جمشیدی در سینما یا تلویزیون پول در بیاورند.

برخی چنان برای رفتن در دل هنر عجله دارند که سرنوشتشان می شود مثل سعید عزت اللهی؛ پسری که در اوج جوانی، مصدومیتش در تیم ملی تبدیل به یک تراژدی شده است!

راستی چرا سعید یا هم تیمی های او تصور می کنند فقدان یک بازیکن و مصدومیتش، یک اتفاق بزرگ جهانی است؟

در دنیای فوتبال، بزرگترین بازیکنان دنیا مصدوم شده اند اما نه دوست و هم تیمی آنها پس از یک گل ناقابل برایش ادا و اطوار درآورد، نه بازیکن مصدوم در فضای مجازی خواننده شد و رپ خوانی کرد، نه چت خصوصی اش به مناسبت گلی که قرار بود به ثمر برسد منتشر شد؛

فوتبال وقتی ساحت ملی به خود می گیرد بسیار گسترده تر از دایره محدود ذهنی ماست؛ مصدومیت سعید عزت اللهی در جام ملت های آسیا، خب خبری ناراحت کننده بود اما فقدان این هافبک دفاعی تیم ملی را تعطیل نمی کند. 

در گذشته هم وقتی سیروس قایقران مصدوم می شد، آن گاه که دایی بابت مصدومیت چند روز در خانه بود یا خداداد آسیب می دید، تیم ملی را تعطیل نمی کردیم و بازیکنان به مناسبت این اتفاق در تیم ملی رپ خوانی نمی کردند. 

آنچه در اینجا نوشته شد فقط یک توصیه به بازیکنی جوان است. شاید مشاوره بهتر به بازیکنانی که سری در سرها در می آورند، آنها را وارد فضای حرفه ای تر کند.

خبرورزشی