| |
پنجشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۱
بروزرسانی ۲ ساعت پیش
وی نوشت: «خسته از هیاهویِ فوتبالِ لعنتی،
چَشم هایم راروی هم گذاشتم و تمام فکرم این بود که ممکن است کسی هم به بهشت برود؟؟!
تا چشم باز کردم،
مـــادر،
کنارم نشسته بود...
لبخندی که زد کوهِ غصه هایم فروریخت،
دستش را بوسیدم و دنیا به رویم خندید؛
به ناگه دلم هوسِ پرتغالِ ترش وشیرینِ باغِ مان را کرد!
چکمه پا کردم و بسم الله...
جایی قدم گذاشتم که قبل از من پدرم و پدرانش پا گذاشته بودند!
به راستی که لذتِ باغ داری و کسبِ روزی حلال چیزی کمتر از یک بهشت رویایی ندارد...
پدرم بهشتی شد،
همانگونه که صدها سالِ دیگر مادرم بهشتی می شود،
و من،
یک روز را در بهشتِ پدر و مادرم گذراندم !!
جایی که اصالت و نانِ حلال حرفِ اول و آخر را می زند...
من،
افتخــار می کنم به آن چیزی که هستم،
به خاکی که در آن پروریده شده ام،
به روستایی بودنم!
وبه تعبیرِ شُل مغزان ”شهرستانی” بودنم...
من آن چیزی هستم که می بینی،
آیا تو، همانی هستی که می گویی؟؟؟»
محمد عباس زاده
