| |
شنبه ۱۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۲:۳۲
بروزرسانی ۲ روز پیش
محققان برای ارتقای درک از سرطان پستان یا باید
بر خطوط سلولی تبدیل شده در ظرف آزمایشگاهی تکیه می‌کردند یا بر سلول‌های
تومور انسان که در بدن موش‌ها کاشته می‌شد اما از آنجایی که سلول‌های واقعی
تومور برای رشد بیشتر سلول‌های اطرافشان را جذب می‌کنند و بافت پستان موش
از ساختار متفاوتی با انسان برخوردار است، این روش‌ها نمی‌توانند اطلاعات
زیادی در مورد رفتار این سلول‌ها در انسان ارائه کنند.
محققان برای دستیابی به چیزی شبیه به واقعیت، غدد پستانی انسان را در ظرف آزمایشگاهی پرورش دادند که تا پیش از این امکان‌پذیر نبود. در تلاش پیشین این دانشمندان، دیدگاه رایج این بود که سلول‌های پستانی به سایر سلول‌ها برای پشتیبانی نیاز دارند از این رو زنده نگهداشتن آن‌ها در آزمایشگاه با مشکل روبرو بود اما محققان بر این گمان بودند که مولکول‌های ترشح شده توسط این سلول‌های پشتیبان شاید دقیقا هدایت‌گر اصلی رشد سلول‌های پستان بوده و تنها از آن‌ها پشتیبانی نمی‌کنند.
از این رو آن‌ها یک چارچوب هیدرول ساختند که بطور دقیق از ماتریکس خارج سلولی یا شبکه مولکول‌های پشتیبان موجود در پستان تقلید می‌کرد. کاشت سلول‌های پستانی اولیه انسان در این چارچوب شاهد چیدمان، رشد و سپس افتراق سلول‌ها به مجاری و لوب‌های موجود در بافت پستان بود.
محققان از آن زمان این چارچوب را به کار گرفته و تاکنون اکتشافاتی در مورد رشد غدد پستانی انجام داده‌اند که یکی از آن‌ها شامل چگونگی رشد متفاوت بافت پستان انسان نسبت به موش‌ها است.
این یافته‌ها در مجله Breast Cancer Research منتشر شده است.
منبع:ایسنا
