داربي86: فرشاد هافبك چپ بازي كرد و پرسپوليس باخت.
داربي85: فرشاد به دليل مصدوميت در اين بازي غايب بود.
داربي84: فرشاد دفاع چپ بازي كرد و پرسپوليس باخت.
داربي83: فرشاد هافبك چپ بازي كرد و پرسپوليس متوقف شد.
داربي82: فرشاد هافبك راست بازي كرد، پرسپوليس 4بر2 برد و احمدزاده روي شكلگيري هر چهار گل تاثير مستقيم گذاشت!
واقعيت آن است كه برانكو به شدت به بازي وريا غفوري اعتقاد دارد و از اين بازيكن ميترسد. حتي بنا به ادعاي رامين رضاييان، پرسپوليسيها ابتداي فصل گذشته براي جذب غفوري تلاشهايي هم كرده بودند. بر همين اساس، برانكو در اين دو سال دايما فرشاد احمدزاده را به سمت چپ تيم خودش و سمت راست استقلال برده تا غفوري را مهار كند و عجيب اينكه هرگز اين اتفاق رخ نداده! به اين ترتيب نه تنها بازي خود فرشاد به خاطر حضور در پست غيرتخصصي آسيب ديده، بلكه يك پرسپوليسي ديگر هم به خاطر اين تعويض پست ناشيانه قرباني شده؛ بازيكني كه پارسال اميد عاليشاه بود و امسال وحيد اميري. برانكو كه در مورد تواناييهاي دفاعي احمدزاده دچار نوعي باور كاذب است، در حالي هر بار فرشاد را مامور مهار وريا غفوري (يا خسرو حيدري) ميكند كه شايد استفاده از خود اميري در اين پست ميتوانست نسخه بهتري باشد. مثلا اگر وحيد پنجشنبه هم مثل هميشه در سمت چپ بازي ميكرد، وريا به خاطر ترس از ويژگيهاي تهاجمي اميري كمي عقبتر بازي ميكرد و اينقدر بيمحابا به حملات تيمش اضافه نميشد. برانكو اما اميري را از آن منطقه حذف كرد تا غفوري با خيال راحت در هجومها شركت كند و گل سه امتيازي تيمش را هم بزند. وقتي مربي يك بار اشتباه ميكند بايد از او انتقاد كرد، وقتي دوباره همان اشتباه را تكرار ميكند بايد در موردش دچار ترديد شد و وقتي براي سومين بار متوالي دقيقا مرتكب همان اشتباه ميشود، ديگر جاي بحثي باقي نميگذارد!
همشهری ورزشی