کارگزاران سازندگی قصد دارد از قطار همراهان دولت پیاده شود یا دنبال سهم‌خواهی بیشتر از رئیس‌جمهور است؟
سهم خواهی کارگزاران سازندگی که مدتهاست اقدامات و فعالیتهای اقتصادی اعضایش با پوشش نام جریانی سیاسی دنبال
می شود وارد مرحله جدیدی شده است. اعضای این حزب که بعضا در مسئولیت های
ارشد اجرایی دولت نیز حضور دارند مدتی است تلاش دارند تا با فاصله گرفتن از
مرکزیت دولت و شخص رئیس‌جمهوری خود را مطالبه‌گر نشان داده و با ادبیات
نقادانه رفته رفته خود را مهیای انتخابات بعدی مجلس و سپس ریاست جمهوری
نمایند.
به گزارش
خبرداغ ؛
آخرین نمونه تلاش اعضای این حزب، مصاحبه‌ها یا مطالب پراکنده وابستگان
کارگزاران سازندگی است که به طور محدود در برخی رسانه‌ها به ویژه با محوریت
ارگان مطبوعاتی این حزب- که از قضا مدیرمسئول آن خود دارای مسئولیت مشاور
در نهاد ریاست جمهوری است- منتشر میشود.
در
این دست مطالب تلاش میشود تا با فرصت‌طلبی از شرایط اقتصادی جامعه، ضمن
تبری از عملکرد دولت، اقدامات انتقام‌جویانه سیاسی طراحی و در یک هجمه
سنگین رسانه‌ای، حداکثر فشار را برای تغییر یا جابجایی در نزدیکان
شناخته‌شده رئیس جمهوری دنبال کنند.
البته
نکته قابل تامل این است که کارگزاران سازندگی بدلیل فقدان راهبرد مشخص
تنها به تخریب روی می‌آورد و هیچ‌گاه آلترناتیو روشن و موجهی برای جایگزینی
معرفی نمی‌کند. این سردرگمی آنجا آشکارتر میشود که کارگزاران همزمان با
تخریب تیم فعلی اقتصادی دولت از گزینه‌هایی مانند وزیر سابق اقتصاد نام
برده و دفاع می‌کند که در دوران مسئولیت این وزرای سابق، همین افراد مورد
تهاجم این حزب بوده‌اند.
با
این توضیح روشن است که کلیدواژه تغییر تیم اقتصادی دولت تنها بهانه‌ای
برای ضربه زدن به پیکر دولت و مرکزیت آن است تا در مراحل بعدی بتوانند
تصمیمات سیاسی و حزبی خود را به دولت و رئیس‌جمهوری دیکته کنند؛ امری که
نشان از ضعف شناخت و نگاه کوته‌بینانه برخی افراد این جریان نسبت به
رئیس‌جمهوری و اعضای ارشد دولت است.
این
نگاه افراطی و نادرست تا حدی از مسیر انصاف خارج شده که حتی یکی از اعضای
شناخته شده و برجسته این حزب تنها ساعتی پس از انتشار ارگان مطبوعاتی
کارگزاران، در مصاحبه با یک رسانه اصولگرا ضمن رد هرگونه تلاش کارگزاران
برای تغییر در دولت تاکید می‌کند که از نظر آنها هرگونه تغییر در تیم
اقتصادی دولت به صلاح نیست.
باید
منتظر ماند و دید که این اظهارات و اقدامات متناقض، ناشی از خطای تحلیل
اعضای این حزب است یا نوعی تقسیم کار و ماموریت در چارچوب یک سناریوی واحد.
هرچه
که باشد پرسش اساسی این است که سنگ‌پراکنی‌های اخیر آیا نشان‌دهنده این
است که کارگزاران سازندگی قصد دارد از قطار همراهان دولت پیاده شود؟ یا
دنبال سهم خواهی بیشتر از رئیس‌جمهوری هستند؟
