| |
سهشنبه ۰۲ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۰:۰۹
بروزرسانی ۴ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ،از لطايف قرعه‌كشي جام‌جهاني روسيه، يكي هم همين هم‌گروه شدن ايران با
پرتغال است؛ جايي كه كارلوس كي‌روش را شايد در آخرين روز حضورش روي نيمكت
تيم ايران در يك آوردگاه بسيار مهم رودرروي تيم ملي كشورش قرار مي‌دهد.
طبعا چنين تقابلي جذابيت‌ها و حساسيت‌هاي خاص خودش را خواهد داشت، با اين
حال بسيار بعيد است كه در حاشيه آن مسابقه در سراسر پرتغال حتي يك نفر هم
پيدا شود كه از كي‌روش بابت اين رويارويي خرده بگيرد و مثلا به او لقب
«مزدور» بدهد. شايد هنوز هم باورش سخت باشد، اما اين اتفاقي است كه سال
گذشته در حاشيه المپيك ريو براي يك مربي ايراني رخ داد؛ جايي كه رضا
مهماندوست به جرم كوچ كردن تيم ملي آذربايجان برابر ايران از سوي برخي از
مسوولان فدراسيون تكواندو به چنين عنوان حيرت‌انگيزي ملقب شد.
اگر اتفاق خاصي رخ ندهد، كارلوس كي‌روش روز چهارم تيرماه سال آينده در روسيه مقابل پرتغال روي نيمكت تيم ملي ايران خواهد نشست و در آخرين مسابقه مرحله گروهي كه ممكن است حساسيت‌هاي جدولي زيادي براي هر دو طرف داشته باشد، تيم كشورمان را هدايت خواهد كرد. شايد حتي او در آن بازي هم مثل همه مسابقات اين سال‌ها پرچم كوچك ايران را كه معتقد است برايش شانس مي‌آورد در دست بگيرد و يا از همان ساعت مچي معروف با بندي متشكل از سه رنگ پرچم كشورمان استفاده كند. با اين همه اما، حتما در پرتغال مردم و مسوولان درك خواهند كرد كه اين رفتار هموطن‌شان بخشي از اقتضائات ورزش حرفه‌اي است و گناه و خطايي از او سر نزده. از قضا همين «درك كردن» شايد فرق بعضي از ما با خيلي از مردم دنيا باشد.
واقعيت دردناك اين است كه خيلي از ما ايراني‌ها خودمان را مركز عالم و نقطه ثقل كل دنيا مي‌دانيم؛ بنابراين همه چيز را با متر خودمان اندازه مي‌گيريم و مسايل را از حيث سود و زياني كه به «ما» مي‌رسانند به خوب و بد تقسيم مي‌كنيم. مثلا اگر يك ورزشكار ايراني به هر دليلي تابعيت يك كشور ديگر را بگيرد از نظر ما زشت‌ترين كار دنيا را انجام داده، اما همين ما وقتي ليلا رجبي از بلاروس به ايران مي‌آيد و تابعيتش را عوض مي‌كند، با همه وجود تحسين‌اش مي‌كنيم و در روزي كه يك كارشناس تلويزيوني حرف نامربوطي در موردش مي‌زند، جانانه پاي او مي‌ايستيم.
از نظر برخي از ما هر بازيكن دورگه يا مهاجرزاده‌اي كه دعوت تيم ملي ايران را قبول نكند، يك خائن بي‌احساس است و اگر گاهي چنين مساله‌اي پيش بيايد (مثلا در مورد آريا جسور) در محكمه غيابي فضاي مجازي به صلابه‌اش مي‌كشيم، اما اينكه يكي مثل اميد سينگ دعوت تيم ملي هند را به اميد بازي در تيم ملي ايران رد كند، از نظر ما قشنگ‌ترين كار دنياست. سردار آزمون ما كه الان مشهورترين بازيكن تيم ملي است در ميكس‌زون ورزشگاه آزادي رسما به قطري‌ها مي‌گويد «بي‌غيرت» و خيلي از ما قربان قد و بالاي تعصبش مي‌رويم، اما كافي است فقط يك بازيكن يا حتي رسانه عربي يك كلمه در مورد ما حرف بزند تا خرخره‌اش را بجويم و چنان بلوا و آشوبي به پا كنيم كه انگار لحظه آخر دنياست.
خوشبختانه اما بقيه مردم دنيا، اغلب مثل ما فكر نمي‌كنند. پس حتما كارلوس كي‌روش اوايل تيرماه سال بعد با آرامش كامل ايران را برابر تيم كشورش كوچ خواهد كرد و اگر بتواند امتيازي از اين ديدار بگيرد، مشت‌هايش را هم گره خواهد كرد، بي‌آنكه در ليسبون به خونش تشنه شوند و كله‌پاچه غيرت و شرفش را بار بگذارند!
همشهری ورزشی
