| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۸:۵۲
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ، رویه شفر در برخورد با لیست تیم ملی ۱۸۰ درجه با برانکو فرق می‌کند.
برانکو در مورد بازگشت احتمالی رامین رضاییان با کنایه گفته او اگر به
پرسپولیس برگردد، موقعیتش در تیم ملی را از دست می‌دهد، ولی شفر دیروز گفت:
«ما نه تنها خوشحالیم که ۶ بازیکن در تیم ملی داریم بلکه دوست داریم ۵
ملی‌پوش دیگر هم داشته باشیم!»
هر دو مربی البته دارند از شاگردان‌شان دفاع می‌کنند که کار عاقلانه‌ای است. برانکو در واقع از پرسپولیسی‌هایی دفاع می‌کند که می‌توانستند در تیم ملی باشند و نیستند و شفر هم از بازیکنانی دفاع می‌کند که عضو مشترک استقلال و تیم ملی هستند، ولی خب شفر راه تعامل را برگزیده و احساس می‌کند که نباید مثل برانکو با کی‌روش زاویه داشته باشد. شفر که تیمش را مقابل السد یک تیم دست و پا بسته دید، خوب می‌داند که فصل را باید با همین بازیکنان تمام کند و با این وضعیت اقتصادی دیگر نمی‌توان بازیکن تاپ خارجی – مثل تیام – خرید. او پارسال به امید ابراهیمی لقب فرمانده داد و گفت: اگر نورافکن در استقلال نباشد، من هم نیستم.
امسال هم رویه شفر همین است. او سعی می‌کند از نظر روحی و روانی تیمش را برای بازی برگشت با السد و به خصوص شهرآورد ۵ مهر آماده کند. شفر هر کاری را بلد نباشد، این یک کار را خوب بلد است. برانکو هم در آستانه بازی سرنوشت‌ساز با الدحیل می‌خواهد شاگردانش را تحریک کند و به آن‌ها بگوید اگر خوب کار کنید، همه علیه کی‌روش می‌شوند و او مجبور به دعوت شما میشود. هر دو مربی در واقع سیاست خوبی را در پیش گرفته‌اند، اما فراموش نکنیم هوادارانی که بخشی از آن‌ها را دوشنبه شب در ۹۰ دیدیم، با یک باخت یادشان می‌رود که مثلاً برانکو ۲ سال پرسپولیس را قهرمان کرده و شفر هم آن استقلال به هم ریخته پارسال را تبدیل به یک تیم باشخصیت کرد.
منبع: خبرورزشی
