به گزارش خبرداغ به نقل از جام نیوز،در ملوان سپردن کار به غیر انزلی‌چی اصولا اتفاق نادری محسوب میشود. چه
در بحث نیمکت این تیم که تا همین دو سال گذشته در تمام تاریخ‌شان تنها چهار
مربی بومی توانستند به آن برسند و چه در بحث مدیریتی. انزلی‌چی‌ها به قدری
محافظه‌کار هستند که به ندرت به فردی خارج از مجموعه خودشان اعتماد
می‌کنند. در این بین انتخاب مسعود رضاییان مدیرعامل پیشین فولاد به عنوان
مدیرعامل این باشگاه اتفاق عجیبی بود که فصل گذشته و پس از ماه‌ها
بلاتکلیفی هیات مدیره این باشگاه به آن تن داد. اما رضاییان از زمان روی
کار آمدن در ملوان نشان داد بیش از آنکه به معنای واقعی مدیرعامل ملوان
باشد بیشتر نقش فردی را بازی می‌کند که تمام اختیاراتش تنها پر کردن صندلی
خالی مدیریت در ساختمان باشگاه ملوان است.
رضاییان در هیچ کدام از تصمیمات مهم باشگاه نه تنها نقشی ندارد بلکه حتی به بازی هم گرفته نمی‌شود. به طور مثال پس از کنار رفتن استیلی و درست زمانی که ملوان بیش از هر زمانی نیاز به یک مربی جدید داشت این احمد دنیامالی رئیس هیات مدیره این باشگاه بود که مستقیم با گزینه‌های مورد نظر وارد مذاکره شد. در بحث خرید امتیاز نفت هم باز دنیامالی نقش محوری و اصلی را بازی کرد.
اوج بی‌اختیاری رضاییان در ملوان را میشود در صحبت‌های مصطفی آجرلو دید. آجرلو که سخت به دنبال گرفتن رضایت‌نامه ثاقبی است می‌گوید:«ما ثاقبی را می‌خواهیم و به باشگاه ملوان نیز اعلام کرده‌ایم و امیدواریم دنیامالی رضایت‌نامه این بازیکن را صادر کند».
مدیرعامل تراکتور رسما اعلام می‌کند که برای گرفتن رضایت‌نامه یک بازیکن به جای مذاکره با مدیرعامل با رئیس هیات مدیره این باشگاه وارد گفت و گو شد. با این شرایط مشخص نیست رضاییان چه اصراری به ماندن در پستی دارد که تنها یک امضای فرمالیته از او پای برگه‌های امور جاری می‌خواهند.
