به گزارش
خبرداغ به نقل از انتخاب،«او همچنان دلباخته ی رابطه با آمریکاست»، اين جملهاي بود كه در مقاله « آنچه در نامه احمدی نژاد به اوباما دیده نشد» يك ماه پيش منتشر شد و با واكنشهاي عصبي هواداران احمدينژاد نسبت به «انتخاب» روبهرو شده بود. حالا هر روز كه مي گذرد، شواهد بيشتري نسبت به اين «اشتياق» ديده مي شود. شواهدي كه نشان ميدهد در پشت آن همه «ژست هاي ضد آمريكايي قلبي آكنده از شيفتگي رابطه با آمريكا پنهان شده بود».
حالا حتي حسين شريعتمداري هم به زبان آمده است. او فاش ميكند كه به احمدينژاد توضيح دادند كه علت اينكه «آمريكا او را تحويل نميگرفت» چه بود.
مهمترين بخش نامه احمدينژاد به اوباما جايي است كه از بین كلمات، «ميل» و «علاقه شديد» او براي برقراري رابطه با آمريكا در دوره رياستجمهوري و حال حاضر را ميتوان مشاهده كرد. او از عدم «اصلاح روابط ايران و آمريكا» اظهار «تاسف» ميكند و مينويسد: «این تعهدات صریح جناب عالی از جمله اعلام علنی و همچنین کتبی شما برای اصلاح روابط با ملت ایران و جبران حدود شصت سال اجحافات و مظالم رفته توسط دولتهای متعدد آمریکا علیه ملت ایران ، متاسفانه به هر دلیل، جامه عمل نپوشید و همان سیاست ها و روند خصمانه گذشته کمابیش به شکل دیگری ادامه پیدا کرد.»
گذشته از تحليل محتواي نامه احمدينژاد به اوباما كه حتي رگههايي از سوءاستفاده از قدرت خارجي در انتخابات آينده در آن به چشم ميخورد، اظهارات محمدجواد لاريجاني نيز در ماه گذشته منتشر شد. او گفته بود: « احمدینژاد پیشنهاد داشت همه مواد غنیشده هستهای را یکجا بدهیم و خودش هم با اوباما مذاکره و مسئله را حل کند!». اين اظهارات نيز به مذاق نزديكان احمدينژاد اصلا خوش نيامد و دبير كميته حقوق بشر قوه قضائيه را در كانالها و سايتهاي خود به نقد كشيدند. اما حالا با يك اعتراف ديگر روبهرو هستيم.
حسين شريعتمداري مديرمسئول روزنامه كيهان يك قدم جلوتر رفته و اعتراف مي كند كه احمدي نژاد از سوي آمريكا تحقير شده و پاسخش داده نمي شد. شریعتمداری در ديدار با اعضای شورای مرکزی و تیم رسانهای دفتر تحکیم وحدت ضمن تایید صحبت های محمد جواد لاریجانی گفته: «احمدی نژاد هم دنبال رابطه با امریکا بود. ما به احمدی نژاد گفتیم که میدانید چرا آمریکا تحویلت نگرفت؟ چون میدانند که تصمیم در مورد رابطه با آمریکا با تو نیست.»
معناي اين حرف اين است كه آمريكاييها با وجود «شوق» احمدينژاد به برقراري رابطه با آمريكا، اما با او اهانت آميز برخورد كرده و حتي او را «تحويل» نميگرفتند. رفتار احمدينژاد در سكوت اصولگرايان حامي وي و در بيخبر قراردادن مردم، موجب متزلزل شدن پايههاي عزت کشور بود. تصور اينكه او به آمريكا براي برقراري رابطه «التماس» ميكرد، اما درعين حال (به تعبير شريعتمداري) «تحويل» گرفته نميشد، نشان ميدهد كه تا چه اندازه بايد تاسف خورد از رفتارهاي كساني كه ادعاي مبارزه با استبكار دارند اما در خفا رفتاري ذلت بار را در پيش ميگرفتند.