او که بیشتر برای نمایشنامههای طنز سیاسی خود مانند «مرگ تصادفی یک آنارشیست» شناخته میشد، سال ۱۹۹۷ جایزه نوبل ادبیات برد.
فو پس از ۱۲ روز بستری بودن در بیمارستان در ۹۰ سالگی درگذشت. رسانههای ایتالیا خبر درگذشت او را مخابره کردند.
متیو رنزی نخستوزیر ایتالیا که خود در تیررس نوشتههای تند و تیز فو بود، درگذشت این نویسنده را تسلیت گفت. در پیام تسلیت او آمده است: «با رفتن داریو فو، ایتالیا یکی از بزرگترین قهرمانان عرصه تئاتر، فرهنگ و زندگی اجتماعی خود را از دست داد. کمدی تلخش، پژوهشهایش و آثارش در طراحی صحنه به عنوان میراثی از ایتالیای بزرگ در جهان باقی میماند.»
فو و همسرش فرانکا ریم با نوشتن نمایشنامه و اجرای آن در تئاتر، رادیو و تلویزیون علاوه بر تسخیر قلب و ذهن مردم عادی، رهبران سیاسی را با دیالوگهای هوشمندانه به باد انتقاد میگرفتند.
این نویسنده با طنز شورشی خود جایگاهی ویژه در فرهنگ عامه داشت اما اغلب به دلیل همین طنز از سوی اهالی قدرت تحت فشار قرار میگرفت.
«حساب پرداخت نمیشه»، «اسرار کمدی»، «همه دزدها که دزد نیستند»، «جسدهای پستی» و «مرگ تصادفی یک آنارشیست» از جمله مشهورترین آثار این نمایشنامهنویس به شمار میروند.
خبرآنلاین