حرف های جعفر کاشانی را به این خاطر که خودش روزی فوتبالیست و مدیر بوده، قبول می کنیم. اصلا بگذارید همه چیز را از زاویه نگاه کاشانی ببینیم و این موضوع را دوباره بررسی کنیم. او گفته پرسپولیس نیاز به یک تفکر تازه دارد؛ حق با کاشانی است. باشگاه این حق را دارد که از برانکو بابت شکست 4 بر صفر مقابل الهلال عربستان عبور کند و تغییراتی در کادرفنی بدهد.
برانکو از نگاه مدیران باشگاه پرسپولیس باید از این باشگاه برود اما رفتن او یک شرط اساسی دارد. اینکه اگر برانکو رفت، دوباره یک مربی مثل حمید درخشان، حمید استیلی، مانوئل ژوزه، وینگو بگویچ و... را جانشین برانکو نکنند. آنها حق ندارند دیگر با این پرسپولیسی که شخصیت جدیدی گرفته و در قالب یک تیم قهرمان به میدان می رود، بازی کنند.
البته رفتارهای مدیریتی تا به حال و به اندازه کافی آبروی پرسپولیس را برده اما اگر واقعا قرار است برانکو را کنار بگذارند، حق این را ندارند که به عقب برگردند و مربی حتی همسطح برانکو را برای پرسپولیس انتخاب کنند چون قرار است یک معلم کلاس ششمی به تیم بیاید.
وقتی صحبت از برکناری یا حتی عبور از برانکو می کنیم، باید ذهن مان معطوف به حضور مربیانی بهتر از او شود. مثلا یکی شبیه به کارلوس کی روش که منطق و فلسفه باشگاه را نیز تغییر بدهد و تیمی بسازد که هیچ نقص تاکتیکی ندارد و حریفان فقط روی اشتباهات فردی می توانند دروازه اش را باز کنند.
اگر کاشانی، طاهری و اصلا هر کس دیگری که فکر می کند زمان عبور از برانکو فرا رسیده، می خواهند تغییراتی در کادرفنی پرسپولیس ایجاد کنند، باید ابتدا قول بدهند مربی بزرگ تری نسبت به برانکو را بیاورند و سپس قسم بخورند که سرمربی بعدی پرسپولیس نیز، همین راه پیشرفت را دنبال می کند که برانکو آن را ساخت. فقط به این شرط، مدیران باشگاه حق دارند برانکو را کنار بزنند و مربی دیگری را استخدام کنند.
خبرورزشی