۷درصد، سهم ایران از تفکیک زباله

سوئیس تجهیزات بازیافت زباله خود را به درستی مورد تمجید قرار می‌دهد. شیشه و كاغذ نمونه‌ای از زباله‌هایی هستند كه به طور متوسط در سوئیس دور انداخته نمی‌شوند. در اكثر سوپرماركت‌ها سطل‌های مجزایی برای بطری‌هایی با شیشه سبز و قهوه‌ای وجود دارد. هر شهر این كشور به طور ماهانه به جمع‌آوری رایگان زباله‌های كاغذی می‌پردازد كه تنها شامل روزنامه‌های قدیمی نمی‌شود و اكثر مردم همه اشیاء ساخته شد از مقوای نازك یا كاغذ را از پاكت غلات تا قبض‌های تلفن قدیمی را مورد بازیافت قرار می‌دهند. در مورد زباله‌های سبز هر دو هفته یك‌بار همه‌ی گیاهان و روییدنی‌های مربوط به باغچه یا باغ كه دیگر مورد استفاده نبوده بیرون گذاشته شده و جمع‌آوری می‌شود. آلومینیوم و حلبی به مخازن محلی منتقل شده باطری‌ها به سوپرماركت‌ها بازگردانده می‌شوند و روغن‌های قدیمی یا سایر مواد شیمیایی در نقاط ویژه‌ای نگهداری می‌شود.

در آمریكا تلاش‌ها برای كاهش زباله‌های خانگی و تجاری تحت نظر آژانس محافظت از محیط‌زیست آمریكا (EPA) انجام می‌شود. امروزه آمریكا ٢٨درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌كند كه این میزان در ١٥سال گذشته نزدیک ٢ برابر شده است. بازیافت انواع خاصی از زباله‌ها در این كشور افزایش بیشتری داشته است: ٤٢ درصد كاغذها، ٤٠درصد بطری‌های پلاستیكی نوشابه‌های غیرالكلی، ٥٥ درصد قوطی‌های آلومینیومی نوشیدنی‌ها، ٥٧ درصد بسته‌بندی‌های استیل و ٥٢ درصد سایر اشیا هم بازیافت می‌شوند. ٢٠ سال پیش تنها یك برنامه جاده‌ای زباله در آمریكا وجود داشت. این میزان در سال ١٩٩٨ به ٩٠٠٠ برنامه جاده‌ای و ١٢هزار مركز بازیافت زباله رسید. در سال ١٩٩٩ بازیافت و تغییر كاربری زباله‌ها مانع ورود ٦٤ تن زباله به محل دفن یا مراكز سوزاندن زباله‌ها شد.

در دانمارك این امر تحت تأثیر فلسفه یكی از سبزترین كشورهای دنیا قرار دارد. هم اكنون چند دهه است سیاست زیست‌محیطی دانمارك به زباله به عنوان یك منبع می‌نگرد. در سال ٢٠٠٣ به طور میانگین هر دانماركی ٥٥٩ كیلوگرم زباله داشته است كه از پلاستیك و كاغذ تا بطری و باطری متفاوت بوده است. حدود ١٠هزار دانماركی در تجارت جمع آوری زباله فعالیت می‌كنند كه حدود ١/٠ درصد كل جمعیت این كشور را تشكیل می‌دهد. تلاش سخت برای دستیابی به دانماركی سبزتر باعث شده كه این كشور به ركوردی جالب دست یابد. آمار دولتی نشان می‌دهد در سال ٢٠٠٣، ٣١ درصد زباله‌های خانگی بازیافت شده و ٦٢ درصد سوزانده شده است. ٦درصد باقیمانده نیز در زمین دفن شده است.

آلمان‌ها خود را قهرمان محیط‌زیست جهان می‌دانند. البته شكی نیست كه این بحث برای آن‌ها بسیار مهم است. جداسازی زباله‌های خانگی امری بسیار مهم برای مردم آلمان است. در هر آپارتمان ٥ سطل برای ٥ نوع زباله وجود دارد كه با رنگ‌های جداگانه مشخص شده‌اند. زرد برای بسته‌بندی‌ها (مانند كارتون‌های قدیمی شیر)، آبی برای كاغذ و مقوای نازك، سطل‌های ویژه شیشه در سه قسمت شیشه‌های روشن، قهوه‌ای و سبز و یك سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یك سطل سیاه برای سایر زباله‌ها كه مناسب برای افرادی هم هست كه حوصله جداسازی زباله‌ها را ندارند. اگر کسی زباله را تفکیک نکند مرتکب جرمی اداری شده است.

براساس آمار جامعه بازیافت زیست محیطی یونان این كشور هرساله با تولید زباله‌ای برابر یك میلیارد بطری پلاستیكی آب، ١میلیارد بطری نوشیدنی‌های غیرالكلی و یك میلیارد محفظه پلاستیكی شوینده‌ها روبه‌روست. حدود یك پنجم زباله‌های تولید شده این كشور پلاستیك است كه تنها یك درصد آن بازیافت می‌شود. به گفته مقامات این سازمان یونان در بحث بازیافت زباله حدود ١٥سال عقب‌تر از سایر كشورهای اتحادیه است.

قوانین زباله در ایتالیا از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است. در همین ماه قوانین زباله در رم سخت‌تر شده و براساس آن افرادی كه تا فاصله ٥٠٠ متری خانه خود دارای سطل بازیافت هستند و زباله‌های خود را جدا نكنند تا ٦١٩ یورو جریمه خواهند شد.

بازیافت زباله در سنگال به صورت صنعتی انجام نمی‌شود اما بخشی از زندگی روزانه مردم سنگال است. در این كشور همه چیز بازیافت می‌شود. از كیسه‌های پلاستیكی تا كتاب تمرین مدارس، قوطی‌های غذا، بطری آب معدنی و حتی پوست میوه. گفته می‌شود پوست میوه برای استفاده در صنعت عطرهای ارزان جمع‌آوری می‌شود. قوطی‌های رب گوجه به لیوان آب مردم مناطق روستایی تبدیل شده و در خیابان‌ها نیز مورد استفاده متكدیان قرار می‌گیرد. از روزنامه‌ها و اسناد اداری قدیمی برای پیچیدن نان، میوه و بادام استفاده می‌شود. از كیسه‌های پلاستیكی برای ساخت كفش استفاده شده و عده‌ای از مردم با هوش این كشور به جمع‌آوری زباله‌های فلزی برای ارسال آن‌ها به كارخانه‌های اروپایی می‌پردازند.