| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۳:۰۷
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین، در مراسمی که دیروز برای نمایش و نقد و بررسی فیلم (قضیه شکل اول، شکل دوم ، راه حل اول) مرحوم عباس
کیارستمی در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد، دو تن ازجانبازان موزه صلح تهران به نمایندگی
از دیگر جانبازان، به سخنرانی و ادای احترام به این کارگردان فقید سینمای ایران و جهان
پرداختند .
محمدرضا تقی پور، جانباز هفتاد درصد، خاطراتی را از بازدید شادروان کیارستمی از این موزه بیان کرد و گفت: «کیارستمی تنها کسی بود که دراین 35 سالی که بر ویلچر نشسته ام، به من و دوستانم گفت: «شما دو بار بر گردن این ملت و این کشور حق دارید» و به همین دلیل با تمام مشکل بیماری چند روزه ای که داشتم، به سختی خود را به اینجا رساندم تا به او ادای دین کنم و با آن که برای مردی بدون دو پا، ایستادن سخت است، بر روی همین ویلچر بر روی دو دست خود یک دقیقه به احترام این مرد بزرگ خواهم ایستاد، برای مردی که سالهاست فیلم «دو راه حل برای یک مسئله» او را در این موزه به منظور آموزش صلح برای کودکان نمایش می دهیم.»
در همین لحظه تمامی حضار به همراه جانباز تقی پور از جا برخاسته، به عباس کیارستمی ادای احترام کردند.
سپس دیگر جانباز حاضر در مراسم ، حسن حسنی سعدی که 9 بار بر اثر ضایعات شیمیایی، مجبور به پیوند قرنیه شده، از محبت و صمیمیت آن دیدار خاطراتی را نقل کرد و پس از آن متن گفته های عباس کیارستمی در بازدید از موزه صلح تهران بدین شرح قرائت شد:
«با بازدید امروزم از این موزه متوجه شدم که بی شک شما عزیزان جانباز دو بار بر گردن ما حق دارید؛ یکی آن موقع که در موقعیت دفاع و فداکاری برای همۀ ما بوده اید و دیگری الان که با تمام صدمات بدنی و با انرژی عجیب، موزه صلح تهران را روایتگری می کنید، چون مرور این فجایع توأم با حماسه یک توان مضاعف نیاز دارد. باید از صمیم قلب اعتراف کنم که واقعا غیر از شما، کسی این توان عظیم را ندارد.
آدمهای عادی در بیرون از این موزه که در حال قدم زدن و تفرج در همین پارک شهر هستند و در میان درخت و گل و بوته سیر می کنند، با ورود به این موزه ناگهان به جهان تازه ای وارد می شوند و بی شک دچار دو نوع عذاب وجدان و سوال خواهند شد که اولا با آن که همه ما به نوعی کم و بیش با موضوع جنگ و این دفاع آشنا هستیم، چرا تا کنون از ابعاد عظیم این ماجرای به این نزدیکی این همه غافل بوده ایم؟ و در مرحله دوم که از قبلی قطعا مهم تر است، قیاس احساس مسوولیت شما با خود است که چطور شما با تمام مشکلات بدنی، دلسوزانه هنوز این گونه در حال سعی، تلاش و فعالیت برای آگاهی بخشی به مردم هستید؟ حتما این تلنگری است به هر کسی و از جمله خود من که هر کاری می توانیم با تمام وجود و احساسمان برای کمک به شما عزیزان و راهتان انجام دهیم. به جز آن که به همه پیشنهاد خواهم کرد تا حتما این موزه و شما عزیزان را ببینند، این درخواست را هم از شما دارم که در مقابل روش ها و هزینه های هنگفت همسو، حداقل 50 موزه مشابه همین موزه ی صلح با روایتگری اصیل شما جانبازان در سراسر کشور ساخته شود، تا این لذت کشف برای دیگران نیز حاصل شود تا بی شک همۀ مردم نیز در این حرکت انسانی مددکار شما شوند.
من واقعا با یک ذهنیت عادی وارد این موزه شدم، ولی از الان تا ابد به شدت درگیر تمام موضوعاتی خواهم بود که در اینجا مشاهده کردم، بخصوص تصویر دو چشم اشکریزان، سرخ و پیوندی جناب حسنی سعدی که خود به تنهایی اثباتی بر تمام اسناد این موزه است.»
درادامه مراسم فیلم قضیه اول ، قضیه دوم ، راه حل اول پخش و استادان اکبر عالمی و محسن هاشمی به نقد فیلم پرداختند.
