سعید لیلاز، کارشناس اقتصادی گفت: «ما در تمام سال‌هاي طلايي ۷۵۰ ميليارد دلار درآمد نفتي را به شكل کاملا درستی هزینه نكرديم، حالا اصولگرايان از اينكه واردات ايران ظرف شش سال يعني از سال ۱۳۸۳ تا سال ۱۳۹۰ سه برابر شد، تراز بازرگاني مواد غذايي از صفر به منفي ۲/۸ ميليارد دلار رسيد و ميزان واردات گندم كه تا سال ۸۳ به صفر رسيده بود از مرز ۷ ميليون تن تا سال‌هاي ۹۰ و ۹۱ عبور كرد و كشور مجددا به‌شدت وابسته به واردات شد، تعريف مي‌كنند!
او افزود: «اگر سياست‌هاي اقتصادي سال‌هاي بعد از جنگ تا پايان ۱۳۸۴ را ادامه مي‌داديم، به هيچ‌وجه اقتصادكشور به اين روز نمي‌افتاد كه با وقوع تحريم‌ها يا با سقوط قيمت جهاني نفت خام، نفس اقتصاد ايران به شماره بيفتد. گره اصلي را بايد در ۲۰۰ ميليارد دلاري كه از اين بابت هزینه شد و عمدتا به جيب كمپاني‌هاي غربي و اروپايي ايران رفت، مورد توجه قرار دهيم و من به يك محاكمه بسيار بزرگ فكر مي‌كنم.»
لیلاز ادامه داد: «مساله اين نبود كه فقط اين دو ميليارد دلار از دست رفت. ما در سال ۱۳۹۱، در حالي ۱۴ميليارد دلار مواد غذايي از دنيا وارد كرديم كه عمده آن هم از كشورهاي غربي بوده كه تا سال ۱۳۸۴ تراز و موازنه ارزي ما در واردات و صادرات مواد غذايي صفر بود اما تا سال ۱۳۹۱ اين عدد به منفي ۲/۸ ميليارد دلار رسيد، يعني به ازاي هر ايراني در سال ۱۳۹۱ نزديك به ۱۵۰ هزار واردات خالص مواد غذايي داشتيم درحالي كه با سياست اصلي منافات داشت؛ مثلا نبايد از شيلي انگور، از فرانسه سيب و از چين سنگ قبر وارد می‌کردیم! همچنين در اوج تحريم‌ها ۵/۲ ميليارد دلار خودروي لوكس عمدتا بسيار گرانقيمت وارد كردیم.»
به گزارش خبرآنلاین،این کارشناس مسائل اقتصادی در بخش دیگری از توضیحات خود گفت: «گله و شكايت از دولت قبلي فقط در اين حوزه نيست. در اين است كه اولا در همان سال‌ها هشدار مي‌داديم كه سياست اقتصادي‌تان نمي‌تواند با ديپلماسي‌تان تناقض داشته باشد چرا كه منجر به از دست رفتن تمام دستاوردهاي مي‌شود و حالا مي‌بينيم در برجام مقدار زيادي امتياز داديم و اين مستقيما ناشي از سياست‌هاي دولت قبلي است.»
