| |
جمعه ۱۱ آبان ۱۴۰۳ - ۰۴:۵۹
بروزرسانی ۷ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از تسنیم، دعوت از دانش‌آموزان جهت ملاقاتی دست جمعی در شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام و تلگرام به بهانه آخرین امتحانات سال تحصیلی، سیستم ناکارآمد تحلیل فضای سایبری کشور توسط دستگاه‌های ذی‌ربط را آشکارتر کرد.
اغلب جوامع سنتی در عصر ارتباطات و فناوری اطلاعات به دنبال تبعیت از شاخص‌های نوگرایی جهت برون رفت از ساختار حاکم بر وضعیت موجود خود و لذا ناگزیر به دنباله‌روی از الگوی اطلاعاتی غالب در جوامع مدرن هستند.
اطلاعات نقش پررنگی در شکل‌دهی به ساختار این جوامع دارد و چه بسا در سال‌های آینده علاوه بر معیاری جهت میزان توسعه یافتگی، پیشرفت، سرآمدی و... به شاخصی برای اندازه‌گیری میزان هوشمندی ممالک تبدیل شود.
جامعه اطلاعاتی ناگزیر به استفاده و بهره‌مندی حداکثری از ابزارهای تکنولوژی جهت نیل به اهداف و دستیابی به بالاترین رتبه در شاخص‌های مطرح شده است تا به این طریق در میدان دید نظام سرآمدی حاکم بر ممالک هوشمند قابل رویت باشد.
رقابت سنگین جوامع توسعه یافته و در حال توسعه حول معیارهای ذکر شده و تصرف هر چه بیشتر نظام جهانی اطلاعات، دو انتخاب را پیش‌پای جوامع علاقه‌مند به ورود در این رقابت می‌گذارد.
نظامات سنتی برای شرکت در این مسابقه جهانی یا باید به تقلید از الگوی خود ساخته مبتنی بر دستاوردهای بومی بپردازند یا جلوی پای بسترهای توسعه یافته جهانی فرش قرمز پهن کنند.
دیدگاه دیگری در ارتباط با حرکت سلانه سلانه نظام داخلی و نیم نگاهی بر تجارب جهانی یا به عبارتی حرکتی توأمان نیز وجود دارد که موافقان و مخالفان آن نظریات‌شان در حوزه اشاعه فرهنگ بومی و به خطر افتادن چارچوب امنیت ملی است.
سرعت رشد نیاز در این عرصه (تغییر چارچوب جوامع) همپای شتاب تولید و عرضه جهانی بسترهای تکنولوژی از سوی جوامع توسعه یافته پیش می‌رود تا جاییکه اگر جامعه‌ای بدون در نظر گرفتن پیش نیازهای اولیه وزیرساخت‌های قوی، اقدام به تغییر چارچوب کند ناچار به وادادگی در برابر نظریات نظام سلطه حاکم بر عرصه ارتباطات جهانی است.
مصداق چنین موضوعی در هنجارشکنی الگوهای رفتار حاکم بر جامعه توسط برخی شبکه‌های اجتماعی بیگانه و فراگیر در کشور است.
تاکنون مقالات و گزارش‌های تحلیلی فراوانی پیرامون تأثیر شبکه‌های اجتماعی توسعه یافته توسط بیگانگان بر اعتقادات و باورهای یک جامعه به رشته تحریر درآمده که اغلب ریشه علمی دارند.
گذشته از تأثیر این ابزارهای دنیای مدرن بر دین و ایمان جامعه نشینان، در بخش‌های دیگری از یک خانواده بزرگ تحت عنوان اجتماع نیز شاهد دخالت‌های مستقیم و غیرمستقیم آنها هستیم به گونه‌ای که تنها کافی است برخی عناوین ناشی از تأثیرگذاری را مانند کلمات" نقش اینستاگرام " یا " نقش تلگرام " در موتورهای جویشگر بومی و حتی بین‌المللی جست‌وجو کنید.
در این صورت متوجه خواهید شد که مغز متفکر ابزارهای مذکور به چه طریق دنبال اعمال نفوذ و سلطه بر سیستم‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی جوامع است. از تأثیری که این بسترها بر بورس کشورها، انتخابات، مُدگرایی، تجمل، اسراف‌گرایی و... دارد باید متوجه نوع برخورد با آنها شد.
قطعا نظامی که بی‌هیچ چون و چرا زمینه بهره‌برداری از سرمایه‌های مادی و معنوی‌اش را در اختیار این بسترها گذاشته و پیشرفت خود را متکی بر ریسکی به این عظمت قرار می‌دهد، ممکن است هیچ زمانی قادر و مفتخر به کسب عنوان جامعه اطلاعاتی و هوشمند نگردد.
هرچند این دیدگاه در نظر عده‌ای به شکل سهوی یا عمدی پای مخالفت با تکنولوزی گذاشته میشود اما با احترام برای تمامی دیدگاه‌ها، حفظ ارزش‌های ملی – میهنی ایجاب می‌کند تا در برابر اعمال نفوذ قدرت‌های جهانی علیه کشورمان از طریق ابزارهای ارتباطی ایستادگی کنیم.
کسانی که علی‌رغم مصداق‌های مطرح شده در سطح جهانی، همچنان منتقد برخورد هوشمندانه و روش‌مند با برخی دستاوردهای نظام فناوری از قبیل شبکه‌های اجتماعی هستند بد نیست سری به اخبار منتشر شده در روزهای اخیر بزنند.
تجمع ده‌ها دختر و پسر جوان در پاساژی در غرب تهران نشان از ضعف سیستم نظارتی و تحلیلی فضای مجازی دارد.
علی‌رغم وجود و حتی حضور دستگاه‌های حاکمیتی و اجرایی کشور در مقام ناظر بر بسترهای ارتباطی نوین نهایتا شاهد بودیم که تجمع با دخالت پلیس پایان یافت.
به نقل از منابع خبری کشور، دانش‌آموزان ظرف چند ساعت در شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام و تلگرام قرار میتینگ به مناسبت پایان امتحانات مدرسه و شروع تابستان می‌گذارند و استقبال به اندازه‌ای گسترده میشود که یکی از راه‌های مواصلاتی غرب شهر بر اثر ازدحام مسدود می‌گردد.
حضور غافلگیر کننده دانش‌آموزان در یکی از مناطق غرب تهران، یکی از بزرگترین پاساژهای آن ناحیه را اجبارا به تعطیلی می‌کشاند اما راهی جز دخالت پلیس باقی نمی‌ماند.
بسترهای ارتباطی مبتنی بر ارتباطات دو سویه تعبیه شده توسط دیگر کشورها، به راستی که می‌تواند نظام امنیتی یک کشور را ظرف چند ساعت ناکارآمد کند و سوالات بسیاری را در برابر عملکرد نهادهایی چون شورای عالی فضای مجازی و وزارت ارتباطات باقی بگذارد.
