از سید جلال و اعتراضش که بگذریم باید آن را نماد شلاق زدن های مارکو و برانکو بدانیم در اوکراین. می توانیم آفتاب سوزناک در هوای بدون دود اروپا را روی پوست صورت لمس کنیم وقتی توان ایستادن زیر تیغ آفتاب را نداریم اما پرسپولیس در حال گلادیاتور سازی است. در حال دواندن و دویدن. برانکو سال قبل هم چنین کرد، او اینجا در اردوی پیش فصل چنان بازیکنان را می دواند تا مدرک دکترای بدنسازی اش را معنی کند و در تمام فصل فقط اینها را در اوج نگه دارد.
از قطار در حال حرکت برانکو برخی جا می مانند اما آنها که از قطار آویزان می شوند بیشترین میزان دوندگی و درندگی را در میدان دارند. آنها بهتر از دیگر تیم ها پرس می کنند و سرپنچه تر از دیگران به توپ می رسند و سریع تر ضربه می زنند. پرسپولیس در واقع با همین اردوی پیش فصل که صدای سن بالاتر ها را در آورده است قهرمان لیگ سال قبل شد.
آنها منهای طارمی و شاید سروش رفیعی واقعا ستاره های بزرگی نداشتند اما تیم برانکو با فاصله زیاد با دیگران قهرمان لیگ برتر شد. این درست که امروز بازیکنان پرسپولیس از فرط خستگی روی زانو راه می روند اما فردا و در لیگ برتر شرایط بسیار بهتر خواهد بود چون این تیم در اوکراین ساخته می شود همانطور که این تیم پارسال ساخته شد.
امسال البته رقبایی چون استقلال و میک مک درموت هم هستند که می توانند با برانکو رقابت کنند اما تمرینات پیش فصل پرسپولیس تقریبا بدون مصدوم و تنها با یک بازیکن سن بالا مثل سید جلال حسینی ادامه پیدا می کند و این کار را برای برانکو بهتر کرده و کل تیم را در شرایط بهتری نسبت به دیگران قرار داده است.
مهر