آشتیانی: چرا از تجارب پیشکسوتان استفاده نمی‌شود؟

در سال‌های گذشته توجه به پیش‌کسوتان ضعیف بوده. خودم را مثال می‌زنم. در بازی با کره دندان‌های من شکست و از چند ناحیه آسیب دیدم؛ ولی بعد از اینکه دوران بازیگری من تمام شد، کسی سراغی از من که در راه دفاع از کشورم در زمین فوتبال جنگیدم، نکرد. برخی از پیش‌کسوتان واقعا از نظر مالی و عاطفی در تنگنا هستند و باید به آنها توجه بیشتری شود. ورزش مانند نقاشی نیست که یک نفر تا ٩٠سالگی بتواند از آن درآمد داشته باشد. بعد از اینکه دوران بازی شما تمام شود، اگر به شما توجه نشود، دیگر نمی‌توانید اندوخته‌ای در ورزش داشته باشید.

در درجه اول در اکثر فدراسیون‌های ما به پیش‌کسوتان توجه و از تخصص آنها استفاده نمی‌شود. تعداد انگشت‌شماری از فدراسیون‌ها هستند که از قهرمانی که تخصص دارند، استفاده می‌کنند. در درجه دوم پیش‌کسوتان در ایران اتحادیه‌ای ندارند که به مشکلات آنها رسیدگی کنند.

این موضوع فقط به الان مربوط نمی‌شود و همیشه بوده است. اکثر کسانی که ریاست یک فدراسیون ورزشی را برعهده می‌گیرند، از این می‌ترسند که یک آدم اسم‌دار و سرشناس که مردم او را می‌شناسند و در رشته خود تخصص دارد را بیاورند و خودشان زیر اسم او گم شوند. اکثرا افرادی هستند که در جوانی کسی نبوده‌اند و می‌خواهند در جامعه شناخته شوند. به همین دلایل کسانی را همراه خود به فدراسیون‌ها می‌آورند که از آنها حمایت کنند.

درحال‌حاضر ما صندوق حمایت از قهرمانان و پیش‌کسوتان ورزش کشور را داریم که خود من هم به جلسات آنها می‌روم. این صندوق پیش‌کسوتان را بیمه کرده که کار بسیار خوبی بوده است. وزارت ورزش و جوانان باید توجه بیشتری به این صندوق کند و این صندوق قوی‌تر شود تا بتواند به امور پیش‌کسوتان ورزش کشور بهتر رسیدگی کند. باید از طریق این صندوق و جلساتی که پیش‌کسوتان با یکدیگر می‌گذارند، نماینده‌هایی در هر فدراسیون داشته باشند. مسئولان فدراسیون‌ها هم از تجربیات این پیش‌کسوتان استفاده کنند و از آنها بخواهند که برای برخی مسائل به آنها برنامه دهند تا بهترین تصمیمات گرفته شود.

شما به باشگاه پرسپولیس نگاه کنید؛ آقایان محمود خوردبین، جعفر کاشانی و محمد زادمهر چندین سال است که در آن حضور دارند. من خودم به آقای خوردبین زنگ زدم و از ایشان خواستم که پیش‌کسوتان دیگر باشگاه را هم دعوت به همکاری کنند.

انتقاد من دقيقا همين است. چرا دايره استفاده از  پيش‌كسوتان محدود است؟ آيا پرسپوليس تنها به اين سه نفر محدود مي‌شود؟ مگر این سه نفر چه کاری برای باشگاه کرده‌اند که پیش‌کسوتان دیگر نمی‌توانند انجام دهند.

من واقعا برای نفع شخصی نمی‌گویم؛ دلم برای مظلومیت پیش‌کسوتان باشگاه پرسپولیس می‌سوزد. جا دارد حالا که درباره پیش‌کسوتان صحبت می‌کنیم، یادی هم از زنده‌یاد همایون بهزادی کنیم و می‌خواهم بگویم: «اگر همایون بهزادی نبود باشگاه پرسپولیس هم زنده نبود و درحال‌حاضر وجود نداشت اما بازیکنان فعلی این باشگاه به ختم بهزادی نیامدند!».

سؤال خوبی پرسیدید. دوست خوب من آقای حسن روشن سابقه بازی در الاهلی امارات را در کارنامه دارد. وقتی چند وقت پیش با او صحبت می‌کردم، به من گفت: «باشگاه اماراتی با گذشت سال‌ها که از زمان بازی من می‌گذرد، هنوز من را دعوت می‌کند و درباره مسائل مختلف باشگاه با من و دیگر پیش‌کسوتان خود مشورت می‌کند». این همان توجهی هست که می‌گویم بعد از دوران بازی به پیش‌کسوتان نمی‌شود؛ ولی می‌بینید که در کشورهای دیگر از تجربیات امثال حسن روشن‌ها استفاده می‌کنند و مطمئن باشید که از این کار سود هم می‌برند. ما هم باید از آنها یاد بگیریم و پیش‌کسوتان خود را به کار بگیریم تا بتوانیم در ورزش موفق‌تر شویم.

اول از شما تشکر می‌کنم که یاد پیش‌کسوتان ورزش هستید. نسل جدید با زمان ما خیلی تفاوت دارد و به نسل جدید خیلی باج می‌دهند. به خاطر دارم «آلن راجرز» سرمربی سرشناس پرسپولیس مسئول این شد که در بین بازیکنان تیم کفش تقسیم کند. وقتی به او گفتم من عادت دارم دو کفش داشته باشم و دو کفش می‌خواهم، با وجود اینکه کفش‌ها برای من و باشگاه قیمتی نداشت، به من گفت: «بین تو و بقیه فرق نمی‌گذارم و کفش اضافی به تو نمی‌دهم. اگر نمی‌خواهی بازی نکن». این خاطره را گفتم که بگویم در دوران ما به بازیکن ملی‌پوش هم باج نمی‌دادند.