اگر فردوسی زنده بود به مهدویان چه می‌گفت؟

با سلام و احترام
شما نقدهایی را وارد کردید که نخست بر شما وارد است.
شما نقد شاهنامه را مجاز می دانید، اما نقد آن نقد را نه.
به شاهنامه شناسان اتهام می زنید که می گویند شاهنامه، مقدس و نقدناپذیر است، درحالی که از همین جا معلوم می شود که نقدهای آنان را نخوانده اید و مخصوصاً خطیبی و واشقانی فراهانی، تأکید کرده اند که شاهنامه را باید نقد کرد و آماده اند که نقدها را بشنوند اما از کسی که شاهنامه خوانده باشد و بتواند صفحه ای از آن را فقط و فقط بخواند. به نظر نمی رسد که این توقع زیادی باشد.
بر این اساس شما نقد نکرده اید بلکه در حال اتهام پراکنی هستید.
مسئله دیگر این است که وانمود می کنید سخنان مهدویان را تقطیع کرده اند. این ادعا هم کذب است و هم با امکانات امروزی، خنده دار! مهدویان در یک برنامه زنده سخن گفته و همزمان صدها هزار نفر دیده اند و دهها و صدها نفر امکان ضبط کردن سخنان او را داشته اند و در شبکه های مجازی به نمایش گذاشته اند. شما اگر می گفتید مهدویان اساساً وجود خارجی ندارد، ادعایی ساده تر بود تا اینکه بگویید این تعداد از اشخاص، با هم تبانی کرده اند که سخنان مهدویان را تقطیع کنند!
سخنان مهدویان وجود دارد و دو بخش هم دارد. در بخش اول می گوید اگر شما بگویید فیلم من آن طور است پس می شود گفت شاهنامه هم فلان طور است.
و باز گفت: منظور من اینه که شاهنامه اساسا و کلا همینه که من میگم!