آشتی‌ملی می‌تواند سرآغاز شیوه‌ای نوین در عرصه رقابت‌های سیاسی باشد/ باید در منافع ملی به یک فصل مشترک برسیم

به گزارش خبرداغ،افشین حبیب‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، درباره ضرورت تقویت وحدت و انسجام ملی با بیان اینکه تنوع افکار و عقاید درحوزه‌های مختلف موضوعی غیرقابل انکار و از مؤلفه‌های اصلی یک جامعه پویا و پرسشگر است، گفت: تکثر عقاید یک واقعیت اساسی و ناشی از تفاوت انسان‌ها درنوع نگرش آن‌ها به حقیقت است، موضوعی که ریشه در دانش بشر و اندوخته‌های ذهنی او از واقعیت‌های  موجود در جهان هستی است.

 او افزود: بدین جهت دارای قالبی سخت است  که نفوذ به آن نیازمند استدلالی قوی از جنس محتویات آن یعنی تجربه و علم دارد.

عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار خاطرنشان کرد: دغدغه بشر امروز وحدت است، چراکه تکثر اگر به رسمیت شناخته نشود به تفرق در جامعه خواهد انجامید و در این صورت انسجام موجود در آن را تهدید می‌کند.

حبیب‌زاده با اشاره به اینکه از نظر هگل مهمﺗﺮﯾﻦ ﻣﺴﺄله ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺪرن، ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان در ﯾﮏ ﺟﺎمعه ﻣﺘﮑﺜﺮ ﺑﻪ وﺣﺪت رﺳﯿﺪ، عنوان کرد: تکثر عقاید موضوعی است که در جامعه ما بسیار کم به آن توجه شده است؛ اگر بپذیریم شکاف موجود می‌تواند در صورت بی‌توجهی و یا نادیده انگاشتن بحران آفرین شود، بدون تردید نتیجه جبری آن در بهترین شرایط برای جامعه صفر است.

او تاکید کرد: به نظر می‌رسد بررسی چندپارگی در جوامع از جمله جامعه ما موضوعی بسیار جدی و اساسی است. پس عقلاً و منطقاً ضروری است که به تکثر عقاید پرداخته شود؛ زیرا پاسخ به این پرسش برای ما نیز پراهمیت است. اما علی رغم این جدیت تاکنون بصورت جامع به آن پرداخته نشده است.

حبیب‌زاده ادامه داد: بی شک این جریان  می‌تواند از دو نقیصه برخوردار باشد؛ اولا اینکه شاید بتوان مدعی شد همچنان برخی از وجوه آن در پیچ وخم تاریخ ایران پنهان مانده و در این زمینه نیازمند بازخوانی است. دوما، همان‌گونه که اشاره شد، جامع‌نگر نیستند.

این عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار اظهار کرد: بررسی این مهم می‌تواند موجب شفافیت مرزهای سیاسی در میان بازیگران عرصه سیاست شود، زیرا به رسمیت شناختن تکثر شیوه نوینی از زندگی سیاسی را در میان بازیگران این عرصه به وجود می‌آورد.

او در ادامه با بیان اینکه شیوه‌ای مبتنی بر وحدت در عین کثرت، روشی است که توانست جامعه متکثر مسیحی را به وحدت برساند، گفت: این  شیوه مبتنی بر بیان آزادانه اندیشه‌ها است و ضمن احترام به سایر عقاید خصوصاً متضاد و متقابل گفت‌وگو محور است.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب یادآور شد: در اینجا شاید این پرسش مطرح شود که در نهایت کدام اندیشه مجال ظهور و بروز خواهدیافت، پاسخ  روشن است؛ رای اکثریت در مقاطع انتخابات پایان‌بخش مناقشات و اختلاف‌نظرها درحوزه عمل و سیاست‌گذاری است و گریزی از این شیوه نیست.

حبیب‌زاده تاکید کرد: بدون تردید مردم هر سرزمین براساس بنیان‌های فکری، عقیدتی، ارزش‌های اجتماعی و همچنین آموزه‌های دینی و اخلاقی خود انتخاب خواهند کرد.

او خاطرنشان کرد: به رسمیت نشناختن تکثر در جامعه منجر به چندپارگی و  افسارگسیختی در جوامع می‌شود که نتیجه‌ای جز چالش شدید بر پایه عصبیت محض و رادیکالیزه شدن آن جامعه ندارد. در جامعه چندقطبی که طرفین آن همدیگر را به رسمیت نمی‌شناسند، فرصت‌ها مجال خودنمایی نمی‌یابند و چالش‌ها صرفا زمینه‌ساز فرسایش جوامع خواهند بود. در حالی که وحدت و انسجام ملی به عنوان یک الگوی رفتاری در برابر چندپارگی اجتماعی می‌تواند ضمن به رسمیت شناختن آن زمینه گفت‌وگوهای اجتماعی و رشد و توسعه جامعه را فراهم آورد.

این عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات ضمن اشاره به وحدت و انسجام ملی گفت: چگونه می‌توان جامعه متکثر و پویا را در مسیری هدایت نمود که تکثر آن نافی رشد و بالندگی آن نباشد. به نظر می‌رسد این مهم یک مطالبه عمومی است که در جامعه ما رسوخ یافته است.

او با تاکید بر اینکه وجود دو یا چند قطب سیاسی، موجب می‌شود، جامعه نتواند به آن‌چه که مدنظر دارد، برسد عنوان کرد: حتی در مقاطعی مانند انتخابات که موجب بهره‌برداری گروه‌های سیاسی می‌شود، همواره باید به دنبال شیوه‌ای بود که ضمن احترام به تفاوت‌ها جامعه در مسیر رفاه و آسایش قرار گیرد.

حبیب‌زاده در ادامه افزود: حال می‌توانیم ضمن احترام به عقاید یکدیگر اختلافات و خطوط قرمز  خود را با یکدیگر در میان بگذاریم و به رسمیت بشناسیم و همچنین در منافع ملی به یک فصل مشترک برسیم چرا که اساساً اعتقادات، عقاید و باورها هویت ما هستند، حتی اگر مورد تایید برخی نباشد. می‌توانیم مردم را با مشترکات و اختلافات خود و نتایج آن به شیوه‌ای اصولی آشنا کنیم و در انتخابات مختلف آنها را به رای عمومی بگذاریم و همگان به نتایج آن تن دهیم.

این عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار در خاتمه تاکید کرد: آشتی ملی یا هر واژه دیگر که سرآغاز شیوه‌ای نوین در عرصه سیاست‌ورزی و رقابت‌های سیاسی باشد و بتواند نویدبخش وحدت و انسجام داخلی در جامعه ما شود، بدون تردید مورد استقبال عمومی قرار خواهد گرفت، اگر منتج به حل مسائل و مشکلات داخلی شود و رشد و توسعه و در نتیجه رفاه عمومی را به همراه داشته باشد.