يكي از گياهان نام آشنا براي ايراني‌ها، اسپند است. دانه اين گياه در خانه سوزانده مي‌شود و دود غليظ آن براي ضدعفوني هوا، دور‌كننده حشرات، خوشبوكننده فضا و به باور برخي حتي خنثي‌كردن چشم‌زخم و... مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
علاوه بر تمام اين موارد، در آسيا از دانه‌هاي اسپند به عنوان ضدانگل كرم‌كش و كشنده آميب استفاده مي‌كنند.
اسپند در ساير كشورها نيز طرفدار دارد؛ مردم يونان از اسپند به عنوان قاعده‌آور، كرم‌كش، مسكن و خواب‌آور استفاده مي‌كنند.
در گذشته در هند براي سفليس و در آفريقا نيز براي تب از اسپند استفاده مي‌كردند، گرچه مصرف خوراكي اين گياه مي‌تواند مسموم‌كننده باشد، اما بعضي از افراد محلي در اين كشورها هنوز از آن براي درمان آسم، كوليك، تب، سنگ‌هاي صفراوي، سكسكه، زردي، مالاريا، دردهاي عصبي، پاركينسون، افتادگي‌رحم، روماتيسم و بيماري‌هاي ادراري ـ تناسلي استفاده مي‌كنند.
اسپند براي افراد گرم مزاج مضر است و اگر افرادي كه مزاج گرم و خشك دارند، حتي مقادير كمي از آن را بخورند دچار مشكل خواهند شد.
اگر جوشانده اسپند را صاف‌كرده با عسل و روغن كنجد بنوشيد، بشدت حالت تهوع ايجاد مي‌كند. اين گياه در افراد گرم مزاج باعث سردرد و حالت تهوع مي‌شود.
عوارض جانبي
معمولا از گياه اسپند بيشتر به عنوان خوشبوكننده هوا استفاده مي‌شود و شكل خوراكي آن كمتر مورد استفاده قرار مي‌گيرد، چرا كه مصرف ناصحيح آن باعث عوارضي چون تشنج، تهوع، سكسكه، ترشح بيش از حد بزاق و تضعيف سيستم اعصاب مركزي مي‌شود.
سمي بودن اين گياه به اندازه‌اي است كه حتي حيوانات هم با مصرف آن دچار مسموميت مي‌شوند و مواردي از مرگ و مير حيوانات نيز گزارش شده است.
مطالعات جديد درباره خواص دود دانه‌هاي اسپند، ثابت مي‌كند كه اين ماده عفوني‌كننده است و در قديم براي كاهش تاثير ميزان سم گياه اسپند آن را چند بار در آب خيس مي‌كردند.قطره
