دریاچه زریوار یا زریبار در ارتفاع 1285 متری از سطح دریا قرار گرفته و
دور تا دور این دریاچه زیبا را کوه‌های پوشیده از جنگل فرا گرفته و
برزیبایی این دریاچه افزوده است.
به گزارش
خبرداغ به نقل از ایسنا،طول دریاچه زریوار 5.4 کیلومتر و عرض آن 2 کیلومتر است و مساحتی حدود 850 تا 900 هکتار را در برگرفته است.
عمق
متوسط دریاچه 3 متر ( 2 الی 5 متر) می‌باشد که از نظر عمق، وسعت و حجم آب
آن، شرایط بسیار مناسبی برای قایقرانی و اسکی روی آب را فراهم کرده است.
آب
دریاچه زریوار شیرین است و از چشمه‌های جوشان کف دریاچه تامین میشود و
این شرایط موجب شده تا به مامنی آرام و مناسب برای گونه‌های مختلف پرندگان،
خزندگان و آبزیان تبدیل شود.
در مورد وجه تسمیه
دریاچه زریوار یا زریبار باید گفت که زریبار یا زریوار که هر دو در منطقه
متداول است، به معنی دریاچه وار است و این موضوع نشان از وسعت و بزرگی این
دریاچه و اهمیت آن دارد.
آب دریاچه به دلیل شیرین
بودن بیشتر زمستان‌ها سطح آن یخ می‌بندد و جلوه‌ای بسیار زیبا خلق می‌کند و
این وضعیت موجب میشود تا اهالی و مردم روستاهای اطراف دریاچه زریوار برای
رفت و آمد به شهر مریوان از روی آن تردد کنند.
«سراتو
فیلیوم» و «سریو فیلیوم» از گیاهان شناور دریاچه و گونه‌های نی، هزار نی،
بار هنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک و جگن از جمله گیاهان حاشیه‌ای
آن هستند.
آبزیان دریاچه زریوار نیز گونه‌های
بومی و غیربومی همچون سیاه ماهی خالدار، عروس ماهی، ماهی آمور سفید و کپور
آیینه‌ای را شامل می‌شوند و سبب حضور 31 گونه پرنده بومی و مهاجر در آن شده
است.
اردک سرحنایی و سر سبزه، پرستوهای دریایی،
کشیم بزرگ و کوچک، خوتکا، انواع چنگو و پرندگان شکاری از قبیل سنقر تالابی و
دلیچه نمونه‌هایی با اهمیت و ارزشمند به شمار می‌آیند.
تنوع
اقلیمی و شرایط بسیار مناسب آب و هوایی و نیز صید تفریحی ماهیان خوراکی
می‌تواند گردشگران بسیاری را به این منطقه جذب کند و موجب رونق زندگی مردم
محلی شود.
هم اکنون در اطراف دریاچه زیبای زریوار
مریوان مراکز رفاهی و خدماتی مناسبی از قبیل هتل، رستوران، مراکز تفریحی و
سرگرمی وجود دارد که گردشگران و مسافران نوروزی می‌توانند با مسافرت به
این شهر زیبا از این اماکن استفاده کنند و علاوه بر این با کمک قایق‌های
موتوری هم از زیبایی‌های دریاچه بهره بگیرند.
دریاچه زریوار با شماره 102 در فهرست میراث طبیعی ایران به ثبت رسیده است.
