چرا استقلال متوقف شد؟

از نگاه تماشاگران، متهم اصلی میثاقیان و بازی بسته‌اش بود ولی مگر قرار بود این تیم که برای ماندن می‌جنگد به استقلالی‌ها فضا بدهد که گل بزنند؟ هواداران استقلال باید دلیل این تساوی را در تیم خودشان جست‌وجو کنند.

نخستین تفاوت استقلال نسبت به بازی‌های قبلی سنگینی بازیکنان بود. 2 بازی لیگ قهرمانان و مسافرت 10 روزه به امارات و عمان بازیکنان را خسته کرده بود و آنها شادابی همیشگی را نداشتند. این خستگی با توجه به تغییرات کم در ترکیب استقلال خیلی عجیب نبود. منصوریان به دلیل نتایج خوبی که در این هفته‌ها گرفته ترجیح می‌دهد کمتر به ترکیب تیمش دست بزند. از طرف دیگر مصدومیت‌ها و محروم شدن باشگاه از نقل‌وانتقالات هم دست او را برای چرخش ترکیب تیم بسته است. غیبت خسرو حیدری هم در این بازی خیلی به چشم آمد. او هر چند هنوز از دوران اوجش فاصله دارد ولی در بازی‌های اخیر سمت راست استقلال را خیلی فعال کرده و نقش کلیدی در بردهای این تیم داشته است. وریا غفوری در غیاب خسرو تحرک کافی را نداشت و حملات استقلال برخلاف بازی‌های قبلی به چپ متمایل شده بود. کانال چپ بعد از آمدن یعقوب کریمی فعال‌تر شد ولی دقایق حضور او برای تغییر نتیجه کافی نبود.  در پایان بازی مشخص شد استراحت دادن به کاوه رضایی هم تصمیم مناسبی نبود. مهاجم اصلی استقلال از وقتی به زمین رفت خط حمله این تیم زهردارتر شد و زوج او با قربانی چند خطر جدی را خلق کرد.

از اشتباهات خط دفاعی استقلال هم نباید گذشت. پادوانی در ادامه بازی‌های پرنوسانش روز خوبی نداشت. تک گل حریف روی اشتباه مدافعان استقلال زده شد و آنها چند موقعیت خوب هم به حریف دادند که می‌توانست به یک شکست غیرمنتظره ختم شود. استقلال تا پایان لیگ حداقل 11 بازی دیگر (۷ بازی در لیگ برتر، ۴ بازی در لیگ قهرمانان) دارد و منصوریان برای موفقیت در این بازی‌ها باید ترکیب برنده‌اش را که کمی فرسوده شده ترمیم کند. برای تیمی که از نفس افتاده، زمان چرخش فرا رسیده است.