البته که کسی انتظار ندارد در ایران چیزی حدود 1300 میلیارد تومان پول به تیم قهرمان داده شود. پرداخت حتی یکصدم این رقم هم به تیم قهرمان لیگ برتر کشورمان غیرممکن به نظر میرسد، اما سوال اینجاست که چرا اصولا ردیف بودجهای به این منظور تخصیص نیافته؟ جواب روشن است؛ چون اصلا درآمد چندانی در کار نیست که مساله توزیع آن در میان باشد! مسوولان سازمان لیگ در ایران میگویند طبق قانون 50درصد درآمدهای لیگ برتر به طور مساوی بین همه تیمها تقسیم میشود و 50درصد دیگر هم بر اساس رتبه نهایی توزیع خواهد شد.
در شرایطی که در فوتبال ایران اساسا چیزی به نام حق پخش تلویزیونی وجود ندارد، تنها درآمد مهم باقیمانده مربوط به تبلیغات محیطی خواهد بود که آن هم برای خودش ماجراهایی دارد. حتما در جریان هستید که در این چند سال شرکتهای طرف قرارداد سازمان لیگ در این مورد چقدر بدحسابی کردهاند و تازه اصلا اگر تعهدات مالی به دقت هم انجام شود، رقم نهایی تقسیم بر 32 (یک بار به طور مساوی بین 16 تیم و یک بار هم بر اساس رتبه تیمها) چیز دندانگیری نخواهد بود که بشود مابهالتفاوت آن برای تیم اول جدول را «پاداش قهرمانی» نامید!
فقط برای کریخوانی
با شرایط اقتصادی موجود در فوتبال ایران، به نظر میرسد کسب عناوین قهرمانی صرفا برای درج در تاریخ و البته کریخوانی بین هواداران ارزش دارد، وگرنه از نظر مالی اصلا مهم نیست که تیمی اول یا دوم شود. با محاسبات سازمان لیگ، شاید فرق بین رتبههای اول تا سوم جدول حتی به صد میلیون تومان هم نرسد که این فقط هزینه اجاره ورزشگاه برای یک بازی است! در این شرایط اصلا عجیب نیست که باشگاهی مثل استقلال خوزستان دو سال بعد از کسب عنوان قهرمانی در لیگ پانزدهم، کارش در این فصل به ورشکستگی و اعتصاب میکشد. به نوشته دنیای اقتصاد، این در حالی است که اگر در اروپا یک باشگاه ضعیف به طور ناگهانی و معجزهآسا عنوان قهرمانی را به دست بیاورد، چنان جهش مالی شگفتانگیزی پیدا میکند که شاید مسیر تاریخی آن تغییر کند.