پوتین با موضوع «حضور ایران در سوریه» روی چند طناب بازی می‌کند؛ هم برای راضی کردن اسرائیل، هم دولت‌های عربی / نتانیاهو دیر یا زود مجبور به پذیرش خواسته پوتین می‌شود

رندة حيدر در العربی الجدید نوشت: اسرائیل از جایگاه یک قدرت نظامی در منطقه، با روسیه در تعامل است و از قدرت خود برای کارشکنی و استفاده از تناقضهای شرایط حاکم بر سوریه، برای تحمیل اراده اش بر پوتین بهره می گیرد.اما تا چه حد امکان موفقیت آن وجود دارد؟ آیا اسرائیل می تواند با حساب کردن روی پوتین اهداف خود را محقق کند؟

به گزارش خبرداغ به نقل از«انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: تا کنون، سران روسیه مواضع اسرائیل را دریافته اند و بارزترین دلیل برای این مساله، سفر وزیر خارجه و رئیس ستاد مشترک ارتش روسیه به تل آویو برای تفاهم با همتایان اسرائیلی شان در مورد نقاط اختلاف بین دو دولت، است.

اگر روسها تا کنون از حملات هوایی اسرائیل به داخل سوریه در جهت ممانعت از رسیدن سلاح ایرانی به حزب الله و جلوگیری از نزدیکی ایرانیها و حزب الله مرزهای اسرائیل، چشم پوشی کردند، امروز هدف حملات اسرائیل تغییر کرده و بنابر اعتراف خود اسرائیلیها، هدف، کارشکنی در استقرار نیروهای ارتش اسد و بازگشت انها به مرزهای جولان است. این مساله در تعارض با تلاشهای پوتین برای بازپس گرفتن سیطره کامل اسد بر سوریه و پایان جنگ است.

تا چه حد شبکه روابط اسرائیل و روسیه و منافع مشترک بین دو دولت می تواند پوتین را به سمت پاسخ مثبت به خواسته های اسرائیل سوق دهد؟ آیا استفاده از زبان تهدید و تنش نظامی علیه نیروهای اسد، سلاح فعالی علیه پوتین است؟ روسیه اکنون شبکه ای از روابط مستحکم را با اغلب دولتهای منطقه دارد، چه در محوری که تحت نفوذ ایران است، و چه در محور دولتهای عربی سنی و منافع اقتصادی روسیه است که آنها را به این دولتها مرتبط می کند و مهمتر از همه، فروش سلاحهای آن است، همانطور که عربستان از بزرگترین وارد کنندگان سلاح آمریکاست. در مورد حضور نظامی ایران در سوریه، پوتین تا کنون روی چند طناب بازی کرده است، وی از طریق نزدیکی اش به این مساله نه تنها برای راضی کردن اسرائیلیها، بلکه برای خشنود کردن دولتهای سنی تلاش می کند.

از سوی دیگر، پوتین می داند که اگر مبارزه زمینی نیروهای ایران و شبه نظامیان شیعه آن نبود، نمی توانست داعش را شکست دهد؛ چرا که با وجود اهمیت بمباران هوایی، پیروزی بر داعش بدون درگیری زمینی ممکن نبود. بر همین اساس، روسها نمی خواهند ائتلاف نظامی شان با ایران در این مرحله حساس کنونی در معرض خطر قرار گیرد.

پوتین تا به حال بین اسرائیل، سوریه و ایران مانور داده و تلاش کرده مانع از کشیده شدن فتیله جنگ بین آنها شود و در این مورد موفق عمل کرده است. روسیه می داند که نه اسرائیل خواستار ورود به یک مقابله نظامی با نظام اسد یا هم پیمان ایرانی آن است و نه ایرانیها چنین مقابله ای را می خواهند.

پوتین از همین نکته برای واداشتن اسرائیل به قبول پیشنهاد خود استفاده می کند: بازگشت ارتش سوریه به مرزهای نزدیک به جولان، در مقابل دور شدن صد کیلومتری ایرانیها از اسرائیل.

لجاجتی که اسرائیل اکنون علیه حضور نظامی ایران در سوریه نشان می دهد، تلاشی شکست خورده برای سوق دادن روسها به سمت مقابله با ایران در سوریه است و دشوار است که این حسابهای نتانیاهو روی پوتین به نتایج مورد نظر او برسد. دیر یا زود اسرائیلی ها مجبور به پایین امدن از درخت تنش زایی و پذیرش خواسته پوتین می شوند.