به گزارش
خبرداغ به نقل از خبرآنلاین،وی افزود:طبق نظرسنجیهای استمزاجی، احمدینژاد میتوانست در انتخابات 5 یا حداکثر 10 میلیون رأی داشته باشد، از این رو خطری برای اصلاحطلبان نبود. اما حضور او در رقابت، سبب میشد اصلاحطلبان از قدرت مانور خوبی برخوردار شده و بتوانند خطاهای استراتژیک او را به چالش بکشند. این میتوانست مستمسک خوبی برای تهییج رأیدهندگان برای حضور در پای صندوقها باشد. حضور رقیبی به نام احمدینژاد به اصلاحطلبان فرصت میداد تا بار دیگر خود را ساماندهی کرده و برتریهای کارکردی خود و دولت را بیان کنند. هرچند مردم به برخی از خواستهها و انتظارات خود دست نیافتند، اما آقای روحانی توانسته آرامش نسبی و امید را در حوزههای مختلف ایجاد کند. به عبارت دیگر، عملکرد دولت یازدهم به گونهای است که اصلاحطلبان میتوانند از آن دفاع کنند و این دفاع، نقطه خوبی برای طرح چالشهای مدیریتی احمدینژاد بود. در مجموع، بیم از حضور دوباره احمدینژاد و جریان رادیکال در قوه مجریه، باعث تقویت بیش از پیش انسجام اصلاحطلبان میشد، همان انسجامی که خرداد 92 و اسفند 94 را رقم زد.