به گزارش
خبرداغ به نقل از خبرگزاری ایسنا: استاد "حمید سبزواری"، شاعر انقلاب ساعاتی پیش درگذشت.
استاد
حمید سبزواری، شاعر اشعار مشهور و ماندگار دوران انقلاب اسلامی و دفاع
مقدس، ساعاتی پیش در بیمارستان آسیا تهران دار فانی را وداع کرد.
گفته
میشود، وصیت مرحوم سبزواری دفن در خانه قدیمی‌شان در شهر سبزوار بوده است
و پسر آن مرحوم امروز با مسئولان سبزوار جهت اخذ موافقت با اجرای وصیت
استاد، جلسه خواهد داشت.
اشعار بلند زنده‌یاد سبزواری، زبان گویای
انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است و پیشواز آمدن امام خمینی(ره) به کشور را با
مشهورترین سروده‌اش، "خمینی ای امام" ، در اذهان مردم ایران جاودانه کرده
است.
حسین
آقا ممتحنی مشهور به حمید سبزواری، شاعر معاصر ایران و دارنده نشان افتخار
جهادگر عرصه فرهنگ و هنر است. سبزواری زاده 1304 در سبزوار است که قبل از
مدرسه، قرآن را در خانه و نزد مادرش آموخته بود. وی سرودن شعر را از
چهارده‌سالگی آغاز کرد.
از آثار استاد حمید سبزواری می‌توان به
دیوان اشعار، کاروان سپیده، یاد یاران، سرود درد، گزیده ادبیات معاصر و
سرود سپیده اشاره کرد. سبزواری در نتیجه مبارزات جانانه انقلابی، سال‌ها
تلاش صادقانه شغلی و ذوق و قریحه بالای شاعری، تاکنون افتخارات متعددی را
کسب کرده است.
او برای انقلاب شعر و شعار می‌ساخت که در
راهپیمایی‌ها و نمازجمعه خوانده می‌شد؛ برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: آمریکا
آمریکا ننگ به نیرنگ تو، خمینی ای امام و الله اکبر خمینی رهبر.
برترین
ها؛ درگذشت شاعر انقلاب اسلامی، مرحوم حمید سبزواری را به خانواده محترم
ایشان و تمامی علاقه‌مندان به شعر انقلاب تسلیت گفته، از خداوند سبحان برای
ایشان غفران و رحمت واسعه طلب می‌کند.
روحش شاد و راهش پررهرو باد.
به مناسبت درگذشت حمید سبزواری شاعر شعرهای مشهور و ماندگار دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و پدرشعر انقلاب، قطعه شعر «پیرعاشق پیشه ملک غزل» تقدیم به عاشقان انقلاب اسلامی ایران
پیر عاشق پیشۀِ مُلک غزل
راویِ اشعار سبز لم یزل
شاعر شعر خمینی ای امام
جاری از لعل لبان او قیام
پیر عاشق‌پیشۀ مجنونِ یار
دفتر دل بست و رفت از این دیار
رهسپار وادیِ چاووش‌ها
شاعر شعرِ علم بر دوش‌ها
تا بنوشد مِی زِ لعل سلسبیل
در پی موسی گذر کرد او ز نیل
کربلا را رهروِ راه حسین
ساقی میخانۀِ پیرِ خمین
جام گل‌رنگ ارادت سرکشید
پیرِ دل‌تنگ خمینی پرکشید
جامۀِ غم کرده بر تن کوه و دشت
مو سپیدِ شعر شیعه درگذشت
یاد یاران را غزل‌ها کرده مست
ذوالفقاری چون قلم او را به دست
بر لبِ او کربلایی از عطش
می‌برد با خود صبا عطر تنش
تا سپیده کاروانی بسته بار
از عقیقِ شعرِ پیرِ سبزوار
سبزواری رفت و از او مانده جا
شعر خون‌رنگِ غروب کربلا
داده بلبل سر سرودِ درد را
کرده خم قامت زمانه مرد را
فصل مستی قناری‌ها گذشت
روزگار سبزواری‌ها گذشت
چون شقایق سینه‌ها پرخون ز عشق
سبزواری‌ها دل‌آشوبِ دمشق
کربلایی در حلب گردیده پا
می‌چکد خون‌ِدل از چشم خدا
مانده زینب در میان بی‌یار و کَس
بر حرم چشم حرامی پرهوس
قومِ بر زهرا و زینب مست عشق
رهسپارِ جنگِ خونینِ مشق
سبزواری‌ها سبو نوشِ قدیر
مست حیدر از جوان و طفل و پیر
بر دفاعِ از حرم جان می‌دهند
تا همیشه کربلا را در رهند
بر عبور از سد خار و خاره ها
در فرود آتش خمپاره‌ها
در رکابِ راهوارِ عشق و شور
رهسپارِ تا سحرگاه ظهور
در پیِ پیرِ علم بر دوشِ ایل
قوم دریادل گذر سازد ز نیل
سبزواری را خوشا شعر جنون
فاطمیون را غزل نوشی ز خون
از لبانت ای غزل جاری چو رود
گاهِ رفتن آمد ای پیر سرود
آخرین بیت غزل در بابِ عشق
کربلا رفتن خوش از راهِ دمشق
ای سفرکرده به فصلِ نوبهار
بر دلت همچون شقایق، داغ یار
با تو ای در وادیِ حق کرده سِیر
کربلایِ جبهه‌ها یادش به خیر
مرگ سبز سبزواری‌ها به باغ
سینه‌ها را کرده مالامال داغ
طعم نیشابوریِ شعرِ تَرَش
کربلایی کرده بر پا دفترش
گرچه او رفت از خراب‌آباد ما
او نمی‌میرد ولی در یاد ما
هرکه در دل دارد عشق فاطمه
تا همیشه زنده او، بی خاتمه
انقلابی شاعر جنگ و جهاد
تا همیشه زنده می ماند به یاد
به امید ظهور حضرت یار
پنجم رمضان 1437 منصور نظری