میگرن درمان قطعی ندارد و گرچه با افزایش سن خود محدودشونده است ولی آنقدر آزاردهنده است که نمیتوان منتظر بالا رفتن سن ماند و حتما باید کنترل شود.
شیوع میگرن به طور عمده در دهه 3 تا 5 زندگی است. تقریبا 35 درصد از مبتلایان، بزرگسالان هستند اماعلائم اولیه میگرن در دوران بلوغ و کمی پس از آن آغاز میشود. 14 نوع میگرن شناخته شده است ولی در یک گروهبندی کلی، میگرن را به 2 نوع (با «اورا» و بدون «اورا») تقسیم میکنند.
این مطلب اختصاص دارد به میگرن با علایم عصبی که میتواند دردهای صورتی مبهم برای بیماران ایجاد کند.
بیش از 50 درصد بیماران مبتلا به میگرن سابقه فامیلی را در خانواده خود ذکر میکنند اما ماهیت این بیماری به گونهای است که عوامل محیطی نقش زیادی در بروز و تشدید آن دارند.
جزو عوامل مهم و موثر در تشدید علائم میگرنی هستند.
تغییرات 5 تا 20 دقیقه قبل از حمله اتفاق میافتد. میگرن با اورا، احساس و آگاهی ذهنی بیمار از شروع حمله است که به صورت:
بروز میکند. در بعضی از بیماران این علائم ادامهدار است و طی درد هم قطع نمیشود.
علت
دقیق بیماری میگرن هنوز مشخص نیست اما به نظر میرسد حملات میگرنی در پاسخ
به کاهش فعالیت مزمن ماده شیمیایی به نام سروتونین در مغز اتفاق میافتد
که باعث انقباض در عروق مغزی و کاهش خونرسانی به مغز و به دنبال آن انبساط
عروق و درنهایت سردرد میشود.
را درگیر میکند. این میگرن تقریبا مشابه میگرن معمولی است و ممکن است پزشک آن را با یک مشکل دندانی اشتباه بگیرد چون مکان و نوع درد، شباهت زیادی به عفونتهای دندان، سینوزیت و اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی-فکی دارد. حتی در معاینه حفره دهانی یا با ضربه زدن به دندان و اطراف آن بیمار احساس درد میکند.گاهی بیمارانی که درد مفصل گیجگاهی و اطراف آن را دارند به اشتباه به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه میکنند.
در نوع دیگری از میگرن صورتی درد از نوع خنجری است که از:
شروع میشود. علائم 1 تا 2 ثانیه طول میکشد و ممکن است در روز یکی-دو بار هم تکرار شود. این نوع از میگرن معمولا با نشانگان دندان ترکخورده و گیر افتادن لحظهای دیسک مفصل اشتباه گرفته میشود، نکته بسیار مهمی که به پزشکان و حتی بیماران کمک میکند تا زودتر بیماری را تشخیص دهند همین است.
دردهایی
که مربوط به مفصل گیجگاهی فکی هستند با فعالیت فک شروع میشوند در حالی که
در دردهای ناشی از میگرن، دهان و فک کاملا غیرفعال است. نکته مهم دیگر
اینکه بعضی از بیماران مبتلا به میگرن بیش از حد از مسکنها استفاده
میکنند. استفاده زیاد از این داروها میتواند باعث تبدیل سردردهای گذرا و
خودمحدودشونده به سردردهای مزمن شود. درمان پیشگیرانه برای این بیماران
غیرموثر خواهد بود و حتما باید با نظر متخصص استفاده نادرست از دارو متوقف و
مداخله بالینی درست انجام شود.