پرسپولیس در دوحه همانطور بازی کرد که باید بازی میکرد. آنها به موقع
دفاع کردند و به موقع حمله. گل به موقعی هم زدند و حتی منشا یک گل صددرصد
را در همان نیمه اول نزد، اما با تمام این اوصاف باید قبول کرد که بازی
برگشت در آزادی هم فوقالعاده خطرناک است و هیچ فرقی با بازی رفت ندارد.
اینکه فکر کنیم، چون آزادی پر میشود پس السد حتماً بازنده است خیال غلطی
است و برانکو هم نگران همین موضوع است که مدام به شاگردانش هشدار میدهد.
او در بازی برگشت کمال و محمد انصاری را دارد، اما باز هم دستش روی نیمکت
خالی است. از طرفی السد مهرههایی دارد که هر لحظه میتوانند جریان بازی را
عوض کنند و کار را حداقل به وقت اضافه بکشند. به نظر میرسد برانکو هم که
مربی باهوشی است از همان استراتژی بازی رفت در دیدار برگشت استفاده کند
یعنی بیگدار به آب نزند، شعاع حرکتی ستارههای السد را محدود کند و البته
به موقع دست به حمله و بازی هجومی بزند. برانکو حتماً میداند تماشاگر عامل
مهمی است، اما استقلال هم در حضور ۸۰ هزار تماشاگرش ۳ گل از السد خورد. آن
هم به این دلیل که «دفاع» نداشت و اصول دفاعی را رعایت نکرد. استقلال در
تهران دنبال برد بود و ۳ بر یک باخت و برانکو نمیخواهد به سرنوشت آبیها
دچار شود.
پرسپولیس تا همین جای کار هم به خوبی و با شجاعت و درایت از اعتبار فوتبال
ایران دفاع کرده و کارش ارزشمند است، اما این تیم در بازی برگشت نیاز دارد
که هم جاهطلب باشد و هم بسیار هوشیار و کماشتباه. یک اشتباه کوچک
میتواند خدای نکرده به معنای محروم شدن از فینال آسیا باشد و پرسپولیس
برای اینکه برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد نیاز دارد که
مثل بازی رفت و حتی بهتر از آن بازی باشد.
خبرورزشی