| |
دوشنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۰:۵۹
بروزرسانی ۲ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از ایلنا، تس بریجمن دستیار ویژه رییس‌جمهور آمریکا در دولت اوباما طی یادداشتی در فارین پالسی طرح جدید کورکر-کاتن علیه توافق هسته‌ای با ایران را به چالش کشیده است.
در این یادداشت آمده است: در پی اعلام تصمیم ترامپ مبنی بر عدم تایید پایبندی ایران به توافق هسته‌ای تحت قوانین داخلی این کشور و تشخیص مغایرت این توافق با امنیت ملی آمریکا سناتور باب کورکر و تام کاتن طرحی را به مجلس سنا معرفی کردند که در چارچوب این طرح تلاش میشود به طور یک جانبه توافق هسته‌ای مورد بازبینی قرار بگیرد. این طرح پیشنهادی به دنبال استفاده از قوانین داخلی برای اعمال محدودیت‌های جدید است و این محدودیت‌ها در توافق چند جانبه هسته‌ای موسوم به برجام وجود ندارد.
نویسنده در ادامه توضیح میدهد که آنها سعی دارند این کار را با اصلاح قانون بازبینی در توافق هسته‌ای که به رییس‌جمهور اجازه اعمال تحریمهای هسته ای در صورت عدم توجه ایران به درخواست‌های یک‌جانبه جدید را میدهد، انجام دهند. کورکر و کاتن تصور میکنند که آمریکا با اعمال مجدد تحریمها حتی با وجود پایبندی ایران به توافق هسته‌ای، اهرمی را به دست خواهد آورد؛ هر چند به قیمت اینکه آمریکا ناقض برجام شناخته شود و به‌رغم هشدارهای پی در پی و روشن سایر طرفهای این توافق به آمریکا در این خصوص.
اگر این کار به نظر شما جسورانه و بی منطق می‌رسد، درست است. چون چنین است. طرح‌هایی از قبیل طرح کورکر و کاتن تلاش‌های جانبی برای مشروع جلوه دادن فروپاشی توافق هسته‌ای است.
بر اساس این گزارش، اینکه کورکر و کاتن دشمنان قسم‌خورده برجام هستند، امر پوشیده‌ای نیست. کورکر یکی از اصلی‌ترین حامیان قانون بازبینی در توافق هسته‌ای و به رای گذاشتن این طرح در کنگره است. این طرح با شکست مواجه شد اما هر دو سناتور به دشمنی‌هایشان با برجام ادامه دادند حتی با وجود تایید پایبندی ایران به توافق از سوی بازرسان آژانس بین المللی هسته‌ای. از نظر کاتن که به وضوح از سیاستهای تغییر نظام در ایران حمایت میکند، اینکه کنگره تن به فروپاشی توافق هسته‌ای بدهد به جای اینکه به تعهداتش بر اساس این توافق پایبند باشد، امر عجیبی نیست.
فارین پالسی در ادامه می نویسد: به‌رغم دشمنی‌های این دو سناتور آنها مدعی هستند که طرح پیشنهادی‌شان به مجلس نقض برجام نیست. بر اساس فکت‌شیتی که در خصوص طرحشان منتشر کرده‌اند، این طرح یک قانون داخلی به شمار رفته و تنها به معنای بازگشت تحریمهای هسته‌ای آمریکا علیه ایران در صورت برخی اقدام‌های مشخص از سوی این کشور است.
بر اساس این گزارش، در طرح پیشنهادی کورکر و کاتن، آنها هیچ اختیاری برای کنگره قائل نشده‌اند و به محض اینکه رییس‌جمهور تشخیص دهد که یکی از شرایط محقق شده است، می‌تواند همه تحریمها را بار دیگر اعمال کند. طرح آنها خواستار بازگشت خودکار تحریمها در صورت ظهور اقدام‌هایی است که تحت برجام اجازه آن به ایران داده نشده است.
به گزارش فارین پالسی، اصلی‌ترین تعهد آمریکا در برجام ادامه توقف تحریمهای هسته‌ای و عدم اعمال تحریم جدید علیه ایران مادامی که آنها به تعهداتشان پایبند باشند، است. از نظر کوکر و کاتن، حتی اگر ایران به تعهداتش در برجام پایبند باشد هم تحریمهای سابق به طور اتوماتیک باز خواهد گشت. این نقض برجام است. شاید آنها مدعی باشند که طرحشان یک قانون داخلی است و نقض برجام نیست. اما حتی اگر این ادعای آنها درست باشد هم به سه دلیل این طرح نباید تصویب شود:
اول اینکه تصور کنید پارلمان ایران قانونی را تصویب کند که اجرای محدودیت‌های هسته‌ای را متوقف کرده و اعلام کند در صورتی که آمریکا نیروهای خود را از عراق خارج نکند و تحریمهایی را که فراتر از برجام است لغو نکند، بازرسان آژانس را از کشورش بیرون خواهد کرد. ما به حق به سرعت وارد عمل خواهیم شد و همه جهان نیز در کنار ما خواهند ایستاد. در این صورت ما به ایران برای یک توافق جدید اعتماد نمی‌کنیم چرا که وعده‌های آنها بی‌ارزش است.
دلیل دوم اینکه بدون اینکه بدانیم تشدید محدودیت‌ها در طرح کاتن و کورکر چه خواهد بود، نمی‌توانیم بگوییم این طرح کی وارد عمل خواهد شد. این طرح به برخی مفاد برجام که قرار است در آینده منقضی شوند، مرتبط است. آنها تاکید دارند همه محدودیت‌ها بعد از ۱۵ سال تمام میشود. هر چند محدودیت اصلی ایران به برنامه ساخت سلاح هسته‌ای برمی‌گردد که هیچ وقت منقضی نخواهد شد اما چند بند کلیدی دیگر طی ۲۰ تا ۲۵ سال منقضی خواهد شد. از طرفی حتی برخی اقدام‌های کنونی ایران نیز باید تحت تشدید محدودیت‌ها دیده شود.
بر اساس این گزارش، برخی اقدام‌هایی که این دو سناتور مدعی هستند باید با محدودیت‌های شدیدتر مواجه شود، در برجام پیش‌بینی نشده واصلا ربطی به برجام ندارد. اقدام‌های غیر هسته‌ای ایران چیزی است که به ادعای این دو سناتور باید با این طرح بابی برای دیپلماسی سخت‌گیرانه‌تر در قبال آنها باز شود. اما همان طور که بارها گفته شده ضامن شکست یک ابتکار عمل دیپلماتیک برای رسیدن به یک توافق چند جانبه دیگر، نقض توافق‌های کنونی با سایر شرکاست.
بر اساس این گزارش اما دلیل آخر این است در متن برجام همه طرف‌ها باید با حسن نیت به تعهداتشان پایبند باشند و از هر اقدامی که به تضعیف اجرای موفقیت‌آمیز برجام منجر میشود، دوری کنند. همه طرف‌ها از جمله آمریکا باید بیشترین تلاششان را برای حفظ این توافق بکنند. اینکه فکر کنیم طرح کورکر و کاتن می‌تواند به اجرای تعهدات آمریکا کمکی بکند، کمی سخت است. در عوض ادعاهای ترامپ همگی نشان‌دهنده سوء نیت به اقدام‌هایی از سوی ایران است که اصلا در برجام به آن پرداخته نشده است.
نویسنده این گزارش تاکید میکند: ما در برجام اصلا درباره درگیری‌های منطقه‌ای یا موشک‌های باستیک ایران یا تامین مالی گروه‌های نیابتی در منطقه صحبت نکردیم و برای این کار نیز دلیل خوبی داشتیم. چرا که به دنبال حل مساله هسته‌ای بودیم. به همین دلیل است که برجام دست ما را برای تحریم ایران در سایر فعالیت‌های غیر هسته‌ای نبسته است.
بر اساس این گزارش، طرح کاتن-کورکر قادر است برنامه هسته‌ای ایران را آزاد کرده و بازرسی‌های بینالمللی را متوقف کند. بازگشت تحریمهای سابق به بهانه‌هایی که در برجام اجازه آن به ایران داده شده است، به معنای شکست ما در اجرای تعهداتمان است. در عوض اگر ما به تعهداتمان پایبند بمانیم، پای ایران را در آتش نگه داشته‌ایم. رویکرد اخیر تنها به اعتبار آمریکا و توانایی ما برای اقدام‌های جدی‌تر در عرصه بینالمللی آسیب خواهد زد.
فارین پالسی مدعی است که شکست برجام چه از طریق نقش آن از سوی رییس‌جمهور و عدم توقف تحریمهای هسته‌ای و چه از طریق تصویب چنین قانونی در کنگره، می‌تواند توانایی آمریکا در حل و فصل بحران‌های بینالمللی دیگر نظیر کره شمالی را زیر سوال ببرد.
بر اساس این گزارش، شاید کورکر و کاتن به اشتباه بر این باور باشند که طرحشان به آمریکا اجازه میدهد که پای وعده‌هایش بماند اما در نهایت آمریکا را در مسیر یک رویارویی نظامی قرار خواهد داد. اگر چنین چیزی باشد و آنها خواستار رویارویی نظامی باشند، باید گفت با این کار به هدفشان خواهند رسید. در هر صورت با طرح کورکر و کاتن ما به تعهداتمان پایبند نخواهیم ماند و آمریکا نیز نمی‌تواند با شکست توافقی که کار میکند، به توافق بهتری دست پیدا کند.
گزیدهای از بیانات رهبر انقلاب
دولت آمریکا بزرگترین نقضکنندهی حقوق بشر در دنیا
تنها مورد استفادهی از بمب اتم مربوط میشود به بمباران اتمی دو شهر ژاپن در سال ۱۹۴۵ میلادی و درست در زمانی که شعلههای جنگ جهانی دوم رو به خاموشی بودند. قوای نظامی آمریکا در ششم و نهم اوت ۱۹۴۵ در دو حملهی جداگانهی اتمی به شهرهای هیروشیما و ناکازاکی بیش از ۲۰۰ هزار تن شامل غیرنظامیان و زنان و کودکان را به کشتن داده و هزاران انسان بیگناه را دچار مصدومیت و جراحتهای بلندمدت کردند. پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR به مناسبت سالروز این جنایت و نسلکشی توسط دولت ایالات متحدهی آمریکا گزیدهای از بیانات رهبر انقلاب دربارهی نقض حقوق بشر از سوی آمریکا را منتشر میکند.
بمب اتم فقط توسط آمریکا استفاده شده است
عامل سوم [بروز چالش در پایهی فکری غرب برای مدیریت دنیا] بُروز تعارضهاى عملى با شعارهاى غربى است؛ یعنى اینها در دنیا دم از آزادى و دم از دموکراسى و دم از حقوق بشر و این حرفها میزدند؛ در عمل آنقدر دولتهاى غربى با این شعارها عملاً مخالفت کردند و نقض کردند این شعارها را که امروز طرح این شعارها در دنیا از سوى غربىها بهصورت یک امر مستهجن درآمده است؛ یعنى افراد صاحب فکر میفهمند. تعداد کودتاهایى که دولتهاى غربى و قدرتهاى غربى علیه دولتهاى مستقل - غالباً دولتهاى ملى - انجام دادند، یک تعداد عجیبى است. طبق بعضى از گزارشها، آمریکا پس از جنگ دوم [جهانى] تا امروز براى سرنگونى پنجاه دولت اقدام کرده! در مورد پنجاه دولت انواع و اقسام اقدامها را کرده؛ با دهها جریان مقاومتِ مردمى مخالفت کرده که اینها در کارنامهى آمریکا و دیگران مضبوط است. استفادهى از بمب اتم؛ تنها موردى که بمب اتم استفاده شده است [توسط] آمریکا است که بیش از همه دم از مردم و دم از حقوق مردم و مانند اینها میزند و بیش از دویست هزار نفر کشته شدند -در آن حوادث ژاپن- و تعداد خیلى بیشترى هم دچار عوارض آن شدند. زندان گوانتانامو، زندان ابوغریب، این حوادثى که پیش آمد، زندانهاى مخفىاى که در اروپا ثابت شد براى همه و روشن شد که اینها زندانهاى مخفى دارند و مردم را شکنجه میکنند و بىمحاکمه نگه میدارند، که هنوز هم هست؛ همه دارند مىبینند. این هم عامل سومى بود که نظام ارزشى مورد ادعاى غرب را به چالش کشید. بیانات در دیدار با اعضاى مجلس خبرگان رهبرى ۱۳۹۳/۰۶/۱۳
به خاطر نقض حقوق بشر گریبان آمریکاییها را در پیشگاه دادگاه افکار عمومی دنیا میگیریم
بنده عرض میکنم هر کس دیگری [هم] دربارهی حقوق بشر حرف بزند، آمریکاییها حق ندارند دربارهی حقوق بشر حرف بزنند؛ [چون] دولت آمریکا بزرگترین نقضکنندهی حقوق بشر در دنیا است؛ نه [فقط] دیروز، [بلکه] همین امروز، همین حالا؛ اینها کسانی هستند که رژیم غاصب صهیونیستی به پشتوانهی اینها و پشتگرمی اینها است که دارد این همه شرارت در این منطقه میکند. فلسطین در چه وضعی است؟ فلسطینیها در چه وضعند؟ غزّه در چه حالی است؟ احوال مردم غزّه را مردم دنیا نمیدانند؟ بیمارِ محتاج درمان اضطراری در آن قطعهی مظلومِ زمین، روی زمین مانده است، داروهای ابتدایی در اختیار او قرار نمیگیرد! چرا؟ چون آمریکا پشت سر رژیم صهیونیستی غاصب است. یک کشوری را، یک مردم مظلومی را از اطراف محاصره کنند، راهی به بیرون نداشته باشند، هیچ امکانی نداشته باشند، مریضشان هم روی زمین میماند، گرسنهشان هم گرسنه میماند، اوّلیّات زندگی هم از آنها دریغ داشته میشود؛ اینها ظلم نیست؟ اینها تخلّف از حقوق بشر نیست؟ آنوقت اینها شرم نمیکنند اسم حقوق بشر بر زبان میآورند؟ این آقا اوّلی که میخواست بیاید، در تبلیغات انتخاباتی پنج شش سال قبل، یکی از وعدههایی که به مردم آمریکا داد، این بود که زندان گوانتانامو را تعطیل میکند؛ [الان] شش هفت سال گذشته، آیا زندان گوانتانامو تعطیل شد؟ اینها اینجوریاند. ظلم به مردم، حملهی به مردم، [آوردن] هواپیماهای بیسرنشین در افغانستان و پاکستان، کشتار مردم بیگناه، هزاران گونه جنایت علیه غیر نظامیان در مناطق مختلف، و شیوههای جنایت ناشناخته -که حالا خیلی از جنایات اینها شیوههایی است که برای مردم دنیا ناشناخته است، بعدها معلوم خواهد شد- آنوقت اینها اسم حقوق بشر را میآورند؟ ما مدّعی نظام ایالات متّحدهی آمریکا و بسیاری از دولتهای غربی هستیم، بهخاطر نقض حقوق بشری که آنها انجام میدهند. ما مدّعی هستیم، ما از آنها سؤال میکنیم، ما گریبان آنها را میگیریم در پیشگاه دادگاه افکار عمومی دنیا؛ و آنها جوابی ندارند. بیانات در دیدار مردم قم ۱۳۹۲/۱۰/۱۹
آمریکاییها میگویند «حقوق بشر»، ولی منافع خود را اراده میکنند
شورای امنیت سازمان ملل دارای ساختار و سازوکاری غیرمنطقی، ناعادلانه و کاملاً غیر دموکراتیک است؛ این یک دیکتاتوریِ آشکار و یک وضعیت کهنه و منسوخ و تاریخ مصرف گذشته است. با سوء استفاده از همین سازوکار غلط است که آمریکا و همدستانش توانستهاند زورگوئیهای خود را در لباس مفاهیم شریف بر دنیا تحمیل کنند. آنها میگویند «حقوق بشر»، و منافع غرب را اراده میکنند؛ میگویند «دموکراسی»، و دخالت نظامی در کشورها را به جای آن مینشانند؛ میگویند «مبارزه با تروریسم»، و مردم بیدفاع روستاها و شهرها را آماج بمبها و سلاحهای خود میسازند. در نگاه آنها، بشریت به شهروندان درجهی یک و دو و سه تقسیم میشوند. جان انسان در آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین ارزان، و در آمریکا و غرب اروپا گران قیمتگذاری میشود. امنیت آمریکا و اروپا مهم، و امنیت بقیهی بشریت بیاهمیت دانسته میشود. شکنجه و ترور اگر به دست آمریکائی و صهیونیست و دستنشاندگان آنها صورت گیرد، مُجاز و کاملاً قابل چشمپوشی است. زندانهای مخفی آنها که در نقاط متعددی در قارههای گوناگون شاهد زشتترین و نفرتانگیزترین رفتارها با زندانیان بیدفاع و بیوکیل و بیمحاکمه است، وجدان آنان را نمیآزارد. بد و خوب، کاملاً گزینشی و یکطرفه تعریف میشود. منافع خود را به نام «قوانین بینالمللی»، و سخنان تحکمآمیز و غیرقانونی خود را به نام «جامعهی جهانی» بر ملتها تحمیل میکنند و با شبکهی رسانهایِ انحصاریِ سازمانیافته، دروغهای خود را راست، و باطل خود را حق، و ظلم خود را عدالتطلبی وانمود میکنند و در مقابل، هر سخن حقی را که افشاگر فریب آنها است، دروغ، و هر مطالبهی برحقّی را یاغیگری مینامند. بیانات در شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد ۱۳۹۱/۰۶/۰۹
پرچم حقوق بشر در دست بزرگترین ناقض حقوق بشر است
کسانیکه در گوشه و کنار نق میزنند و میگویند چرا به انرژی هستهیی چسبیدهاید، غافلانه به نفع دشمنان ملت حرف میزنند؛ آنها هم بدانند امروز مسألهی انرژی هستهیی بهانهی تهدیدهای آمریکاست. ابرقدرت، شأن خود را در تهدید کردن میداند. قدرت سلطهگر و زورگو کارش با تهدید پیش میرود و ملتهای دنیا و خیلی از دولتها متأسفانه در مقابل تهدیدهای اینها کوتاه میآیند و اینها را بیشتر بر امورِ خودشان مسلط میکنند. کار آنها تهدید است، و امروز بهانهی تهدید آنها انرژی هستهیی است. این هم که نباشد، بهانهی دیگری مطرح میکنند. خودشان تروریستپرورترینِ دولتهایند، اما ایران اسلامی و مسلمانها را متهم به تروریسم میکنند! سربازان و نیروهای امنیتی آمریکا بدترین جنایتها را در نقاط اشغالی عراق و در زندان ابوغریب مرتکب میشوند -که یک نمونه از این همه، جنایت زندان ابوغریب است؛ والّا نظایر آن زیاد است- به انسانها اهانت میکنند، حقوق انسانها را لگدمال میکنند؛ چه در اینجا، چه در افغانستان، چه در زندانهای خودشان، چه در گوانتانامو؛ آنگاه دیگران را به نقض حقوق بشر متهم میکنند! تا آنجایی که بنده اطلاع دارم، هیچ دولتی را نمیشناسم که به قدر دولت آمریکا ناقض حقوق بشر باشد. بنده با ملاحظهی آمار و ارقام و حوادثی که در این چند سال پیش آمده -چیزی که جلوی چشم خود ما بوده است- به این نتیجه میرسم که شاید در دنیا دولتی نباشد که به قدر دولت آمریکا نقض حقوق بشر کرده باشد. علاوه بر جنایات اینها در اطراف دنیا، در خود آمریکا هم اینها جنایت و نقض حقوق بشر میکنند. امروز مثل سالهای گذشته سیاهان آمریکا همچنان تحت فشار و مورد ظلم و ستم و تبعیضاند. در سال ۷۱ یا ۷۲ در زمان ریاست جمهوریِ پدر همین بوش بر اثر ظلم واضحی که علیه سیاهپوستها بهوقوع پیوسته بود، شورش عظیمی در بعضی از ایالتهای آمریکا بهوجود آمد و چون پلیس نتوانست مقابله کند، ارتش را وارد صحنه کردند. در زمان رئیس جمهور بعدی، بیش از هشتاد نفر از فرقهی داوودیان را -یک فرقهی مسیحیِ مخالف سیاستهای دولت آمریکا- که در یک خانه اجتماع کرده بودند و با اخطار پلیس بیرون نمیآمدند، جلوی چشمان مرد و زن و کودک، زنده زنده در آتش سوزاندند؛ اما اینها خم به ابرویشان نیامد! رعایت حقوق بشر آنها این است! در زمان رئیس جمهور فعلی آمریکا در شمال افغانستان -آن وقتی که افغانستان را اشغال میکردند- غیر از بمبهایی که بر سر مردم ریختند و فجایعی که در شهرها ایجاد کردند، در یک زندان جمع کثیری زندانی را به رگبار بستند و قتل عام کردند؛ خبرش هم در دنیا پیچید، منتها امپراتوریهای خبری نمیگذارند این خبرها بماند و در ذهن مردم جایگزین شود؛ فوراً خبر را جمع میکنند. آنوقت میگویند در فلان کشور یا در ایران اسلامی به فلان زندانی اهانت شده؛ مثلاً فرض کنید به او دمپاییِ درستی ندادهاند! نقض حقوق بشر در آمریکا و بهوسیلهی آمریکاییها در دنیا از همهی کشورها بیشتر است؛ اما مردم دنیا و همچنین ملت ایران و دولت ایران و نظام اسلامی را به نقض حقوق بشر متهم میکنند! پرچم حقوق بشر را کسانی به دست گرفتهاند که خودشان بزرگترین ناقض حقوق بشرند!
مجامع حقوق بشری تاکنون خفه خون گرفتند و کاری نمی کنند.
و این درحالی است که مدعیان حقوق بشرخیانتکارشماره یک تاکنون هیچ اعتراضی به این جنایات نمی کنند.
چرا سازمان های بین المللی خیانتکارشماره یک تاکنون سکوت اختیارکرده اند.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۲ تیر ۹۶.::. ساعت : ۹:۰۷ ق.ظ
۲ دیدگاه
بهمناسبت هفته حقوق بشر آمریکایی:
ایران، سلاحهای شیمیایی و دولتهای حامی صدام
محمدرضا محمدی/کارشناس مسائل سیاسی
به گواهی اسناد منتشر شده از جانب رسانه ها، برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان، سلاحهای شیمیایی را در اختیار صدام حسین قرار دادند تا از آنها علیه ایران استفاده کند.
اندیشکده راهبردی تبیین- به گواهی اسناد منتشر شده از جانب رسانه ها، برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان، سلاحهای شیمیایی را در اختیار صدام حسین قرار دادند تا از آنها علیه ایران استفاده کند. نوع مواجههی جمهوری اسلامی ایران با این اقدام غیرانسانی، بیشتر در حوزهی رسانهای و روانی صورت گرفته است. اگرچه در حوزه حقوقی نیز اقدامات صورت گرفته اما به دلیل عدم پیگیری جدی و مداوم، عملا نتیجهی ملموسی حاصل نشده است. مقاله ی پیش رو در تلاش است تا علاوه بر واکاوی کمک های شیمیایی اروپا به صدام، به بررسی تلاش های حقوقی جمهوری اسلامی ایران در محافل بین الملل برای احقاق حقوق قربانیان این حملات بپرداز د.
بدون شک یکی از مهمترین نشانه های نسل کشی یا جنایت علیه بشریت که در تعریف این جرایم نیز آمده، شمار کشته ها و زخمیها است[۱]. کاربرد سلاح های شیمیایی توسط رژیم بعثی عراق علیه ایران در دو دهه آخر قرن بیستم را باید از گسترده ترین و بی نظیرترین جنگ های شیمیایی جهان و از حیث نوع حجم تلفات و انتقال صدمات وارده از نسلی به نسل بعد، نوعی جنایت علیه بشریت به شمار آورد که طی آن حجیم ترین حملات با انواع عوامل شناخته شده و حتی ناشناخته و ترکیبات مختلف شیمیایی و بعضاً مشکوک به عوامل میکروبی بر علیه نیروهای نظامی و حتی شهروندان غیر نظامی به کار گرفته شد که منجر به بروز تلفات و صدمات جانی فراوان گردید. به نظر می رسد که بررسی امکان پیگیری و شکایتحقوقی فردی از دول اروپایی حامی صدام حسین از سوی آسیبدیدگان عملیاتهای شیمیایی، اقدامات حقوقی ایران برای استیفای حق از دولتهای اروپایی مذکور و نهایتا وضعیت فعلی و نتایج این اقدامات حقوقی، نکاتی هستند که کمتر به آن ها پرداخته شده است و مقاله پیش رو سعی در بررسی آن ها دارد.
رژیم بعثی عراق پس از ناکامی های پیاپی ارتش تا بن دندان مسلح خود در تامین اهداف نظامی در جبهه ها، به دستور شخص صدام و با کمک مستشاران و کارشناسان دولت های شرق و غرب، به خصوص کارشناسان شیمیایی شوروی، یوگسلاوی، آلمان، فرانسه و … با تایید کاخ سفید، سلاح های ممنوعه شیمیایی را با مشارکت بیش از ۴۰۰ شرکت دولتی و خصوصی جهان به خصوص اروپایی در تحویل مواد اولیه و تولید انواع عوامل خطرناک در کنار دیگر سلاح های جنگی و مرگبار خویش، مورد استفاده قرار دادند[۲]. آلمان به تنهایی با ارسال این مواد شیمیایی، عراق را قادر ساخت تا حدود ۶۰۰۰ تن بمب شیمیایی علیه ایران به کار گیرد.علاوه بر این موارد در جنگ بخصوص اواخر آن صحبت هایی برای تجهیز صدام به موشک های بالستیک شیمیایی و موشک های بالستیک اتمی نیز مطرح بود و مقدمات آن نیز انجام شد که عملی نشد[۳].
به جرات مي توان گفت سلاح هاي شيميايي تنها سلاح هاي جنگي هستند كه بيشترين و قديمي ترين معاهدات بين المللي براي منع كاربرد آن وجود دارد. نخستين قرارداد بين المللي براي محدود سازي استفاده از سلاح هاي شيميايي به سال 1675 برمي گردد
در طول جنگ هشت ساله تحمیلی، بیش از ۲۵۲ مورد حمله شیمیایی (عراق) علیه ایران صورت گرفت که در سازمان ملل متحد ثبت شده است[۴]. البته آمار غیر رسمی تعداد این حملات را ۵۷۲ نوبت در عراق و ایران بیان و بر اساس آن، در طی هفت مرحله از مهر ۵۹ تا شهریور ۶۷، تعداد ۱۷۲۵۰ نفر شهید و ۱۲۷۰۰۰ نفر مصدوم گردیدند که تعداد ۱۰۰۰۰۰ نفر مصدوم و ۱۰۰۰۰ شهید متعلق به ایران و ۲۷۰۰۰ نفر مصدوم و ۷۲۵۰ نفر شهید هم از مردم عراق بوده اند [۵]. از ابتدای استفاده صدام حسین از سلاح های نامتعارف شیمیایی، همانگونه که پورتر، تاریخ دان آمریکایی بیان می کند، «هیچ گونه مدرک قابل اعتمادی مبنی بر تلافی ایران نسبت به حملات شیمییایی سیستماتیک عراق علیه مردم ایران وجود ندارد»[۶]، جمهوری اسلامی ایران هیچ اقدام تلافی جویانه و مشابهی انجام نداد و تلاش کرد از روش های گوناگون دیپلماتیک، رسانه ای و حقوقی به محکومیت این اقدامات بپردازد، اما متاسفانه، حمایت های جانبدارانه دولت های غربی حامی صدام از وی، مانع هر گونه اقدام عملی و گام موثر در این باره گشت که به برخی از آن ها اشاره خواهد شد.
به جرات می توان گفت سلاح های شیمیایی تنها سلاح های جنگی هستند که بیشترین و قدیمی ترین معاهدات بین المللی برای منع کاربرد آن وجود دارد. نخستین قرارداد بین المللی برای محدود سازی استفاده از سلاح های شیمیایی به سال ۱۶۷۵ برمی گردد و بعدها در ۱۸۷۴ کنوانسیون بروکسل و کنوانسیون ۱۸۹۹ لاهه تکامل یافت و نهایتا به انعقاد معروف ترین معاهدات بین المللی در خصوص کاربرد سلاح های شیمیایی یعنی «پروتکل ۱۹۲۵ ژنو» شد. با وجود امضای پروتکل ژنو توسط بسیاری از کشورهای جهان، این معاهده دارای نقصان بسیار بزرگی بود و آن اینکه تنها ناظر به ممنوعیت «کاربرد» سلاح های شیمیایی یا میکروبی بود و «توسعه»، «تولید» و «انباشت» این سلاح ها را منع نمی کرد، به علاوه بسیاری از کشورهای جهان این پروتکل را با این شرط امضا کردند که حق کاربرد سلاح های شیمیایی را علیه کشورهای غیرعضو و نیز مقابله به مثل در صورت حمله شیمیایی به کشورشان را برای خود محفوظ می دانستند. با اصلاحات انجام شده در پروتکل ژنو در ۱۹۹۲ و تصویب کشورها، “کنوانسیون سلاح های شیمیایی” در ۱۹۹۷رسما لازم الاجرا و «سازمان منع سلاح های شیمیایی» (OPCW) ایجاد شد]۷]
مقام معظم رهبری در مورد حمایت دولت های اروپایی از صدام حسین خاطرنشان می کنند:”دولتهای ریاکار اروپایی که امروز در قضیهی سوریه مدعی استفاده از سلاحهای شیمیایی هستند، در زمان جنگ تحمیلی، خروارها سلاح شیمیایی به صدام دادند تا او با این سلاحها به جبهههای ما و مناطق سردشت و حلبچه حمله کند” [۸] اما نکته جالب اذعان سران رژیم بعث در این باره است. طارق عزیز در سال ۱۳۶۷ ضمن اعتراف به استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ با ایران با اشاره به اتهامات وارده به عراق در مورد کاربرد جنگ افزارهای شیمیایی، کشورهای اروپایی را که از بغداد انتقاد کرده بودند مورد سرزنش قرار داد و اظهار نمود که کشورهای اروپایی خود سلاحهای شیمیایی در اختیار کشورهای جهان سوم قرار میدهند اما هنگامی استفاده از سلاح ها، بر قربانیان آن اشک تمساح میریزند. [۹]
اقدامات انجام شده حقوقی ایران برای استیفای حق از دولتهای غربی و نتایج آن ها
پس از اولین حمله شیمیایی رژیم بعث به ایران، رجایی خراسانی، نماینده ایران در سازمان ملل، با قرائت متنی شدید اللحن در شورای امنیت، خواستار محکومیت این اقدام صدام توسط شورای امنیت شد. اما سازمان ملل حتی به اقدامات صوری و ظاهری هم در محکومیت این اقدامات نپرداخت. اما با ادامه این حملات در طول جنگ هشت ساله تحمیلی، امکان بی تفاوتی مطلق سازمان ملل وجود نداشت و نهایتا شورای امنیت اقدام به صدور ۴ بیانیه و ۲ قطعنامه کرد: بیانیه ۳۰ مارس ۱۹۸۴ که صرفاً به محکوم کردن کاربرد سلاح شیمیایی پرداخته بود، بیانیه ۲۵ آوریل ۱۹۸۵ که اذعان کرده بود سلاح شیمیایی علیه نیروهای ایران به کار رفته است، بیانیه ۲۱ مارس ۱۹۸۶ که برای نخستین بار از عراق به عنوان به کاربرنده سلاح شیمیایی یادکرد و کاربرد این سلاح را محکوم کرد و بیانیه ۱۴ مه ۱۹۸۷ که اشاره میکند غیر نظامیان در ایران بر اثر سلاحهای شیمیایی مجروح شدند. [۵] دو قطعنامهای هم که شورای امنیت به سلاح شیمیایی توجه میکند، یکی قطعنامه ۶۱۲ است که باز هم در آن از عراق به عنوان استفاده کننده از این سلاح یاد نمیکند، اما از تمامی کشورها درخواست میکند که برای ادامه اعمال یا برقراری کنترل شدید بر صدور تولیدات شیمیایی که در ساخت سلاحهای شیمیایی به کار گرفته میشود به طرفهای مخاصمه، تلاش بیشتری داشته باشند و دیگری قطعنامه ۶۲۰ میباشد. در ابتدای این قطعنامه بیان میشود استفاده از سلاحهای شیمیایی علیه ایران شدت و تکرار پیدا کرده است. این قطعنامه، جدای از نقایص اساسی، مهمترین سندی است که شورای امنیت در طی هشت سال استفاده مکرر عراق از سلاحهای شیمیایی علیه افراد غیر نظامی و نظامی ایران صادر کرده است. در این قطعنامه شورا برای اولین بار، کاربرد سلاحهای شیمیایی را به طور تلویحی نتیجه عدم پیشرفت مذاکرات درباره خلع سلاح شیمیایی دانسته و مذاکرات جاری کنفرانس خلع سلاح در مورد ممنوعیت کامل و موثر توسعه، تولید و انبار کردن سلاح شیمیایی و نیز نابودی آنها را مد نظر قرار داد [۱۰] دکتر ولایتی، در کنفرانس خلع سلاح ۱۹۸۵ این وضعیت را مورد توجه قرار داد و اعلام کرد “عدم موضع گیری قاطع شورای امنیت در برابر پروتکل ۱۹۲۵ ژنو از طرف عراق موجب گستاخی بیشتر این رژیم گردیده است”. [۱۱]
دکتر ولایتی، در كنفرانس خلع سلاح 1985 اين وضعيت را مورد توجه قرار داد و اعلام كرد “عدم موضع گيري قاطع شوراي امنيت در برابر پروتكل 1925 ژنو از طرف عراق موجب گستاخي بيشتر اين رژيم گرديده است”.
بررسی امکان پیگیری و شکایتحقوقی فردی از دول اروپایی حامی صدام حسین از سوی آسیبدیدگان عملیاتهای شیمیایی
یکی از مباحث بین المللی، طرح دعوا در دادگاه های کشورهایی است که به تجهیز صدام برای داشتن سلاح شیمیایی اقدام کردند. همانگونه که چندی پیش شکایتی توسط یکی از قربانیان در آلمان علیه یکی از شرکت های صادرکننده مواد شیمیایی مطرح شد که مقررات صادرات خود را نقض کرده بود و البته به طور کلی بایکوت شد. بنابراین خود قربانیان به عنوان مدعی می توانند وارد این پرونده ها شوند و آنها موظف به پیگیری هستند.
اما در رابطه با هلند، دولت هلند تبعه خودش را متهم کرد که مواد اولیه را از کشورهایی مثل تایلند، ایتالیا، ژاپن،سنگاپور، سوئیس و آمریکا به عراق صادر کرده است. مصدومان حلبچه و سردشت ادعای خودشان را در این دعوی مطرح کردند و نهادهای داخل کشور مساعدت کردند و در آن پرونده این تبعه هلندی به ۱۵ سال زندان محکوم شد و با اعتراض، به جای کم شدن مجازات دو سال دیگر اضافه و تبدیل به ۱۷ سال شد. در اردیبهشت سال گذشته ۲۵ هزار یورو به هر خانواده به عنوان ضرر و زیان پرداخت شد.
همچنین قانونی در مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۸۷ تصویب شد، تحت عنوان «الزام دولت به پیگیری حقوق جانبازان و قربانیان جنگ شیمیایی علیه ایران». این قانون یک ماده واحده با ۵ تبصره دارد که یادآوری می کند دولت باید حقوق مصدومان و شهدای شیمیایی ناشی از ۸ سال دفاع مقدس را در محاکم داخلی و خارجی پیگیری کند[۱۲].
راه کارهای پیشنهادی برای جریان سازی حقوقی ایران علیه دول اروپایی
به نظر می رسد براساس معاهده سال ۱۹۲۵ ژنو و با توجه به پشتیبانی هدفمند اروپا در تجهیز و تسلیح صدام به این سلاح ها، و با در اختیار قرار دادن کلیه اطلاعات مربوط به منطقه و اجازه استفاده از این سلاح ها، طرح قانونی، حقوقی و قضائی این جنایات جنگی که با حمایت های همه جانبه آمریکا و اروپا و با تخطی کامل از کنوانسیون ۱۹۲۵ ژنو و برخلاف تعهدات مندرج در آن، به تأمین انواع سلاح های کشتار جمعی و اجازه استفاده از این سلاح های مرگبار توسط عراق پرداختند، می توان به تنظیم دادخواستی در دیوان بین المللی کیفری و یا دیگر مراجع مشابه دست زد و با توجه به تصمیمات کمتر سیاسی دیوان (نسبت به شورای امنیت) این اقدام می تواند نتیجه بخش باشد.
در خصوص ایالات متحده هم، یکی از بهترین مراجع برای رسیدگی به این فاجعه بشری، طرح دعوی علیه ایالات متحده در دیوان داوری لاهه (دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا) می باشد. براساس ماده یک بیاینه الجزایر «ایالات متحده آمریکا تعهد می نماید که سیاست ایالات متحده این است و از این پس این خواهد بود که به صورت مستقیم و غیرمستقیم، سیاسی و نظامی در امور داخلی ایران مداخله ننماید.»[۱۲] همچنین مفاد بند ۱۷ از ماده ۴ این بیانیه، مدارک و شواهد کافی وجود دارد که ایالات متحده در جنگ تحمیلی بزرگترین حامی رژیم صدام و تأمین کننده اصلی سلاح های شیمیایی و کشتارجمعی لجستیکی بوده، در این راستا به جهت کاربرد اینگونه سلاحهای مرگبار که با پشتیبانی اطلاعاتی ایالات متحده انجام گردید متجاوز از ۶۵۰۰۰ نفر از ایرانیان با این سلاح ها مصدوم، مجروح و یا به شهادت رسیدند و هزاران نفر نیز طی دو دهه گذشته از آثار و صدمات بکارگیری این سلاح ها در رنج و بیماری هستند. لذا دادگاه بین المللی لاهه با توجه به سابقه امر و حساسیت موضوع و طرح قانونی دعوی می تواند این موضوع را در دستور کار خود قرار دهند.
خزانهداری آمریکا از تدارک برای اجرای قانون تحریمها علیه ایران خبر داد وزارت خزانهداری آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد مقررات خود را به منظور اجرای قوانین این کشور جهت اعمال تحریمها علیه اشخاص مرتبط با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تغییر میدهد.
دفتر کنترل داراییهای خارجی وزارت خزانهداری آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد مقررات خود را به منظور اجرای قانون جدید این کشور درباره اعمال تحریمها علیه اشخاص مرتبط با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تغییر میدهد.
طبق اعلام خزانهداری آمریکا این نهاد آمریکایی به منظور اجرای بند (ب) ۱۰۵ از «قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریمها» (کاتسا) مقررات داخلی خود در زمینه «تحریمهای مرتبط با تروریسم جهانی» را اصلاح کرده است.
خزانهداری آمریکا اعلام کرده این اصلاحیه، بعد از چاپ در مجله دولت فدرال آمریکا در روز سهشنبه ۳۱ اکتبر ۲۰۱۷، اجرایی خواهد شد.
این بند از قانون یاد شده دولت آمریکا را به اعمال تحریمهای مرتبط با تروریسم علیه اشخاص خارجی که مقامها، مأموران یا وابستگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستند، موظف میکند.
رئیسجمهور آمریکا روز ۲ آگوست سال ۲۰۱۷ (برابر با ۱۱ مردادماه سال ۱۳۹۶) قانون موسوم به «کاتسا» که یک هفته قبلتر در مجلس نمایندگان آمریکا به تصویب رسیده بود را امضا و آن را به قانون تبدیل کرد. بر اساس این قانون دولت آمریکا موظف است ظرف ۹۰ روز پس از اجرایی شدن آن، تحریمهایی را علیه ایران اعمال کند.
درپاسخ به دفتر کنترل دارایی های خارجی وزارت خزانه داری آمریکا جنایتکارشماره یک
تحریم های آمریکا جنایتکارشماره یک تاثیردرسیاست ما نخواهد داشت.
تحریم های آمریکا علیه ایران غیرقانونی است.
چرا آمریکا جنایتکارشماره یک درمدت 7 سال است، نفت داعش را تحریم نمی کند؟
آمریکا جنایتکارشماره یک ثابت کرد که به دنبال جنگ با داعش نیست و فقط به دنبال منافع خودش درمنطقه است.
داعش ازسال 2011 تاکنون با حمایت مستقیم آمریکا درسوریه، لبنان، عراق و منطقه جنایت می کند.
سازمان ملل، شورای امنیت سازمان ملل و دیگرسازمان ملل های بین المللی ازکمک وحمایت آمریکا به داعش آگاه هستند.
ائتلاف آمریکایی روی داعش را سفید کرده است.
ائتلاف آمریکا با بمباران وحشیانه مردم و عراق روی داعش را سفید کرد.
آمریکا جنایتکارشماره یک دشمن تاریخی مردم ایران است.
آمریکا جنایتکارشماره یک بیش از40 سال است مورد اعتماد ما نیست.
آمریکایی ها ازکاری که درمنطقه خاورمیانه انجام دادند پشیمان می شوند.
با آمریکا جنایتکارشماره یک روابط ایجاد نخواهیم کرد مگراین که آدم بشود ازجنایت کردن، جنایت کردن، دخالت کردن، مداخله کردن، ظلم کردن، ستم کردن و تجاوزکردن دست بردارد.
مداخله آمریکا درمنطقه را پاسخ می دهیم.
تنها سلاح هسته ای می تواند ازما دربرابر آمریکا محافظت کند.
آمریکا قابل اعتماد نیست باید درمقابلش قاطعانه عمل کرد.
زیر بار زور گویی آمریکا نخواهیم رفت.
زیرباردخالت بیگانگان دراموردفاعی نمی رویم.
جمهوری اسلامی ایران زیر بار دخالت بیگانگان درامور دفاعی اش نخواهد رفت.
ازکسی برای قدرت دفاعی خود اجازه نمی گیرد.
ایران برای تامین امنیت خود ازکسی اجازه نمی گیرد.
چرا مردم ایران با آمریکا جنایتکارشماره یک دشمن هستند؟
کودتای 28 مرداد که توسط واشنگتن مهندسی شده بود.
حمایت آمریکا جنایتکارشماره یک ازحکومت دیکتاتور بهلوی.
توقیف دارایی ها ایران پس ازانقلاب این کشورتحریم های متعدد اقتصادی.
حمایت ازحکومت عراق درجنگ هشت ساله و تحویل سلاح شیمیایی به صدام دیکتاتور.
حمایت ازگروهک تروریستی منافقین.
هدف قراردادن هواپیمای مسافربری ایران و کشستن 290 شهروند غیرنظامی و...
حمایت آمریکا از رژیم جعلی صهیونیستی
حمایت آمریکا ازچند کشور جنایتکارشماره یک عربی
حمایت آمریکا ازسال 2003 تاکنون ازتروریسم درمنطقه.
آمریکا جنایتکارشماره یک ازسال 2011 تاکنون با هماهنگی، همدستی وهمکاری سازمان ملل، شورای امنیت سازمان ملل و دیگر سازمان های بین المللی ازتروریسم و دیگرگروه های تروریستی برای تغییرحکومت ها درعراق، افغانستان، لیبی ومنطقه استفاده می کند.
واشنگتن ازسال 2011 تاکنون بیشترین حمایت را ازتروریسم کرد و همچنان نیزادامه می دهد.
حمایت آمریکا ازسال 2011 تاکنون ازداعش درمنطقه.
حمایت آمریکا ازسال 2011 تاکنون از تروریست های منطقه.
تحریم های ناقض حقوق بشراست ولی آمریکایی ها، غربی ها و مدعیان حقوق بشرتاکنون نمی فهمند.
تحریم های آمریکا علیه سایر کشورها برخلاف قوانین بین المللی است.
تحریم های آمریکا علیه دیگرکشورها برخلاف حقوقی بین المللی است.
آمریکا حق صلاحیت ندارد دیگر تحریم کند.
هیچ کشوری حق ندارد کشور دیگر را ازحقوق خود محروم کند.
تحریم های آمریکا علیه دیگر کشورها نقض حقوق بشراست و ازنظرقوانین بین المللی و حقوقی بین المللی مجرم شناخته می شود.
تحریم های آمریکا علیه دیگرکشورها به خاطر ناتوانی، سکوت، کوتاهی، بی نظمی، بی عدالتی، بی قانونی و خیانت های دبیرکل سازمان ملل، رئیس شورای امنیت سازمان ملل، رئیس شورای حقوق بشرسازمان ملل و دیگرسازمان های بین المللی است.
ادعا های آمریکا درباره دفاع ازحقوق بشر بی پایه و اساس است.
ادعای آمریکا درباره مبارزه با تروریسم دروغ است.
نه تنها مردم منطقه خاورمیانه بلکه مردم دنیا جنایات آمریکا را فراموش نمی کنند.
آمریکا باید پاسخگوی دخالت خود درامور کشورها باشد.
منطقه خاورمیانه به نظامیان خارجی تحت امرآمریکا نیازندارد.
آمریکا قوانین بین المللی و حقوقی بین المللی را زیر پاگذاشت.
آمریکا احترامی برای زندگی بشری قائل نیست.
آمریکا هیچگاه به قوانین بین المللی احترام نمی گذارد.
آمریکا هیچگاه به حقوقی بین المللی احترام نمی گذارد.
آمریکا هیچگاه به حقوق بشراحترام نمی گذارد.
آمریکا سیاه ترین پرونده حقوق بشر را دارد.
آمریکا ناقض حقوق بشراست/ پرورش دهنده تروریست، مدافع حقوق بشرنخواهد بود.
حرف دونالد ترامپ دیگرچه اعتباردارد؟
چه کسی دردنیا باور می کند آمریکایی ها نگران حقوق بشردرمنطقه خاورمیانه هستند؟
آمریکا به عنوان ناقض حقوق بشر نمی تواند مدافع آن درجهان باشد.
که دونالد ترامپ چشم خود را برروی واقعیات بسته ونمی تواند مدعی دفاع ازحقوق بشرباشد.
محاکمه سربازان آمریکایی و سربازان انگلیسی ازسال 2003 تاکنون به جرم جنایت جنگی درعراق انجام نشده است.
سربازان آمریکایی و سربازان انگلیسی ازهنگام سرنگونی نوکرآمریکا وغرب مانند رژیم جنایتکارصدام دیکتاتور درسال 2003 و دولت عراق براثرآن هزاران کودک و مردم بی گناه عراقی جان خود را ازدست دادند وهم زنان و دختران عراقی مورد تجاوز بی رحمانه سربازان آمریکایی صورت گرفته است/ و این درحالی است که مدعیان حقوق بشرازسال 2003 تاکنون هیچ اعتراضی به جنایات آمریکا وانگلیس نمی کنند و مجامع حقوق بشرتاکنون خفه خون گرفتند و کاری نمی کنند.
چرا سازمان های بین المللی خیانتکار شماره یک ازسال 2003 تاکنون درمورد جنایت جنگی آمریکا وانگلیس درعراق سکوت اختیارکرده اند؟
سازمان ملل متهم به همدستی و همکاری حامیان تروریست های داعش و دیگرگروه های تروریستی درمنطقه است.
هیچ کشوری دردنیا درسایه سازمان ملل به عدالت و رفاه نرسیده است.