| |
سه‌شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳ - ۰۲:۵۴
بروزرسانی ۴ ساعت پیش
رای الیوم نوشت: شلیک موشک حوثیها به سوی ریاض بی شک حادثه گذرایی محسوب نمی شود؛ این اتفاق تحولی چشم گیر در منطقه ایجاد کرده است که به برگزاری نشستی فوق العاده در قاهره منتهی شد؛ نشستی که وزرای 6 کشور عربی در آن غایب بودند و این امر دلیلی برای شکاف موجود در بین دولتهای عربی است. این شکاف موجب تنهایی عربستان سعودی در مقابله با ایران شده است؛ تا آنجا که سعودی ها به سبب نداشتن اعتماد به هم پیمانان عرب خود، به ائتلاف با اسرائیل روی آورده اند. به هر صورت، تهدید پایتخت عربستان سعودی از سوی محور ایرانی خبری است که چند سال پیش انتظار شنیدن آن را نداشتیم.
به گزارش خبرداغ به نقل از «انتخاب»؛ در هیاهوی ضربه موشکی به ریاض بودیم که به ناگاه سعودی ها متوجه شدند هم پیمانشان در لبنان، یعنی سعد حریری مردی ضعیف است که توان مقابله با هم پیمانان قدرتمند ایران به لحاظ سیاسی و نظامی را ندارد، علاوه بر این در لبنان و در میان سنّی های این کشور تاثیرگذاری و محبوبیت کمتری نسبت به نصرالله دارد.
به نظر می رسد پس از گذشت 7سال از جنگهای منطقه ای در سوریه، عراق و لیبی، تمایل بسیاری از دولتهای عربی برای جنگ و ویرانی کمتر شده و این دولتها بیش از هر چیز خواستار استقرار و آرامش هستند. بی طرفی آنها در مورد جنگ ایران و عربستان را نیز می توان در همین چارچوب تفسیر کرد.
عربستان به تنهایی در میان دولتهای عربی قرار گرفته است که در این میان ده دولت به صدور قطعنامه ای علیه ایران رای ندادند؛ همین مساله برای سعودیها مشخص کرد که چه کسانی موافق مقابله آن با ایران هستند و کدام دولتها خواهان آرامش و مذاکره سیاسی در این رابطه اند.
طوفان قاطعیت سعودیها در یمن، به دلیل آثار مخرّب فراوان آن نه تنها جهان عرب، که اروپایی ها را نیز نگران کرد؛ از این رو از ماجراجویی و شتابزدگی سعودیها در این باره ترسیده و به انتقاد از عربستان روی آوردند. در این میان، آلمان به دلیل سیل مهاجرانی که به سمت این کشور سرازیر می شوند، آرزو دارد جنگهای منطقه به سرعت به پایان برسد تا آرامش بدان بازگشته و هر چه زودتر هجوم پناهندگان به کشورهای اروپایی به پایان برسد.
اغلب دولتهای عربی از کمترین آمادگی برای ورود به جنگی تازه برخوردار نیستند و روحیه ماجراجویی عربستانی ها را ندارند. سیاست دولت بزرگ و مؤثری همچون مصر نیز به طرف آتش بس و حمایت از استقرار و امنیت گرایش دارد.
عمان نیز سیاستی مشابه مصر دارد و نزدیکی موضع این دو دولت به یکدیگر، در واقع به معنای نزدیکی محورهای آرامش و سازش است و می تواند جریان تازه ای را ایجاد کند که به کشیدن فتیله جنگ تمایل دارد.
اما اسرائیل که در خصوص مقابله با ایران و هم پیمانان آن با سعودیها اشتراک دارد، تنها دولتی است که از جنگ با ایران حمایت می کند و برای آغاز روند مقابله با ایران به سعودیها فشار می آورد تا در ضمن یک توافق با اسرائیل، عادی سازی کامل روابط با آن را اعلام کند. بنابراین، در صورتی که عربستان نظر اسرائیل را تامین کند، سناریوی درگرفتن جنگی بزرگ بعید نیست.
